Λίγες ημέρες πριν από την τελετή απονομής των φετινών βραβείων Όσκαρ δεν είναι λίγοι όσοι περιμένουν να δουν αν κάποιο από τα μεγάλα ονόματα του Χόλυγουντ θα ξεχωρίσει, μιλώντας πολιτικά.
Η αλήθεια είναι ότι η Ακαδημία ενοχλείται με πολιτικές ομιλίες. Θα υπάρξει, λοιπόν φέτος, κάποια ή κάποιος που θα βαδίσει στα χνάρια του Μάρλον Μπράντο;
Ο Μάρλον Μπράντο άνοιξε τον δρόμο. «Οι ομιλίες, για μεγάλο χρονικό διάστημα, ήταν σχετικά ήρεμες, εν μέρει λόγω του ελέγχου που ασκούσε το σύστημα των κινηματογραφικών στούντιο» έγραφαν οι Τζέιμς Πιάτσα και Γκέιλ Κιν στο βιβλίο τους, του 2002, «Τα Βραβεία της Ακαδημίας: Η Πλήρης Ιστορία των Όσκαρ».
Ο Μπράντο, όμως, έσπασε, με ηχηρό τρόπο, τα ταμπού, όταν, στην τελετή απονομής του 1973, έστειλε στη θέση του την ηθοποιό Σατσίν Λιτλφέδερ («Μικρό Φτερό» ήταν το επώνυμό της, γιατί ήταν Ινδιάνα) να διαμαρτυρηθεί για τη στάση του Χόλυγουντ απέναντι στους Ινδιάνους των ΗΠΑ.
Από τότε, πολλές και πολλοί, στις ομιλίες βράβευσής τους ανέδειξαν διάφορα καυτά ζητήματα: Την κλιματική αλλαγή ο Λεονάρντο ΝτιΚάπριο («The Revenant», 2016), το δικαίωμα στην έκτρωση ο Τζον Ίρβινγκ (Όσκαρ σεναρίου, το 2000, για την ταινία «The Cider House Rules»), τις ίσες απολαβές για τις γυναίκες η Πατρίσια Αρκέτ (Όσκαρ β΄ γυναικείου ρόλου, το 2015, για το «Boyhood»).
Φέτος, τι θα γίνει; Οι παραγωγοί του show της φετινής τελετής έχουν πει ότι θέλουν να δώσουν έμφαση στις ταινίες αυτές καθαυτές. Είναι δυνατόν, με όλη την εκφρασμένη δημόσια αντίθεση στον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, αλλά και με τις διαστάσεις που έχει πάρει το κίνημα #MeToo;
Οι τιμημένες με Χρυσές Σφαίρες, τον Ιανουάριο, συμπεριλαμβανομένων των Λόρα Ντερν και Ρις Γουίδερσπουν, αναφερόμενες στη συμπεριφορά απέναντι στις γυναίκες, ευχαρίστησαν «όλους όσοι έσπασαν τη σιωπή τους αυτόν τον χρόνο».
Η Όπρα Γουίνφρεϊ –που απέσπασε τιμητική Χρυσή Σφαίρα-, σε έναν λόγο που έκανε πολλούς να την ενθαρρύνουν να θέσει υποψηφιότητα για Πρόεδρος, τόνισε ότι «δεν άκουσαν ούτε πίστεψαν τις γυναίκες, που τολμούσαν να πουν την αλήθεια για την εξουσία αυτών των αντρών. Αλλά, ο χρόνος τους τέλειωσε. Ο χρόνος τους τέλειωσε. Ο χρόνος τους τέλειωσε».
Ο Μπράντο ήταν αυτός που έσπασε το καλούπι. Πριν τον Μπράντο, οι νικητές απέφευγαν τα σχόλια. Ο Γκρέγκορι Πεκ, για παράδειγμα, που βραβεύτηκε με Όσκαρ α΄ ανδρικού ρόλου («To Kill a Mockingbird», 1963), δεν ανέφερε τίποτα για τα θέματα ρατσισμού τα οποία πραγματευόταν η ταινία, αν και σε συνεντεύξεις που έδινε μιλούσε πολύ σχετικά με αυτά. Όταν ο Σίντνεϊ Πουατιέ έγινε ο πρώτος Αφροαμερικανός που κέρδισε το Όσκαρ α΄ ανδρικού ρόλου («Lilies of the Field», 1964), μίλησε για το «μεγάλο ταξίδι» που τον έφερε επί σκηνής, αλλά τίποτα δεν είπε για το προκείμενο.
Η Τζέιν Φόντα, η πιο πολιτικοποιημένη από τις ηθοποιούς, όταν πήρε Όσκαρ το 1972 για το «Klute», το μόνο που βρήκε να πει ήταν: «υπάρχουν πολλά να πει κανείς, αλλά δεν πρόκειται να τα πω απόψε. Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ».
