Το ξενοδοχείο Σπλέντιτ (Splendor Palas)το αρτ νουβώ κτήριο με τους δύο τρούλους και τα κόκκινα παράθυρα αποτελεί, μαζί με την βαπορόσκαλα, το σήμα κατατεθέν στην προκυμαία της Πριγκήπου. Το κτήριο χτίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, και άνοιξε ως ξενοδοχείο το 1908.
Πρόλαβε την χρυσή εποχή της Μπελ Επόκ, τον μεσοπόλεμο, αλλά και τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίας, τότε που η Πρίγκιπος ήταν γεμάτη Ρωμιούς και εκεί παραθέριζε η αφρόκρεμα της αριστοκρατίας από όλες τις εθνότητες του πολίτικου μωσαϊκού.
Στο Σπλέντιτ οι χοροί, οι δεξιώσεις, εκεί οι συναντήσεις για μπρίτζ, κουμ καν, αλλά και για απογευματινό κοκτέιλ. Εκει έμεναν και οι Ευρωπαίοι περιηγητές, οι δημοσιογράφοι, οι συγγραφείς που ήθελαν να περάσουν κάποιες μέρες στο παραδεισένιο νησί , κάνοντας περιπάτους στους ωραίους κήπους και τους πευκώνες του, ανεβαίνοντας στον Αη Γιώργη και τους άλλους λόφους, ατενίζοντας το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας του Μαρμαρά και τα απέραντα δάση της απέναντι μικρασιατικής ακτής…
Σήμερα λίγα πράγματα έχουν απομείνει από την ατμόσφαιρα και τον κόσμο εκείνης της εποχής. Πλήθη από Άραβες τουρίστες το κατακλύζουν-ειδικά το καλοκαίρι: Άντρες με βερμουδες και σαγιονάρες, που συνοδεύονται γυναίκες με μαύρες αμπάγιες και καλυμμένα πρόσωπα και άπειρα φωνακλάδικα, συνήθως κακομαθημένα, παιδάκια. Τα παϋτόνια κάνουν υπερωρίες και η Πρίγκιπος, ειδικά στο κέντρο του οικισμού , νιώθει κάποτε έντονα τα δύσοσμα αποτελέσματα της παρουσίας εκατοντάδων αλόγων στους δρόμους.
Η θάλασσα του Μαρμαρά πάλι γίνεται κάποτε τυρκουαζ από μπλέ, λόγω της υπερτροφίας του πλαγκτόν-στοιχείο περιβαλλοντολογικής υποβάθμισης, ενώ τα απέναντι πάλαι ποτέ καταπράσινα δάση έχουν καλυφτεί από σύγχρονα δάση πολυκατοικιών.
Το ίδιο το νησί πάντως διατηρεί ακέραια σχεδόν την ομορφιά του. Και οι ευάρριθμοι Ρωμιοί της Πριγκίπου , που πάντως το καλοκαίρι αυξάνονται σημαντικά, ξέρουν να το απολαύσουν, μακριά από τους τόπους των τζαχήληδων τουριστών.
Ένα από τα μέρη που κρατούν σε μεγάλο βαθμό την παλιά αίγλη τους ακόμα είναι βεβαίως και το Σπλέντιτ.
Άψογα ανακαινισμένο και λειτουργικό, κρατά όλα τα στοιχεία του παρελθόντος που γοητεύουν τον απαιτητικό επισκέπτη. Μπαίνοντας μέσα, αισθάνεσαι πως αλλάζεις εποχή. Όταν μάλιστα ακούς την κοπέλα στη ρεσεψιόν να σου απευθύνει τον λογο στα ελληνικά και συνειδητοποιείς μάλιστα πως είναι παλιά σου μαθήτρια, τότε πραγματικά αλλάζεις διάθεση.
Σε λίγο πιστεύεις πως θα κατέβουν από τις κόκκινες σκάλες και το ξύλινο ασανσέρ κυρίες με πλατιά καπέλα και κρινολίνα και κύριοι με ψαθάκι ή ημίψηλο.
Αφήστε λοιπόν τις τουριστικές παγίδες της πλατείας και της παραλίας και επισκεφτείτε το Σπλέντιτ όταν έρθετε στην Πρίγκιπο, για καφέ ή φαγητό . Μόνο σεβαστείτε το “μυστικό” που μοιράζομαι μαζί σας και μαζί και τον υπέροχο αυτό χώρο.
Να πάτε μόνο αν είστε έτοιμοι να μπείτε στο παραμύθι του.
