Τη δραματική κατάσταση που επικρατεί στο κέντρο υποδοχής και ταυτοποίησης της Μόριας στη Λέσβο περιγράφει με τα μελανότερα χρώματα σε νέα της έκθεση η μη κυβερνητική οργάνωση International Rescue Committee (IRC), η οποία λειτουργεί ένα κέντρο ψυχικής υγείας και ψυχοκοινωνικής υποστήριξης, όπου παρέχει υπηρεσίες σε διαμένοντες στη Μόρια.
«Αυτή τη στιγμή, περισσότεροι από 8.500 άνθρωποι στοιβάζονται σε μια δομή με δυνατότητα φιλοξενίας μόνο 3.100 ατόμων. Με τις υπάρχουσες υποδομές, αναλογεί ένα ντους ανά 84 άτομα και μια τουαλέτα ανά 72 άτομα. Οι διαμένοντες στο ΚΥΤ πρέπει να σηκώνονται από τις τέσσερις το πρωί για να σταθούν στην ουρά για φαγητό και νερό, τα οποία διανέμονται στις οκτώ. Το αποχετευτικό σύστημα είναι τόσο βεβαρημένο, ώστε ακατέργαστα λύματα φθάνουν στα στρώματα όπου κοιμούνται παιδιά και διαρρέουν σε ανοιχτές αποχετεύσεις και αυλάκια», αναφέρει μεταξύ άλλων η έκθεση, της οποίας τα στοιχεία είναι από τον Αύγουστο.
Σύμφωνα με την IRC, «οι αιτούντες άσυλο υφίστανται αναμονή ακόμη και στην πρόσβαση στα πλέον βασικά τους δικαιώματα – από την υγειονομική περίθαλψη μέχρι τη νομική βοήθεια. Το δημόσιο σύστημα υγείας είναι βεβαρημένο, το ίδιο και οι δικηγόροι. Οι αιτούντες άσυλο είναι αναγκασμένοι να περιμένουν για μήνες, αν όχι για περισσότερο από ένα χρόνο, έως ότου εξεταστεί η αίτησή τους για άσυλο. Στην καλύτερη περίπτωση οι πληροφορίες που λαμβάνουν είναι συγκεχυμένες. Το προσωπικό συχνά εγκαταλείπει τα καθήκοντά του, ως αντίδραση στις συνθήκες εργασίας. Οι διαπληκτισμοί είναι καθημερινό φαινόμενο και συχνά παρατηρούνται βίαια επεισόδια. Οι γυναίκες είναι ιδιαίτερα ευάλωτες και δεν αισθάνονται ασφαλείς. Ως εκ τούτου, οι αιτούντες άσυλο υφίστανται μεγάλο ψυχολογικό στρες και έχουν κατεπείγουσα ανάγκη από υπηρεσίες ψυχικής υγείας».
Τα ποσοστά απόπειρας αυτοκτονιών μεταξύ των επωφελούμενων της International Rescue Committee είναι πολύ υψηλά: 30%
των επωφελούμενων αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν και 60% έχουν αυτοκτονικούς ιδεασμούς.
Στην έκθεση περιλαμβάνονται και ορισμένες συγκλονιστικές μαρτυρίες ανθρώπων που διαμένουν ή διέμεναν στη Μόρια.
«Αποπειράθηκα πολλές φορές να αυτοκτονήσω. Ο μόνος λόγος για τον οποίο χαίρομαι που απέτυχα είναι τα παιδιά μου», ανέφερε ο 35χρονος Ahmad, πατέρας μονογονεϊκής οικογένειας από το Ιράκ, με 4 παιδιά, ενώ η Hanan, μητέρα από τη Συρία που ταξιδεύει μόνη της με 3 παιδιά, δήλωσε: «Φοβάμαι για τα παιδιά μου. Δεν έχω μαζί μου το σύζυγό μου για να τα προστατέψει. Το 11χρονο κορίτσι ενός γείτονα χάθηκε. Της επιτέθηκαν εδώ. Τη βίασαν εδώ. Μια γυναίκα που ταξιδεύει μόνη της τη βίασαν και αυτήν εδώ».
«Στη Συρία μπορούσαμε να πάμε στο νοσοκομείο. Εδώ δεν μπορούμε. Δεν σε δέχονται ακόμα και αν πονάς πολύ. Μερικές φορές ο γιατρός γράφει μια συνταγή, αλλά δεν έχουμε τα χρήματα να αγοράσουμε τα φάρμακα», λέει η Salima, γυναίκα από τη Συρία.
