Και με τον Κώστα Τσάκωνα παρέμεινες πιστός φίλος ως το τέλος του…
Ως το τέλος, όπως το λες, και θα μοιραστώ μαζί σου ένα αστείο που μου έκανε πριν φύγει από τη ζωή. Ο Κώστας ήξερε ότι έχει καρκίνο και θα πέθαινε. Ένα πρωί με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει: «Κάνω έναν θίασο που θα παίζεται αιώνια. Θα είναι η τρελή επιτυχία. Θα έρθεις;» Εγώ δεν ήξερα αν γνωρίζει για την αρρώστια του και του απαντώ: «Θα έρθω». Μου ζήτησε να του ορκιστώ κιόλας και όντως ορκίστηκα γιατί ήξερα ότι ο Κώστας δεν θα ζήσει και του είχα μεγάλη αγάπη.
Μόλις του ορκίστηκα, λοιπόν, μου λέει γελώντας: «Ωραία, τώρα που σε λίγες μέρες θα φύγω και θα πάω να βρω τον Μουστάκα, τον Αντονυ και τον Τσιβιλίκα, θα έρθουμε να σε πάρουμε και σένα στον θίασο». Και αρχίζω να φωνάζω «Όχι!». Και μου απαντά με πιο πολλά γέλια: «Δεν υπάρχει όχι. Ορκίστηκες και θα έρθουμε να σε πάρουμε». Ε, τα επόμενα βράδια δεν έκλεισα μάτι.
