Ο δήμαρχος της ακριτικής Δράμας, διερμηνεύοντας τη θέληση και το φρόνημα της πλειοψηφίας των συμπολιτών του, απέστειλε μία ευγενικὴ μεν, πεπαρρησιασμένη δέ, επιστολή στον ολετήρα της πάλαι ποτέ Εθνικής μας παιδείας (που διὰ τας αμαρτίας μας κατέχει το σχετικὸ υπουργικό θώκο), με αιτία και αφορμή τη διδακτέα ύλη των "νέων Θρησκευτικών" της Δ' Τάξεως του Δημοτικού Σχολείου, που υπηρετεί άριστα και αποδοτικά το συγκρητιστικὴς υφής πανθρησκειακὸ "ιδεώδες" συντελώντας, κὰτ αυτὸν τον τρόπο, στη θρησκευτική, εθνική και πολιτιστικὴ ισοπέδωση και ομογενοποίηση του ελληνικού λαού.
Η εν λόγω ομολογιακή παρέμβαση αποτελεί όαση εν μέσω της αυχμηράς ερήμου του συγχρόνου ωχαδερφισμού, ραγιαδισμού, δενμεμελισμού που εν πολλοίς διατρέχει τη δομὴ της νεοελληνικής κοινωνίας, από κεφαλής ως και ποδών, και διαμορφώνει και χαρακτηρίζει την όλη στάση και συμπεριφορά της απέναντι σε ακανθώδη, φλέγοντα και ζέοντα ζητήματα που απειλούν την εθνικοθρησκευτικὴ μας υπόσταση και....
αλλοιώνουν την εθνικοθρησκευτικὴ μας ταυτότητα.
Κυρίως, όμως, ἡ συγκεκριμένη λεβέντικη επιστολή που πληροί αφάτου χαράς και αγαλλιάσεως κάθε ελληνική ψυχή που δονείται από τα εθνικοθρησκευτικὰ ιδεώδη, αποτελεί κόλαφο για τη στάση, εν προκειμένω, της λεγόμενης διοικούσας Εκκλησίας και μέτρο συγκρίσεως. Δίκαιη οργή και ιερὰ αγανάκτηση συνέχει τις ψυχὲς των ορθοφρονούντων συμπατριωτών μας που δεν έχουν μετατραπεί σε μπέηδες του καναπέ, λάτρεις της τηλε-τύφλωσης, στομαχόφρονες, ραγιάδες και δενμεμέληδες, για την "αντίδραση" της "επίσημης" Εκκλησίας, της εκκλησιαστικής ηγεσίας τουτέστιν, απέναντι στη μετάλλαξη των Θρησκευτικών. Είναι νωπή, ακόμη, η τραγελαφική, "διπλωματική", αντινομικὴ και προδοτικὴ στάση του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου και της "τριμελούς εξ αρχιερέων επιτροπής" που ανέλαβαν την υποχρέωση να δώσουν μάχες για την κατοχύρωση του ορθοδόξου χαρακτήρα του μαθήματος και την αποτροπή της μεταλλάξεώς του σε πολυθρησκειακὸ-πανθρησκειακὸ έκτρωμα. Δεν έφθανε η μέχρι τώρα επιεικώς αχαρακτήριστη στάση της απέναντι στο λεγόμενο "αντιρατσιστικό νόμο", απέναντι στο θεατρικὸ βοθρόλυμα "corpus christi", απέναντι στο αίσχος του "συμφώνου συμβίωσης" των σοδομιτών και γενικότερα απέναντι στον επιχειρούμενο, νομοθετικὸ και μη, αποχριστιανισμὸ και αφελληνισμό του λαού μας!
Ναρκοθέτησε και ακύρωσε με την προαναφερθείσα στάση της το θεοφιλή αγώνα της ΠΕΘ και του πιστού κλήρου και λαου υπὲρ της διασφαλίσεως τού ορθοδόξου προσανατολισμού του μαθήματος των Θρησκευτικών. Μετέβαλλε ΑΡΔΗΝ στάση καταπροδίδοντας τις αρχές της. Σύρθηκε πίσω απ την άθεη και αντίχριστη Πολιτεία και τη σέχτα του δυσώνυμου ΚΑΙΡΟΥ. Συμβιβάσθηκε ενόχως. Σκανδάλισε σφόδρα, απογοήτευσε, πίκρανε όσους διατηρούσαν την ελπίδα ότι θα αποτελούσε ανάχωμα στην επιχείρηση ροκανίσματος των εθνικοθρησκευτικών μας ριζών. Εψυξε τον ιερὸ ζήλο του λαού του Θεού και μάρανε την αγωνιστική του διάθεση.
Η σχετικὴ ευθύνη βαρύνει, πρωτίστως και κυρίως, τον οιακοστρόφο της νηὸς της κατ' Ελλάδα Εκκλησίας. Για μία ακόμη φορά αποδείχθηκε κατώτερός των περιστάσεων. Ανίκανος να διαχειρισθεί το όλο ζήτημα επωφελώς για την Εκκλησία και το Έθνος. Φοιτήσας στο επάρατο, απαίσιας μνήμης, σεραφειμικὸ φροντιστήριο του συμβιβασμού και του ραγιαδισμού αναδείχτηκε και αποδείχτηκε "άξιος" μαθητὴς εκείνου.
Της ελλαδικής Εκκλησίας ηγείται στις χαλεπὲς και πονηρὲς ημέρες μας ένας λαγὸς και όχι ένας λέων. Ανίκανος να δώσει ομολογιακές μάχες, δέσμιος, προφανώς, μιας στρεβλής, εν προκειμένω, συλλογιστικής, δορυφορείται, εν πολλοις, απο ομόφρονες και ομότροπους ιεράρχες, σεραφειμικὴς νοοτροπίας και τακτικής, αρχιεργάτες της ήττας.
Από κοντά και οι "τρεις ιεράρχες", απλώς και μόνο "θρόνων διάδοχοι" εκείνων αλλά όχι και "τρόπων μέτοχοι", καθώς διεφάνη από τις δηλώσεις τους και τη συμπεριφορά τους. Τα μέλη της "τριμελούς, ἐξ αρχιερέων, επιτροπής" που θα έδιναν τη μάχη για την κατοχύρωση τού ορθοδόξου χαρακτήρα τού μαθήματος. Οι μητροπολίτες Υδρας (γνωστὸς επιπλέον και από τα ουζάκια με τον ολετήρα υπουργό...), Μεσσηνίας (no comments...) και Μεσογαίας Νικόλαος, στον οποίο πολλοὶ (μεταξύ των οποίων και ὁ γράφων) είχαν στηρίξει πολλὲς ελπίδες επάνω του! Δυστυχώς, οι ελπίδες κατέρρευσαν μαζὶ με το κύρος του εν λόγω επισκόπου μετὰ τις γνωστές, επιεικώς απαράδεκτες και "διπλωματικὲς" δηλώσεις του. Νεροκουβαλητὲς του Γαβρόγλου και του Γιαγκάζογλου κατάντησαν...
Και οι υπόλοιποι επίσκοποι, μέλη της ΙΣΙ, πως αντέδρασαν; Αν δεν ρίχνουν, κάποιοι απ αυτούς, καμία ανέξοδη ντουφεκιά, περιστασιακὰ σε κανένα κήρυγμά τους σε πανηγυρίζοντα ναὸ και αν δεν προβαίνουν σε καμία πλατωνική διαμαρτυρία, ουδὲν ετερον! Αντὶ να κηρύξουν αγία ανυπακοή, αντὶ να προτρέψουν γονείς και παιδιὰ να αρνηθούν να διδαχτούν τα νεοταξίτικα σκουπίδια των "καιριτων", αντὶ να κατεβάσουν στο δρόμο το λαό, στο "Άγιο πεζοδρόμιο", αυτοὶ αρκούνται σε άσφαιρα πυρά! Ἀλλώ πώς να αναλάβουν πιο ενεργείς πρωτοβουλίες όταν ο συνεπίσκοπός τους του Βόλου περιθάλπει υπὸ τὰς πατρικάς του αγκάλας τους "καιρίτες" στη "θεολογικὴ -ακαδημαικὴ σφηκοφωλιὰ" που εχει συστήσει εδώ και χρόνια και όταν η συντακτικὴ επιτροπή του επίσημου εκκλησιαστικού περιοδικού "ΘΕΟΛΟΓΙΑ" έχει βραχυκυκλωθεί απὸ τους γνωστοὺς και μη εξαιρετέους Μεσσηνίας Χρυσόστομο (no comments...), Ιλίου Αθηναγόρα, Χ. Σταμούλη, Μ. Κωνσταντίνου, Θ. Γιάγκου, Μ. Μπέγζο; (Σχετικὰ πρόσφατα έπαψε να κατέχει τη θέση του διευθυντή ο πολὺς Γιαγκάζογλου...).
Η Εκκλησία της Ελλάδος, σε επίπεδο ηγεσίας κυρίως, επὶ των ημερών του νυν αρχιεπισκόπου (μόλις πρόσφατα απέσπασε τα εύσημα των ψευτοπροοδευτικων κύκλων της συμφορας και της παρακμης εξ αιτίας των δηλώσεών του με αφορμή τον αγιασμό σε σχολειό των Αθηνών στο οποιο φοιτούν και πολλά παιδιὰ αλλοδαπών) διέρχεται ενα δράμα. Το δράμα της σκανδαλώδους προδοσίας των αρχών της διὰ του ενόχου συμβιβασμού με τους νεκροθάφτες των ιδανικών του Εθνους.. Το πάν κρημνίζεται από τη λαίλαπα της Νέας Τάξης και οι υποτιθέμενοι πνευματικοὶ ηγέτες του λαού θεώνται, πλην ολίγων εξαιρέσεων, απαθώς τα γενόμενα. Και κάποιοι από αυτοὺς πλειοδοτούν και από πάνω σε αγαπολογία, σχεσιολογία, μεταναστολαγνεία, καθιστάμενοι, κατ αυτὸν τον τρόπο, εκλεκτοί και αγαπημένοι των συστημικων ΜΜΕ και του νεοταξιτικου κατεστημένου γενικότερα, με υποκάρδιο πόθο τους, ενδεχομένως, τη μελλοντικὴ αναρρίχηση τους στην επιφθονη αρχιεπισκοπική καθέδρα. Αποτελεί κατάντημα ολκής για την ελλαδική Εκκλησία και ευτελισμὸ του κύρους του επισκοπικού αξιώματος να προβάλλονται σαν γνήσια εκκλησιαστικές θέσεις οι στρεβλὲς και οθνείες ιδεοληψίες ενίων "προοδευτικών" επισκόπων εις βάρος της ακίβδηλης αγιογραφικής και αγιοπατερικὴς παρακαταθήκης και διδαχής.
H αξία εξάρσεως, επαίνου και τιμής παρέμβαση του τοπάρχη της Δράμας, αποτελεί μέτρο συγκρίσεως για την ηγεσία της ελλαδικής Εκκλησίας και μέτρο κρίσεως για την πλειοψηφία των επισκόπων της. Ἡ επιστολή εκ Δράμας συνετέλεσε στην αποκάλυψη τού δράματος της ηγεσίας της Ελλαδικής Εκκλησίας.
Λυκούργος Νάνης, ιατρός
