Πολυεύσπλαχνε Κύριε, ένα θαύμα. Και για μένα τον αμαρτωλό ένα θαύμα. Γιατί αλλιώς πως θα σωθώ;
Πώς να απαλλαγώ από το βάρος των κακών μου;
Δεν αγωνίστηκα όταν ήμουν νέος και η αμαρτία μου με κυρίευσε.
Μπήκε μέσα στην ψυχή μου το κακό και διαπότισε όλο μου το είναι.
Έφθειρε όλη την ύπαρξη μου. Και τώρα τι να κάνω;
Η ηλικία μου προχωρεί, οι μέρες μου λιγοστεύουν, η θέληση μου κάμπτεται, θέλω και δε μπορώ να απαλλαγώ.
Προχωρώ μπροστά αλλά και αδιόρθωτος μένω.
Μετανοώ αλλά και πάλι αμαρτάνω.
Κλαίω και ζητώ συγχώρηση αλλά πάλι στα ίδια μένω.
Τι θα γίνει με εμένα Θεέ μου;
Ντρέπομαι που ζω, διστάζω να σκεφτώ πως είμαι Χριστιανός. Με έχει κυριεύσει το κακό, με λειώνει το πάθος.
Αλύπητα με χτυπά και με παραλύει η αμαρτία.
Κυριευμένος από τα πάθη, φορτωμένος από την ενοχή, «πεπραγμένος υπό την αμαρτία» και βασανισμένος από τα κακά μου καταφεύγω σε εσένα.
Όχι δεν απελπίζομαι, δεν ολιγοψυχώ, δεν τα χάνω μπροστά σε τόσες κακουχίες.
Πιστεύω στη δύναμη σου και ελπίζω στην ευσπλαχνία σου. Αρπάζομαι από την αγάπη σου και σου ζητώ να με σώσεις.
Θεέ μου… Θεέ μου… δεν με λυπάσαι; Δεν με συμπονείς; Ενα θαύμα Κύριε μου κάνε και εσύ για μένα, ένα σωτήριο θαύμα.
Και θα σωθώ, θα λάβω από εσένα την απαλλαγή μου, τη λύτρωσή μου και τη σωτηρία μου.
Αμήν
