Είναι εκεί και μοιάζει να είναι εκεί από πάντα, αν και μόνο έτσι δεν είναι τα πράγματα.
Αποτελεί μάλιστα ένα τρανό τουριστικό αξιοθέατο της χώρας μας, καθώς κανένας τουρίστας δεν νοείται να μην το επισκεφτεί.
Για τον Ισθμό της Κορίνθου φυσικά ο λόγος, την εμβληματική ανθρώπινη παρέμβαση στη φύση που αποδείχτηκε εξόχως περιπετειώδης.
Ποιος περνά άλλωστε από την Αττική στην Πελοπόννησο χωρίς μια στάση στην παλιά γέφυρα για ένα αγνάντι τελείως διαφορετικό από τα άλλα;
Η διώρυγα της Κορίνθου αποτελεί πράγματι το μεγαλύτερο κατασκευαστικό έργο της σύγχρονης Ελλάδας, ένα εξόχως εντυπωσιακό σε διαστάσεις και σημασία κανάλι που καθηλώνει το βλέμμα.
Για μας τους Έλληνες δεν χρειάζεται συστάσεις. Το μόνο που θα χρειαζόταν ίσως είναι μια υπενθύμιση της ιστορίας του, καθώς πρόκειται ουσιαστικά για ένα τεχνικό έργο που αποτέλεσε όνειρο ήδη από την αρχαιότητα. Και χρειάστηκε κάπου 2.300 χρόνια για να αποπερατωθεί!
Να φανταστείτε ήταν ο τύραννος της Κορίνθου, Περίανδρος, ο πρώτος που οραματίστηκε τη διάνοιξη του Ισθμού περί το 600 π.Χ.
Άπειρες περιπέτειες αργότερα και αντίστοιχα σχέδια από ονόματα όπως ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Καλιγούλας, ο Νέρωνας (που ήταν και ο πρώτος που άρχισε τις εργασίες) και ο Ιωάννης Καποδίστριας, έπρεπε να διανοιχθεί η διώρυγα του Σουέζ για να μπει το νερό στο αυλάκι.
Η κυβέρνηση Ζαΐμη προώθησε τον νόμο «περί διορύξεως του Ισθμού της Κορίνθου» το 1869 και ως το 1882 τα συνεργεία δούλευαν νυχθημερόν. Έντεκα χρόνια αργότερα, έγιναν και τα λαμπερά εγκαίνια (Ιούλιος του 1893).
Αυτή τη βαριά αίσθηση Ιστορίας έχεις κάθε φορά που τον αντικρύζεις και απολαμβάνεις τον καφέ σου στο Isthmia Bridge Cafe, την καφετέρια-εστιατόριο ακριβώς στην μπούκα της διώρυγας.
Αν μάλιστα σταθείς τυχερός, και οι πιθανότητες λένε πως θα σταθείς, θα δεις και κάνα κότερο ή ακόμα και κάνα θεόρατο κρουαζιερόπλοιο να περνά μπροστά από τα μάτια σου, σε απόσταση αναπνοής.
