Ο Γιώργος Γεραπετρίτης ανακοίνωσε το τέλος των διερευνητικών επαφών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας μετά από 22 ολόκληρα χρόνια καθώς ο ίδιος ομολόγησε πως κάθε φορά στο τέλος τους, η Ελλάδα βρίσκονται σε χειρότερη θέση από ότι στην αρχική.
Υπήρχε η λογική γενικά από τις ελληνικές κυβερνήσεις να ακολουθείται η αμερικανική πρακτική που λέει ότι «κρατάς τον εχθρό σου κοντά για να ξέρεις τι κάνει».
Αυτό όμως αποτελεί αυταπάτη την οποία διατηρεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Απαντώντας σε ερώτηση σε συνέντευξη για το αν οι επικείμενες συναντήσεις με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, Χακάν Φιντάν, εντάσσονται στο πλαίσιο των διερευνητικών επαφών, ο Γιώργος Γεραπετρίτης απάντησε χαρακτηριστικά:
«Σε σχέση με τις διερευνητικές επαφές, θα σας το πω απλά. Δεν σκοπεύουμε να πάμε στον 65ο γύρο.
Επί 21 χρόνια (22 είναι καθώς ξεκίνησαν το 2002) και μετά από 64 γύρους διερευνητικών επαφών δεν μπορέσαμε να φθάσουμε σε ένα επίπεδο συζήτησης με την Τουρκία, όχι για την ουσία, αλλά ούτε καν για τη διαδικασία.
Και αυτό που, δυστυχώς, έχει προκύψει είναι ότι συνήθως το τέλος κάθε γύρου μας έβρισκε ενίοτε σε χειρότερη θέση σε σχέση με την αρχή του».
Ο Έλληνας υπουργός εξωτερικών παραδέχτηκε λοιπόν ότι δεν υπήρχε καν τυπική συζήτηση για την… διαδικασία! Απλά οι Τούρκοι έθεταν κάθε φορά τις νέες απαιτήσεις τους!
Και αυτό ακριβώς έχει καταγραφεί: Οι τουρκικές απαιτήσεις και ότι η Ελλάδα τις συζητούσε-διαπραγματεύονταν!
Το τέλος των διερευνητικών επαφών Ελλάδας-Τουρκίας σημαίνει και το τέλος μίας ολόκληρης διαδικασίας που συμφωνήθηκε τον Μάρτιο του 2002, στο πλαίσιο της ελληνο-τουρκικής προσέγγισης που εγκαινιάσθηκε το 1999.
Το πρόβλημα σε όλο αυτό είναι ότι η Ελλάδα δεν κέρδισε τίποτα και απεναντίας ζημιώθηκε.
Ωστόσο, το ότι έπαψαν οι διερευνητικές επαφές δε σημαίνει ότι η χώρα δεν διατρέχει κίνδυνο από την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη η οποία θέλει να «λύσει» άμεσα το θέμα των θαλάσσιων ζωνών και της υφαλοκρηπίδας.
Όπως ο ίδιος ο υπουργός εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης δήλωσε πρόσφατα υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει συμφωνία στη συνάντηση του με Χ.Φιντάν, τότε θα προχωρήσει «η διερεύνηση στα επόμενα ερωτήματα».
Το σύνολο των θαλάσσιων ζωνών, το ζήτημα ευθυγράμμισης εναέριου χώρου και υφαλοκρηπίδας και σε ποιο δικαστήριο θα γίνει η προσφυγή για διαιτησία σε περίπτωση που οι δύο πλευρές δεν συμφωνήσουν (Χάγη ή Αμβούργο, με το τελευταίο να μην απαιτεί ως προϋπόθεση το συνυποσχετικό).
