Ερευνητές στην Ιαπωνία, κατάφεραν και παρήγαγαν το πρώτο κομμάτι ατόφιου καλλιεργημένου κρέατος, αν και μέχρι στιγμής δεν το έχουν δοκιμάσει.
Η ομάδα του Πανεπιστημίου του Τόκιο παρουσίασε κομμάτια κοτόπουλου με πλάτος επτά εκατοστά και βάρος 11 γραμμάρια, περίπου όσο μια κοτομπουκιά.
Σε αντίθεση με άλλα προϊόντα καλλιεργημένου κρέατος, τα οποία αποτελούνται από ζωικά κύτταρα που έχουν ενωθεί με τεχνητό τρόπο, η μπουκιά εργαστηρίου μιμείται καλύτερα την υφή του πραγματικού κοτόπουλου, αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Trends in Biotechnology.
Πρόκειται για «σημαντικό τεχνικό επίτευγμα» σχολίασε στον δικτυακό τόπο του Nature ο Μαρκ Ποστ, επιστημονικός διευθυντής της ολλανδικής εταιρείας Mosa Meat, η οποία παρουσίασε το πρώτο καλλιεργημένο μπιφτέκι το 2013.
Από τότε, αρκετές ακόμα εταιρείες προσπαθούν να αξιοποιήσουν εμπορικά το κρέας εργαστηρίου. Προϊόντα κοτόπουλου και μοσχαρίσιου κρέατος έχουν λάβει άδεια κυκλοφορίας στις ΗΠΑ, τη Σιγκαπούρη και το Ισραήλ, όπου παρουσιάστηκε πέρυσι και η πρώτη μπριζόλα εργαστηρίου.
Τα προϊόντα αυτά παράγονται από ζωικά κύτταρα που πολλαπλασιάζονται μέσα σε βιοαντιδραστήρες με θρεπτικά συστατικά. Αφού συλλεχθούν τα κύτταρα αυτά είτε «εκτυπώνονται» πάνω σε βρώσιμες σκαλωσιές είτε ενώνονται με βρώσιμες συγκολλητικές ουσίες.
Η παραγωγή κομματιών ατόφιου κρέατος παραμένει «μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις» είπε η Έιμυ Ρόουατ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, ειδικός στο καλλιεργημένο κρέας.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τόκιο βρήκαν τη λύση καλλιεργώντας κύτταρα κοτόπουλου πάνω σε ημιπερατές κούφιες ίνες, φτιαγμένες από ένα υλικό που χρησιμοποιείται σε οικιακά φίλτρα και μηχανήματα αιμοκάθαρσης.
Μέσα στις ίνες αυτές διοχετεύεται ένα διάλυμα με οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά, τα οποία απορροφούν τα κύτταρα στο εξωτερικό των ινών, οι οποίες πάντως δεν είναι βρώσιμες και πρέπει να αφαιρούνται με το χέρι όταν ολοκληρώνεται η διαδικασία.
Στο μέλλον οι ερευνητές ελπίζουν είτε να αυτοματοποιήσουν τη διαδικασία είτε να χρησιμοποιήσουν ίνες από βρώσιμα υλικά.
Οι ερευνητές δεν δοκίμασαν το τελικό προϊόν επειδή σε αυτή τη φάση της προσπάθειας δεν χρησιμοποιήθηκαν καθαρές πρώτες ύλες. Αναγνωρίζουν ότι το υψηλό κόστος παραμένει εμπόδιο, ήδη όμως βρίσκονται σε επαφές με εταιρείες για την εμπορική αξιοποίηση της μεθόδου.
