Σε περιπτώσεις τραγικών συμβάντων, όπως η πρόσφατη επίθεση στο Ορλάντο, τα γεγονότα στις Βρυξέλλες, στο Παρίσι και αλλού, οι γονείς έρχονται αντιμέτωποι με το δίλημμα τι να πουν στα παιδιά τους, πώς να τους εξηγήσουν αυτή την ωμή βία και, τελικά, πώς μπορούν να τα κάνουν να αισθανθούν ασφάλεια, το μεγαλύτερο προαπαιτούμενο σε μια οικογένεια.
Όπως εξηγεί στην ιστοσελίδα της η Αμερικανική Ακαδημία Παιδικής & Εφηβικής Ψυχιατρικής (AACAP), αυτού του είδους οι συζητήσεις, παρότι είναι πολύ δύσκολες, είναι εξαιρετικά σημαντικές, διότι παρέχουν στους γονείς την ευκαιρία να βοηθήσουν τα παιδιά τους να νιώσουν πιο ασφαλή και να καταλάβουν τον κόσμο γύρω τους.
Τι συστήνουν οι ειδικοί:
1. Να ακούτε τα παιδιά. Καθήστε κάπου ήσυχα, στο ίδιο επίπεδο με τα παιδιά και απαντήστε στις ερωτήσεις τους.
2. Καθησυχάστε τον φόβο τους. Τα παιδιά συνήθως αναρωτιούνται αν κάτι τέτοιο θα συμβεί και σε κείνα, στο σχολείο τους, στην πόλη τους και γενικά ανησυχούν πολύ.
3. Απαντήστε σωστά στις ερωτήσεις τους. Να χρησιμοποιείτε λέξεις και έννοιες που καταλαβαίνουν, ανάλογα με την ηλικία και τις γνώσεις τους. Μην τα υπερφορτώνετε με πληροφορίες, μην λέτε ψέματα και απαντήστε δυο και τρεις φορές στην ίδια ερώτηση, όσο κι αν επιμένουν.
4. Γίνετε σωστό πρότυπο. Τα παιδιά παραδειγματίζονται από τις δικές σας αντιδράσεις και μαθαίνουν πολλά παρακολουθώντας τις συζητήσεις σας με άλλους. Πείτε τι νιώθετε, αλλά μην "φορτώνετε" τα λεγόμενά σας με αγωνία και πανικό.
5. Βάλτε όρια. Μην αφήνετε τα παιδιά να βλέπουν στις ειδήσεις ξανά και ξανά τις ίδιες σκληρές εικόνες. Ταράζονται, κάνουν ανήσυχο ύπνο και μπορεί να βρέξουν το κρεβάτι τους.
6. Συντονιστείτε με το σχολείο. Πρέπει εσείς να είστε ενήμεροι για σχετικές δραστηριότητες και συζητήσεις στο σχολείο και οι δάσκαλοι να γνωρίζουν για τους φόβους ή τις ανησυχίες του παιδιού σας.
7. Τηρείτε το καθημερινό πρόγραμμα. Η ρουτίνα και η σταθερότητα στην καθημερινότητα ανακουφίζουν τα παιδιά, κάνοντάς τα να αισθάνονται ασφαλή.
8. Αφήστε τα να είναι παιδιά. Ναι, μεν, γίνονται πολλά γύρω μας, αλλά καλό είναι να μη συζητάτε όλη την ώρα γι’ αυτά τα θέματα, ιδίως αν το παιδί δείχνει ή πει ότι δεν θέλει άλλο.
9. Να είστε νοιασμένοι. Αν οποιοδήποτε σωματικό σύμπτωμα (π.χ. πόνοι, διαταραχές ύπνου) ή ψυχικό σύμπτωμα (π.χ. στρες, άγχος, φοβία για τον θάνατο) σας προβληματίζει, συμβουλευτείτε τον γιατρό του παιδιού. Το ίδιο κι αν δείτε ότι ασχολείται πάρα πολύ ή έχει αγχωθεί με τον πόλεμο, τη βία ή την τρομοκρατία.
