Του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου
Διψά η ψυχή μου τον Κύριον και μετά δακρύων ζητώ Αυτόν. Πως να μη Σε ζητώ, Συ πρώτος με εζήτησες και έδωκας εις εμέ να γευθώ, της γλυκύτητος του Πνεύματός Σου του Αγίου και η ψυχή μου Σε ηγάπησε έως τέλους!
Λίγο αργότερα από την εποχή του μεγάλου Κωνσταντίνου, ένας σπουδαίος άνθρωπος, ξεκίνησε από την Ρώμη και πήγε στη Βηθλεέμ. Έφτιαξε εκεί το κατάλυμά του και ζούσε δίπλα στο σπήλαιο που γεννήθηκε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.
Του Αγιορείτου Μοναχού Μωυσή
Η εκκλησία δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, αλλά θεοΐδρυτη οικοδομή. Η εκκλησία δε σώζεται αλλά σώζει όσους θέλουν. Δεν κάνει επίδειξη ισχύος και δυνάμεως. Ανέχεται, υπομένει καλύτερα. Τη διώκουν αλλά δεν διώκει.
Του Αγίου Ιωάννη Δαμασκηνού
Ο Πατήρ δεν μεταπίπτει στον Υιό, παραμένει πάντα Πατήρ- ο Υιός δεν μεταπίπτει στον Πατέρα, παραμένει πάντα Υιός· το Πνεύμα δεν μεταπίπτει στον Πατέρα ή τον Υιό, παραμένει πάντα Πνεύμα άγιο.
Η ιδιότητα καθενός προσώπου της Αγίας Τριάδας είναι σταθερή και αμετάβλητη.
«Όταν βρισκόμουν μέσα στις θλίψεις με παρηγόρησες»
Δεν είπε, «αφαίρεσες τις θλίψεις», ούτε «έδιωξες τους πειρασμούς», άλλα τα άφησες να υπάρχουν και «με παρηγόρησες».
Έρχεται για να μείνει. Να μείνει σ’ έναν κόσμο που θα Τον προδώσει και θα συνεχίσει να το προδίδει μέχρι το τέλος. Κι όμως ο Χριστός δεν φεύγει, δεν μας εγκαταλείπει. Αρκείται στην φάτνη Του, αρκείται στον σταυρό Του. Δεν τον πειράζει, δεν οργίζεται, δεν λέγει «γιατί;».
