Ένα διήμερο με τέσσερα κοντσέρτα του Μότσαρτ από τέσσερις Ελληνίδες πιανίστες διεθνούς φήμης και από δύο κουαρτέτα εγχόρδων, μέσα από μια διαφορετική προσέγγιση με άρωμα μουσικής δωματίου.
Η Ελισάβετ Κουναλάκη, η Έλενα Μουζάλα, η Δανάη Καρά και η Μαρία Ευστρατιάδη, το Κουαρτέτο Εγχόρδων Αθηνών και το Κουαρτέτο Εγχόρδων Αέναον ενώνουν τις δυνάμεις τους σε δύο διαφορετικές συναυλίες στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος αφιερωμένες σε μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες σολίστ του πιάνου, τη Βάσω Δεβετζή.
Τη Δευτέρα 6 Νοεμβρίου στις 8:30 μ.μ. η Ελισάβετ Κουναλάκη παρουσιάζει το Κοντσέρτο αρ. 11 και η Έλενα Μουζάλα το Κοντσέρτο αρ. 12 υπό τη συνοδεία του Κουαρτέτου Εγχόρδων Αθηνών, ενώ την Τετάρτη 8 Νοεμβρίου, την ίδια ώρα, η Δανάη Καρά και η Μαρία Ευστρατιάδη παίζουν αντίστοιχα το Κοντσέρτο αρ. 13 και το Κοντσέρτο αρ. 14 πλαισιωμένες από το Κουαρτέτο Εγχόρδων Αέναον.
Αναλυτικότερα:
Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 11 σε φα μείζονα, K 413
Ελισάβετ Κουναλάκη │ Δευτέρα 6 Νοεμβρίου
Το έργο ανήκει στην τριλογία των πρώιμων κοντσέρτων για πιάνο που έγραψε ο μεγάλος συνθέτης στη Βιέννη μέσα σε σχεδόν 20 μέρες (Δεκέμβριος 1782–Ιανουάριος 1783), προκειμένου να αναδείξει τις εντυπωσιακές του ικανότητες ως βιρτουόζου του κλαβιέ και να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Υπήρξε ιδιαίτερα παραγωγικός από το 1782 έως το 1786, καθώς συνέθεσε συνολικά 15 κοντσέρτα, όλα για δική του χρήση.
Το τριμερές Κοντσέρτο αρ. 11, το πρώτο της τριλογίας, θεωρείται το πιο ακαδημαϊκό, το πιο πιστό στην κλασική φόρμα.
Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 12 σε λα μείζονα, K 414
Έλενα Μουζάλα │Δευτέρα 6 Νοεμβρίου
Είναι το δεύτερο της τριάδας της Βιέννης και γράφτηκε περί τα τέλη του 1782 σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Αντιπροσωπευτικό δείγμα της μουσικής μεγαλοφυΐας του Μότσαρτ, συνέβαλε τα μέγιστα στην εξάπλωση της φήμης του στην αυστριακή πρωτεύουσα ως δεξιοτέχνη πιανίστα και στην καθιέρωσή του στην αριστοκρατία εκείνης της εποχής ως σολίστ, εκδότη, δασκάλου πιάνου και αδιαμφισβήτητου αστέρα των αριστοκρατικών εσπερίδων.
Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 13 σε ντο μείζονα, Κ 415
Δανάη Καρά │ Τετάρτη 8 Νοεμβρίου
Με το κοντσέρτο αυτό ολοκληρώνεται η τριλογία της Βιέννης. Ο Μότσαρτ τελείωσε το έργο στις αρχές του 1783 και το εξέδωσε το 1785. Σύμφωνα με τους ειδικούς, αν και το υλικό δεν χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη πρωτοτυπία, ο σπουδαίος μουσουργός το διαχειρίζεται με τόλμη και φαντασία. Ο σολίστ καλείται να ερμηνεύσει πολλά δεξιοτεχνικά περάσματα που ο ίδιος ο συνθέτης είχε γράψει για τον εαυτό του και αποτύπωσε στην παρτιτούρα του, περάσματα που παίζονται με τον ίδιο τρόπο ακόμη και στις μέρες μας.
Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 14 σε μι ύφεση μείζονα, Κ 449
Μαρία Ευστρατιάδη │ Τετάρτη 8 Νοεμβρίου
Θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα κοντσέρτα του Μότσαρτ και το σημαντικότερο άλμα του προς την ωριμότητα, καθώς διαφοροποιείται αισθητά ως προς τη δομή και τη μορφή σε σχέση με προγενέστερα έργα του. Γράφτηκε για μία από τις πιο ταλαντούχες μαθήτριές του, την Barbara Ployer, και παίζεται είτε με συνοδεία εγχόρδων και πνευστών είτε μόνο με συνοδεία εγχόρδων. Ο Μότσαρτ, σε επιστολή του προς τον πατέρα του, το χαρακτηρίζει «κοντσέρτο ιδιαίτερου είδους».
Και τις δύο βραδιές, το πρόγραμμα συμπληρώνεται από δύο έργα σύντομης διάρκειας του Μίκη Θεοδωράκη, τα Κουαρτέτα για έγχορδα αρ. 2 και αρ. 4, που σπάνια παρουσιάζονται στις αίθουσες συναυλιών.
Κουαρτέτο Εγχόρδων Αθηνών:
Απόλλων Γραμματικόπουλος (α΄ βιολί), Παναγιώτης Τζιώτης (β΄ βιολί), Πάρις Αναστασιάδης (βιόλα), Ισίδωρος Σιδέρης (βιολοντσέλο).
Κουαρτέτο Εγχόρδων Αέναον:
Γιώργος Μάνδυλας (α΄ βιολί), Βασίλης Σούκας (β΄ βιολί), Μάνος Γουβέλης (βιόλα), Αστέριος Πούφτης (βιολοντσέλο).
Ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ (1756 – 1791) για τα κοντσέρτα της τριλογίας K 413, 414, 415
Σε επιστολές του προς τον πατέρα του Λέοπολντ
«[Τα κοντσέρτα αυτά] είναι όλα πολύ λαμπερά, ευχάριστα στο άκουσμα και χαρακτηρίζονται από φυσικότητα χωρίς να γίνονται βαρετά. Αποτελούν τη χρυσή τομή μεταξύ της υπερβολικής ευκολίας και της ανυπέρβλητης δυσκολίας. […] Υπάρχουν περάσματα εδώ κι εκεί που μόνο οι βαθείς γνώστες μπορούν να εκτιμήσουν· αλλά τα περάσματα είναι γραμμένα κατά τέτοιον τρόπο ώστε και οι λιγότερο υποψιασμένοι να αντλούν από αυτά ευχαρίστηση, ακόμη και αν δεν ξέρουν το γιατί».
