Στην πιο κρίσιμη φάση της μπαίνει η διαπραγμάτευση της Ελλάδας με τα Σκόπια για το ονοματολογικό. Αύριο ο Νίκος Κοτζιάς θα βρίσκεται στη γειτονική χώρα για διαβουλεύσεις με την σκοπιανή κυβέρνηση αλλά οι προτάσεις των δύο πλευρών έχουν ήδη κατατεθεί.
Αθήνα και Σκόπια έχουν στα χέρια τους τον φάκελο με τις θέσεις που καταθέτουν στον τραπέζι, αλλά οι πρώτες εντυπώσεις δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για το τελικό σύμφωνο.
Χθες ο πρωθυπουργός της FYROM, Ζόραν Ζάεφ επιβεβαίωσε ότι το σχέδιο συμφωνίας της Ελλάδας για την επίλυση του ζητήματος της ονομασίας έφθασε τις προηγούμενες ημέρες στα Σκόπια, ενώ, όπως πρόσθεσε, η χώρα του απάντησε και απέστειλε τις δικές της προτάσεις στην Αθήνα. Σύμφωνα με τον ίδιο, η ανταλλαγή εγγράφων μεταξύ των δύο χωρών πρέπει να αποτελέσει εργαλείο που θα βοηθήσει και δεν θα δυσχεράνει τη συνέχιση της διαπραγματευτικής διαδικασίας που θα συνεχιστεί στη Βιέννη, (υπό την αιγίδα του ΟΗΕ) στις 30 Μαρτίου.
Από την πλευρά του ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Ντιμιτρόφ, αν και εμφανίστηκε αισιόδοξος, τόνισε ότι υπάρχουν πολλές διαφορές. «Είμαστε πεπεισμένοι ότι εάν σκοπός είναι να βρεθεί μία βιώσιμη και αξιοπρεπής λύση για την υπέρβαση της διαφοράς σχετικά με το ζήτημα της ονομασίας, η οποία θα περιέχει σαφή διαχωρισμό μεταξύ της χώρας μας, της “Μακεδονίας” και της περιοχής της ελληνικής Μακεδονίας, τότε αυτό είναι δυνατό να επιτευχθεί» σημείωσε ο υπουργός Εξωτερικών της ΠΓΔΜ.
Ενδιαφέρον έχεις, ωστόσο, το κείμενο της συμφωνίας που προτείνει η ελληνική πλευρά και ο Νίκος Κοτζιάς.
Σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται η ιστοσελίδα hellasjournal, η Αθήνα θέτει 7 σημεία – κλειδιά για να υπάρξει συμβιβασμός με τα Σκόπια. Αυτά είναι:
1. Προαπαιτούμενο για την Ελλάδα προκειμένου να συναινέσει σε συμφωνία με τα Σκόπια είναι ότι η αλλαγή του ονόματος της γειτονικής χώρας πρέπει να γίνει μέσα από μια συνταγματική διαδικασία. Να αλλάξει δηλαδή το Σύνταγμα και να αφαιρεθούν οι αλυτρωτισμοί που υπάρχουν σ’ αυτό. Κάτι που μέχρι σήμερα η πλευρά των Σκοπίων δε φαίνεται να αποδέχεται.
2. Η Αθήνα ζητά τη συμφωνία επί ενός ονόματος με χρήση έναντι όλων (erga omnes). Μόνον έτσι μπορεί να υπάρξουν προϋποθέσεις για συμφωνία.
3. Η ταυτότητα και οι αλλαγές που πρέπει να επέλθουν κατόπιν συμφωνίας.
4. Η γλώσσα που προφανώς δεν μπορεί να λέγεται «Μακεδονική».
5. Οι συντμήσεις/συντομεύσεις της ονομασίας ώστε να μην υπάρχουν παρερμηνείες και να μην δημιουργηθούν τετελεσμένα.
6. Τα εμπορικά σήματα που θα έχει η γειτονική χώρα.
7. Και βεβαίως το όνομα για το οποίο η ελληνική πλευρά δεν έστειλε συγκεκριμένα αλλά η βάση της συζήτησης γίνεται σε σχέση με τις προτάσεις Νίμιτς. Αλλά από τα πέντε ονόματα η Αθήνα δεν αποδέχεται το «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ενώ θα ήταν πιο κοντά στο Γκόρνα Μασεντόνιγια.
Η ελληνική πλευρά θέτει επίσης θέματα σχετικά με τα σχολικά βιβλία και τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν, καθώς και για την ανάπτυξη εμπορικών σχέσεων Ελλάδας και Σκοπίων. Για παράδειγμα αναφέρονται περιπτώσεις που άπτονται στη σύσφιξη των οικονομικών, εμπορικών και πολιτιστικών σχέσεων, αλλά και της ανάπτυξης των σχέσεων των πανεπιστημίων. Επιπρόσθετα, ειδική αναφορά γίνεται και στη διαδικασία εισόδου της ΠΓΔΜ σε διεθνείς οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Σε αυτό το σημείο περιγράφεται το πως από κοινού οι δύο χώρες θα καταστούν σαφές στα κράτη μέλη των οργανισμών αυτών πως έχει επέλθει συμφωνία στις διαφορές των δύο πλευρών.
