Δεν μπορεί να απειλήσει σε εθνικό επίπεδο για κάτι που πρέπει ακόμη να αποφασίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτός είναι ο λόγος σύμφωνα με τη Welt, για τον οποίο ο Γερμανός Καγκελάριος δεν μπορεί να απειλήσει με κυρώσεις τη Ρωσία και έτσι "σιωπά” για το Nord Stream 2.Πιο αναλυτικά, το ίδιο δημοσίευμα σημειώνει πως πρόσφατα, πολλοί αναρωτιόντουσαν γιατί ο Καγκελάριος δεν κράτησε πιο σκληρή στάση απέναντι στη Ρωσία όσον αφορά στο Nord Stream 2. Ένας κορυφαίος δικηγόρος εξήγησε στη Welt γιατί τα χέρια του Όλαφ Σολτς είναι πραγματικά δεμένα.
Λίγα πράγματα απασχόλησαν τόσο τους πολιτικούς παρατηρητές την περασμένη εβδομάδα όσο το ερώτημα γιατί η γερμανική κυβέρνηση ήταν τόσο απρόθυμη να απειλήσει με κυρώσεις κατά της Ρωσίας, αναφέρει δημοσίευμα της Welt.Μετά την πρώτη επίσκεψη του Γερμανού Καγκελαρίου, Όλαφ Σολτς στην Ουάσιγκτον, δημοσιογράφοι, συντονιστές και σχολιαστές εξεπλάγησαν, με το γιατί ο Όλαφ Σολτς, σε αντίθεση με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, "δεν ανέφερε καν τη λέξη Nord Stream 2".
Υπάρχουν λόγοι τακτικής για τους οποίους ο Σολτς δεν θέλει να μιλήσει για τον αγωγό της Βαλτικής Θάλασσας, ο οποίος έχει ήδη τοποθετηθεί, ανέφερε.Η σιωπή του καγκελαρίου ήταν "πολιτικός υπολογισμός", εικάζει η Γιάκομπο Μαρία Πέπε Jacopo από το γερμανικό "Ίδρυμα Επιστήμης και Πολιτικής”, μιλώντας στο Spiegel.Ο Γενικός Γραμματέας του SPD, Κέβιν Κούνερ είπε ότι ο Σολτς δεν ήταν διατεθειμένος "να υποδείξει μια ακολουθία ζητημάτων, ονοματίζοντας μεμονωμένα πιθανά μέσα κυρώσεων" ώστε να μην επιτρέψει στον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν να κάνει μια "εκτίμηση κόστους-οφέλους" μιας εισβολής στην Ουκρανία.
Πιθανότερο, όμως, είναι απλώς νομικοί λόγοι που αναγκάζουν τον Σολτς, ο οποίος σπούδασε νομικά, να επιδείξει αυτοσυγκράτηση: η Γερμανία δεν συμμετέχει οικονομικά στο έργο και ο αγωγός έχει επίσης εγκριθεί, αναφέρει η Welt.Επομένως, μια εθνική κύρωση δεν θα είχε νομική βάση. Οι παρεμβάσεις που μοιάζουν με απαλλοτριώσεις στην ενεργειακή αγορά είχαν εγκριθεί από τα ανώτατα γερμανικά δικαστήρια στην περίπτωση της πυρηνικής ενέργειας.
Ωστόσο, αυτά δικαιολογούνταν με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της "τεχνολογίας κινδύνου", και αυτό δεν συμβαίνει στην περίπτωση του φυσικού αερίου.
Το μόνο που λείπει από τον αγωγό είναι η πιστοποίηση σύμφωνα με το άρθρο 11 της ευρωπαϊκής οδηγίας για την εσωτερική αγορά φυσικού αερίου, η οποία ορίζει ότι ένας προμηθευτής δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα ο μοναδικός ιδιοκτήτης μονοπωλίου αγωγών.Αυτή η αποκαλούμενη "αποδέσμευση" πρέπει να πιστοποιηθεί από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Δικτύων της Γερμανίας.
Σύμφωνα με ειδικούς, η αρχή δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί πολιτικά και να αρνηθεί την πιστοποίηση σύμφωνα με το δίκαιο της ΕΕ: μια τέτοια ανοιχτή, κατάφωρη παραβίαση του κράτους δικαίου θα είχε καταστροφικές συνέπειες στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική.Εφόσον η γερμανική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Δικτύων πρέπει να λάβει γνώμη από την Επιτροπή της ΕΕ πριν ολοκληρωθεί η πιστοποίηση, το τελευταίο ανοιχτό ερώτημα είναι πώς οι ευρωπαϊκές αντιρρήσεις θα μπορούσαν να καθυστερήσουν την πιστοποίηση.
Μάλλον δεν θα μπορούσε να αποτραπεί: Σύμφωνα με την οδηγία για το φυσικό αέριο, η πιστοποίηση μπορεί να απορριφθεί μόνο εάν το έργο θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια του εφοδιασμού. Ωστόσο, η ιδέα ότι ένας πρόσθετος αγωγός θα το έθετε σε κίνδυνο και δεν θα αποτελούσε ένα βιώσιμο επιχείρημα στο δικαστήριο.
"Η ζημία θα υπήρχε μόνο εάν η άρνηση της πιστοποίησης ήταν παράνομη, τότε θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί την επίσημη ευθύνη για παράνομες ενέργειες από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Δικτύων", λέει ο Κρίστιαν Φον Χάμερστάιν, δικηγόρος στο δικηγορικό γραφείο Raue του Βερολίνου."Αλλά εάν λάβουν αρνητική γνώμη από την Επιτροπή, εξακολουθεί να ενεργεί κατά παράβαση των επίσημων καθηκόντων τους; Τότε η Επιτροπή θα ήταν πραγματικά υπεύθυνη, αλλά σύμφωνα με ποιους κανόνες;"
Όλα τα ερωτήματα που κανένα δικαστήριο δεν έχει αποφασίσει ποτέ, λέει ο Φον Χάμερσταϊν. "Όποιος απαιτεί αποζημίωση, είτε είναι η Gazprom είτε ένας δυτικοευρωπαίος χρηματοδότης του αγωγού: θα ήταν ένας μακρύς, βραχώδης δρόμος".Ήδη το 2014, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας, επιβλήθηκαν κυρώσεις κατά της Ρωσίας -και θα συνεχίσουν να επιβάλλονται- μόνο από την ΕΕ μετά από ομόφωνη απόφαση. Αυτοί οι κανόνες κυρώσεων δεν προβλέπουν αποζημίωση, ακόμη και για έμμεσα ζημιωθέντες εντός των τάξεων της εταιρείας.
Επομένως, υπάρχουν πρακτικά επιτακτικοί νομικοί λόγοι για την απροθυμία του Όλαφ Σολτς να επιβάλει κυρώσεις: Δεν μπορεί να απειλήσει σε εθνικό επίπεδο, καθώς αυτό πρέπει ακόμη να αποφασίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, σημειώνει η Welt.
