Ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια τα Χριστούγεννα μας θυμίζουν ένα μεγάλο παζάρι, συμφωνία, ανταλλαγή. Ανταλλάσσουμε το Χριστό με εικόνες, αγαθά, δώρα, ρεβεγιόν, διακοπές, ξεκούραση, ταξίδια, βόλτες, ταινίες, τραγούδια και ό,τι άλλο το καταναλωτικό μυαλό μας σκέφτεται.
1. Τί είναι τα πάθη και ποιά τα μεγαλύτερα από αυτά;
Από την αρχή της δημιουργίας του ο άνθρωπος, ως θεοειδής, δε δεχόταν στη σκέψη και στη ζωή του το παράλογο. Οι σκέψεις και οι κινήσεις του ήταν ορθές, γιατί φωτιζόταν από τη θεία Χάρη.
Ρώτησε κάποιος τον πατέρα Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, ποιος νηστεύει καλύτερα, σε περίοδο νηστείας, αυτός που τρώει δυο πιάτα ανάλαδη φασολάδα, χαλβά κ.λπ., ή αυτός που τρώει ένα αυγό σφικτό;
Χωρίς περιστροφές ο Γέροντας Επιφάνιος απάντησε:
1. Όλοι οι βαπτισμένοι Ορθόδοξοι χριστιανοί αποτελούμε, αγαπητοί μου, μία ιερή και άγια οικογένεια, που λέγεται Εκκλησία. ΜΙΑ είναι η Εκκλησία και δεν είναι πολλές.
Όταν προσκυνείτε τις εικόνες των Αγίων, δεν υποκλίνεστε στο ξύλο και στο χρώμα του ξύλου αλλά σε ζώντες Αγίους, οι οποίοι λάμπουν ως ο ήλιος στη Βασιλεία του Θεού. Όταν ασπάζεσθε τις εικόνες των Μαρτύρων του Χριστού, ασπάζεστε τις πληγές και τα παθήματά τους για χάρη του Βασιλέως Χριστού.
Ζούσε στους πρώτους αιώνας ένας μοναχός, ό οποίος όσες φορές τον ερωτούσε ό Ηγούμενος του:
«Πώς πηγαίνει; στην υγεία σου, αδελφέ;».
Αυτός πάντοτε παραπονιόταν ότι ήταν κατάκοπος από την πολλή εργασία.
Ακούγοντας καθημερινώς ό Ηγούμενος το ίδιο παράπονο ερώτησε κάποια ημέρα τον Μοναχό:
«Τι είδους εργασία κάμνεις και κοπιάζεις τόσον πολύ, αδελφέ;»
