Είναι η τρίτη σε ύψος οροσειρά της Πελοποννήσου, μετά τον Ταΰγετο και την Κυλλήνη (ή Ζήρεια).
Όμως, είναι σίγουρα διάσημο και από τους δημοφιλείς προορισμούς, ειδικά τον χειμώνα, λόγω του χιονοδρομικού κέντρου. Ο λόγος για τον Χελμό ή Αροάνια Όρη, όπως λεγόταν στην αρχαιότητα.
Το επιβλητικό βουνό της βόρειας Πελοποννήσου, που βρίσκεται ανάμεσα σε μεγάλες χαράδρες, σε Βουραϊκό και Κράθι και του οποίου το μεγαλύτερο μέρος εκτείνεται στον νομό Αχαΐας, ενώ ένα κομμάτι του είναι στην Κορινθία. Η ψηλότερη κορυφή να βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα, σε υψόμετρο 2.355 μέτρων.
Γνωστή κορυφή του Χελμού είναι η Νεραϊδόραχη, στα ανατολικά, η οποία σχηματίζει μεγάλη ορθοπλαγιά. Μέσα από τα βράχια της πηγάζει το νερό της Στύγας, ένα από τα τρία ποτάμια που κύλαγαν στα λιβάδια του Άδη, κατά την αρχαιότητα. Στα 700 μέτρα βρίσκεται η λίμνη Τσιβλού ενώ κοντά στις ψηλές κορυφές του Χελμού σχηματίζεται η αλπική Μαυρολίμνη.
Έλατα, πλατάνια, καστανιές, λεύκες, ιτιές και βελανιδιές καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του βουνού. Πλούσιος και σε πανίδα, ο ορεινός όγκος του Χελμού και το φαράγγι του Βουραϊκού έχουν χαρακτηριστεί «Εθνικό Πάρκο» και είναι προστατευόμενη περιοχή.
Διάφορες, όμως, είναι και οι θεωρίες για το πώς πήρε το όνομα του «Χελμός». Δύο από αυτές λένε ότι μπορεί να είναι ή σλαβικής προέλευσης και σημαίνει «λόφος» ή μπορεί να είναι αρβανίτικης προέλευσης και σημαίνει «δηλητηριώδες βουνό». Μάλιστα, αυτός ο χαρακτηρισμός ενδεχομένως να αποδόθηκε στο βουνό επειδή από αυτό πήγαζε η Στύγα, το νερό της οποίας σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες ήταν δηλητηριώδες.
