Προμηθειν χρη και ουχί επιμηθείν τον άνδρα τον σοφόν
Η διάσταση της πρόληψης με τη καταστολή πολύ διακριτικά προσφέρεται από τον ποιητή, που θεωρεί ως σοφό τον άνδρα που προλαμβάνει να παρέμβει για να περισώσει, να διορθώσει, να δημιουργήσει, σε αντιδιαστολή με εκείνο που μετά τα συμβάντα, αναστατωμένος και αγχωμένος, αγωνίζεται άναρχα να επαναφέρει, να επιρρίψει, να απολογηθεί, όντας εξαιρετικά ανεύθυνος και ανώριμος, άνους και ματαιόδοξος.