Ως γνωστόν, σε αυτόν τον κόσμο υπάρχουν… δυο κόσμοι. Ο κόσμος των πλούσιων και ο κόσμος των φτωχών.
Στο εσωτερικό αυτών των δυο κόσμων, λοιπόν, υπάρχουν συνήθειες που δύσκολα γίνονται κατανοητές στον άλλο. Και οι διαφορές αυτές καθορίζονται από το στοιχείο εκείνο που εξαρχής δημιουργεί τους εν λόγω διαχωρισμούς: τα λεφτά.
Οι άνθρωποι που έχουν λεφτά έχουν συνήθειες και εμμονές που μοιάζουν ακατανόητες στους υπόλοιπους. Και μια από αυτές έχει να κάνει με τις συλλογές.
Οι συλλέκτες αποτελούν μια από τις πιο μυστήριες κατηγορίες ανθρώπων που υπάρχουν. Μπορεί να σπαταλήσουν λεφτά που για άλλους αποτελούν μια ολόκληρη περιουσία σε κάτι που φαινομένικά μοιάζει άχρηστο. Ή απλά πολυτελές. Ή, τέλος πάντων, μια άχρηστη πολυτέλεια. Με αυτούς τους τύπους -τους συλλέκτες- τα έχουμε δει όλα. Κάποιος, για παράδειγμα, σπατάλησε περίπου 6500 δολάρια για ένα φτερό!
Ναι, καλά διαβάσατε: ο τύπος έδωσε 6500 δολάρια (για την ακρίβεια: 6470 δολάρια, μην μας λένε και υπερβολικούς που τα «φουσκώνουμε») απλά για ένα φτερό! Αναλογικά και με δεδομένη την χρησιμότητα ενός φτερού (η οποία είναι, αντικειμενικά, μηδαμινή) έχουμε να κάνουμε με διαφορά για το πιο ακριβό πράγμα του κόσμου!
Αυτό ισχύει από το 2010, όταν ένας δεινός συλλέκτης από τη Νέα Ζηλανδία πλήρωσε το συγκεκριμένο ποσό προκειμένου να το αποκτήσει σε δημοπρασία που έγινε στο Όκλαντ το «πολύτιμο» φτερό. Δεν επρόκειτο φυσικά για ένα όποιο και όποιο φτερό, αλλά για το φτερό του εξαφανισμένου πουλιού χούια.
Το εν λόγω πουλί ζούσε κάποτε μόνο στη Νέα Ζηλανδία και από τις αρχές του 20ου αιώνα θεωρείται εξαφανισμένο. Για την ακρίβεια, εθεάθη για τελευταία φορά περίπου το 1907 και μέχρι το 2010 τα φτερά του κόστιζαν σε όσους ήθελαν να το αποκτήσουν γύρω στα 500 δολάρια. Λογικό ποσό για ένα φτερό και πάλι δεν το λες, ωστόσο η λογική καταργήθηκε για τα καλά όταν το 2010 ένας ανώνυμος συλλέκτης έδωσε όσα-όσα για να το κάνει δικό του.
Οκ, τα φτερά του χούια δεν είναι απλώς φτερά αλλά πολιτιστικοί θησαυροί για τη Νέα Ζηλανδία. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το οικονομικό στοιχείο, αλλά και με την ιστορία πίσω τους. Διότι σύμφωνα με την παράδοση των ιθαγενών κατοίκων της Νέας Ζηλανδίας, τα φτερά του χούια χρησιμοποιούνταν για την ενθρόνιση των αρχηγών της φυλής.
