Με απόφασή του το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάνθηκε ότι δεν επιτρέπεται η λήψη οικονομικών μέτρων (δέσμευση τραπεζικών λογαριασμών και θυρίδων, κ.λπ.) σε βάρος φυσικών προσώπων που διετέλεσαν στη διοίκηση και διαχείριση Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου λόγω μη απόδοσης παρακρατούμενων φόρων και ειδικά όταν οι κυβερνήσεις ανέχονται τη μη απόδοση των φόρων και με νομοθετικά μέτρα αναστέλλουν την είσπραξη των οφειλών.
Με αυτό το σκεπτικό του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου δεν θα πληρώσουν 3.282.273 ευρώ που είχαν καταλογιστεί στον πρώην αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Γεώργιο Χλαμπουτάκη ο οποίος διετέλεσε 113 μέρες άμισθος πρόεδρος του Ερρίκος Ντυνάν (1 Ιανουαρίου έως 9 Απριλίου 2013) και στον πρώην αντιπρόεδρο του νοσοκομείου Ανδρέα Μαρτίνη, ο οποίος ουσιαστικά εκτελούσε, τότε, καθήκοντα προέδρου.
Ο πρώην αντιπρόεδρος του Ανωτάτου Ποινικού Δικαστηρίου διετέλεσε 113 μέρες άμισθος πρόεδρος του Ερρίκος Ντυνάν, αλλά αυτό όμως το διάστημα ήταν αρκετό για να εμπλακεί σε μια περιπέτεια, καθώς το Κέντρο Ελέγχου Μεγάλων Επιχειρήσεων πραγματοποίησε στο Ερρίκος Ντυνάν έλεγχο για τις χρήσεις της τριετίας 2010-2013. Κατά τον έλεγχο διαπιστώθηκαν φορολογικές παραβάσεις και φοροδιαφυγή.
Με άλλα λόγια διαπιστώθηκε ότι ενώ υπέβαλε το νοσοκομείο μηνιαίες δηλώσεις φόρου μισθωτών υπηρεσιών δεν κατέβαλε το φόρο, ενώ υπέβαλε μηνιαίες δηλώσεις φόρου ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης, δεν πραγματοποιούσε την ταυτόχρονη καταβολή του φόρου, κ.λπ.
Παράλληλα, για το διάστημα των 113 μέρων, ο έλεγχος του καταλόγισε, μεταξύ των άλλων, μη απόδοση:
Φόρου μισθωτών υπηρεσιών 2.604.362 ευρώ,
Ειδική εισφορά αλληλεγγύης 266.499 ευρώ,
Φόρο αμοιβών ελευθέρων επαγγελματιών 109.991 ευρώ,
Φόρο αμοιβών τρίτων 6.566 ευρώ,
Φόρο αμοιβών προμηθειών Δημοσίου 290.108 ευρώ,
Φόρο αμοιβών μελών Διοικητικού Συμβουλίου 4.695 ευρώ.
Συνολικά καταλογίστηκαν 3.282.273 ευρώ.
Μετά τον έλεγχο στον πρώην δικαστικό λειτουργό επιβλήθηκαν τα απαγορευτικά μέτρα (διασφαλιστικά μέτρα).
Συγκεκριμένα σε βάρος του επιβλήθηκαν:
α) απαγόρευση μεταβίβασης των περιουσιακών του στοιχείων, β) δέσμευση του 50% όλων των τραπεζικών λογαριασμών του και γ) δέσμευση του 50% του περιεχομένου των θυρίδων του (χρήματα, κ.λπ.) σε όλα τα τραπεζικά ιδρύματα στην Ελλάδα και στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων.
Ακόμη, κλήθηκαν το ποσό των 3.282.273 ευρώ, να το πληρώσουν ο Γεώργιος Χλαμπουτάκης και ο Ανδρέας Μαρτίνης (50% ο καθένας, δηλαδή 1.641.136 ευρώ έκαστος).
Ο πρώην δικαστικός λειτουργός υποστήριξε ότι ήταν πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού (Ε.Ε.Σ.) και παράλληλα άμισθος πρόεδρος του Ερρίκος Ντυνάν, ενώ δεν είχε διενεργήσει καμία διαχειριστική πράξη στο εν λόγω νοσοκομείο. Αντίθετα, ο Ανδρέας Μαρτίνης ασχολείτο με τις οικονομικές συναλλαγές, εξέδιδε εντάλματα πληρωμής, κ.λπ.
Ο πρώην αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου κατέφυγε στην διεύθυνση επίλυσης διαφορών της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, αλλά η ενδικοφανής προσφυγή του, όπως λέγεται, απορρίφθηκε. Έτσι, ζήτησε καταφύγιο στα Διοικητικά Δικαστήρια των Αθηνών, αλλά και εκεί η αίτησή του είχε την ίδια τύχη, απορρίφθηκε και έτσι προσέφυγε στο ΣτΕ.
Τώρα, το Β΄ Τμήμα του ΣτΕ με πρόεδρο την αντιπρόεδρο Μαίρη Σάρπ και εισηγήτρια την Κωνσταντία Λαζαράκη εξέδωσε την υπ΄ αριθμ. 1769/2018 απόφασή του με την οποία έκανε δεκτή την αίτηση του τέως αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου, κρίνοντας ότι δεν ήταν νόμιμα τα μέτρα που επεβλήθησαν σε βάρος του.
Αναλυτικότερα, οι σύμβουλοι Επικρατείας υπογραμμίζουν:
«Κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 46 του ΚΦΔ, στενώς ερμηνευτέων ενόψει της σοβαρής επέμβασης που ενέχει η ενεργοποίηση των επίδικων μέτρων σε βάρος της οικονομικής και επαγγελματικής ελευθερίας των καθ΄ών τα μέτρα αυτά προσώπων, δεν επιτρέπεται η λήψη των ως άνω μέτρων σε βάρος φυσικών προσώπων εντεταλμένων στη διοίκηση, διαχείριση ή εκπροσώπηση νομικών οντοτήτων για μη απόδοση παρακρατούμενων φόρων, όταν για αυτούς τους παρακρατούμενους φόρους και αποδοτέους κατά την διάρκεια της θητείας τους φόρους, ήταν ανεκτή από το νομοθέτη η μη εκπλήρωση της υποχρέωσης απόδοσης αυτών, πράγμα που συνέβη και εν προκειμένω, όπως συνάγεται από το γεγονός ότι δυνάμει των ειδικών νομοθετικών ρυθμίσεων, είχε ανασταλεί η συμφωνία με διάταξη λήψης ασφαλιστικών μέτρων, όπως είναι και τα επίδικα (σ.σ.: ασφαλιστικά μέτρα) προς εξασφάλιση της ικανοποίησης των αξιώσεων κάθε πιστωτή και από οποιαδήποτε αιτία, μεταξύ των οποίων και των αξιώσεων του Δημοσίου από μη καταβολή των επίμαχων φόρων».
