Οι προαναγγελθείσες εδώ και καιρό εξεγέρσεις, οι συγκρούσεις ανάμεσα στις εθνικές ομάδες των προσφύγων και των μεταναστών, ο πολύμηνος εγκλεισμός χιλιάδων ανθρώπων σε ένα χώρο φτιαγμένο για τους μισούς από όσους κλήθηκε να εξυπηρετήσει και στο τέλος οι φωτιές έδωσαν ένα τέλος στο χοτ σποτ της Μόριας έτσι όπως το ξέραμε μέχρι σήμερα.
Άνθρωποι από διάφορες εθνικές ομάδες προσφύγων και μεταναστών, εγκλωβισμένοι εδώ και μήνες, συγκρούονταν και έκαιγαν ο ένας τις σκηνές του άλλου μαζί με όλα του τα υπάρχοντα.
Η φωτιά εξαπλώθηκε και έξω από το στρατόπεδο, καίγοντας δεκάδες στρέμματα ελαιοκτημάτων.
Εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες διέφυγαν, και όλα αυτά μέχρι τις 7 περίπου το απόγευμα που η κατάσταση έγινε ανεξέλεγκτη.
Οι φωτιές επεκτάθηκαν, καίγοντας εκατοντάδες μικρές και μεγάλες σκηνές. Μαζί με αυτές και τα υπάρχοντα των ανθρώπων που ζούσαν σε αυτές.
Μάνες με μωρά στην αγκαλιά, ηλικιωμένοι, παιδιά και άνδρες που έτρεξαν να φύγουν από τη φωτιά με ό,τι ρούχα φορούσαν. Πολλοί από αυτούς ξυπόλυτοι.
Οι άραβες κατευθύνθηκαν προς την πόλη, όμως στη διασταύρωση της Παναγιούδας τους σταμάτησαν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.
Οι αφρικανοί κινήθηκαν προς τη Μόρια ώστε μέσω του χωριού να κατεβούν στη Μυτιλήνη.
Στην είσοδο όμως της Μόριας τους περίμεναν αστυνομικοί μαζί με πολίτες που με άγριες διαθέσεις τους απαγόρευσαν να περάσουν μέσα από το χωριό, στέλνοντας τους πίσω.
Πολλοί από αυτούς κινήθηκαν τότε προς τη Μυτιλήνη μέσω της εθνικής οδού στη Λάρσο, διανύοντας με τα πόδια περίπου 25 χιλιόμετρα.
Περίπου τα μεσάνυχτα οι φωτιές έσβησαν και η πρώτη καταγραφή των ζημιών λέει πως καταστράφηκε περίπου το 60% των εγκαταστάσεων.
Όσοι από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ξαναμπήκαν μέσα στο χοτ σποτ δεν βρήκαν παρά μόνο τους σκελετούς των σκηνών τους κάρβουνα, στάχτες και λάσπες από τα νερά της Πυροσβεστικής.
