Η Τουρκία προωθεί μέ καθε τρόπο το δόγμα περί «Γαλάζιας Πατρίδας».
Όπως αναφέρει η τουρκική εφημερίδα Milliyet, ολοκληρώνεται ένας επιστημονικός χάρτης θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού, που προβλέπει ότι το μισό Αιγαίο μπαίνει στην «ζώνη ενδιαφέροντος» της Άγκυρας.
Σύμφωνα με τον ανταποκριτή του ΣΚΑΪ, Μανώλη Κωστίδη, το σχέδιο αυτό αποτελεί μέρος της τουρκικής στρατηγικής να θεμελιώσει νομικά και επιστημονικά το αφήγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας» και να εδραιώσει εθνικά «δικαιώματα» σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, στο Αιγαίο επιλέχθηκε η μέση γραμμή μεταξύ των ηπειρωτικών ακτών Ελλάδας και Τουρκίας ως «σύνορο», επιλογή που αγνοεί την ύπαρξη των ελληνικών νησιών, ακολουθώντας τη λογική των τουρκικών διεκδικήσεων.
Αν και ο χάρτης, όπως επισημαίνει η Milliyet, δεν συνιστά επίσημη οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών, εντούτοις θεωρείται κομμάτι μιας πιο μακροπρόθεσμης νομικής και γεωστρατηγικής προσπάθειας. Το επόμενο βήμα, σύμφωνα με την εφημερίδα, θα είναι η κατάρτιση αντίστοιχου θαλάσσιου σχεδίου για την κατεχόμενη «βόρεια Κύπρο».
Ο χάρτης δημιουργήθηκε από το Εθνικό Ερευνητικό Κέντρο Ναυτικού Δικαίου του Πανεπιστημίου της Άγκυρας (DEHUKAM) και –σύμφωνα με τους Τούρκους επιστήμονες– στηρίζεται στο ναυτιλιακό κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο διευθυντής του DEHUKAM, Δρ. Μουσταφά Μπασκάρα, δήλωσε πως το σχέδιο «αντικατοπτρίζει τα σύνορα της Τουρκίας στη Μεσόγειο», όπως αυτά αποτυπώνονται:
- στη συμφωνία Άγκυρας-Λιβύης του 2019,
- στη συμφωνία με το ψευδοκράτος το 2011,
- και στις συντεταγμένες που έχει αποστείλει η Τουρκία στον ΟΗΕ.
Το σχέδιο αυτό δεν είναι αποκομμένο από τη συνολική τουρκική στρατηγική. Η Άγκυρα, όπως αναφέρει η Milliyet, παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις της ΕΕ σε ζητήματα θαλάσσιας χωροταξίας και σχεδιάζει να εδραιώσει παρουσία και επιρροή στο θαλάσσιο χώρο, όχι μόνο για λόγους ασφάλειας, αλλά και για την αξιοποίηση φυσικών πόρων και την προώθηση συμφερόντων.
Παρότι η Τουρκία παρουσιάζει το σχέδιο ως επιστημονική μελέτη, η επιλογή της χρονικής στιγμής και το περιεχόμενό του δείχνουν πολιτική βούληση να μετατραπεί σε εργαλείο πίεσης, επαναφέροντας μεθοδικά τις τουρκικές διεκδικήσεις στο προσκήνιο.
