Ο θρυλικός Φινλανδός οδηγός, Τίμο Μάκινεν, ένας από τους καλύτερους στην ιστορία των ράλι, άφησε χθες την τελευταία του πνοή σε ηλικία 79 ετών.
Ο Μάκινεν ήταν κυρίαρχη φυσιογνωμία στους αγώνες τις δεκαετίες του '60 και του '70, αλλά και ένα από τα ιδρυτικά μέλη μιας ονειρεμένης ομάδας οδηγών αγώνων, που έμεινε γνωστή στην ιστορία ως «ιπτάμενοι Φινλανδοί».
Γεννήθηκε το 1938, άρχισε να ξεχωρίζει για την ταχύτητα και τις δεξιότητές του στις αρχές της δεκαετίας του '60, κερδίζοντας την καταξίωση ως οδηγός της εργοστασιακής ομάδας των Mini. Μεγάλωσε στο μέρος Ποουπόλα κοντά στην Γιουρβάσκιλα όπου γίνεται κάθε χρόνο το Ράλι Φινλανδίας.
Επίσης είχε κερδίσει τη δεκαετία του '70 τρεις φορές το ράλι της Μεγάλης Βρετανίας, οδηγώντας Ford Escort.
Το Ρεκόρ του
Ο Μάκινεν έχει κατακτήσει 4 συνεχόμενες φορές τον παγκόσμιο τίτλο του WRC. O μόνος που κατάφερε να το ξεπεράσει είναι ο Σεμπαστιάν Λεμπ. Το ρεκόρ του Τόμι άρχισε το 1996 με το αυτοκίνητο της Μιτσουμπίσι Εβο 4 με συνοδηγό τον Σέπο Χαρζάν και τέλειωσε το 1999 με τελευταία νίκη αυτή του Σαν Ρέμο. Στην Μιτσουμπίσι παρέμεινε μέχρι το 2001 όπου το 2002 πήγε στην Subaru.
Καριέρα
Η πρώτη επιτυχία του Τόμι ήταν το 1988 όπου κατέκτησε το τοπικό πρωτάθλημα ράλι της πατρίδας του με ένα Lancia Delta. Στο WRC και συγκεκριμένα στην δεύτερη κατηγορία έκανε το ντεμπούτο του το 1994 στο Ράλι Φινλανδίας με το Ford Escort. Το 1995 ανέβηκε στην Πρώτη Κατηγορία (σημερινή WRC) όπου θα είχε συνεργασία με την Μιτσουμπίσι και για συνεργάτη του θα είχε τον Σουηδό Πρωταθλητή Κένεθ Ερικσον.
Το 1996 στην Αυστραλία κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο με δεύτερo τον Κόλιν Μακ Ρέι της Σουμπαρού.Τ ο 1998 έφερε το πρωτάθλημα στους κατασκευαστές της Μιτσουμπίσι με συνεργάτη τον Ρίτσαρντ Μπερνς. Μάλιστα βγήκε και ένα βιντεοπαιχνίδι με το όνομα Tommi Makinen Rally. Τo 2000 είχε μια μεγάλη κόντρα με τον τότε νεοφερμένο Μάρκους Γκρόνχόλμ όμως έχασε τον τίτλο. Το 2001 είχε μια ακόμα χρονιά με την εταιρεία της Μιτσουμπίσι. Παρουσίσαν το Mitsubishi Lancer Evolution με την ονομασία Tommi Mäkinen Edition. Ο Τόμι τερμάτισε τρίτος πίσω από τους Μπερνς και Μακ Ρέι αντίστοιχα.
Το Τέλος
Το Τέλος της καριέρας του σηματοδοτήθηκε τον Νοέμβριο του 2003 με την ομάδα της Σουμπαρού όπου για δεύτερη σερί χρονιά κατέκτησε στη βαθμολογία των οδηγών την 3η θέση. Εκτοτε ζούσε στη Φινλανδία με την οικογένεια του.
