Με μια συνέντευξη με έντονο προσωπικό χρώμα στο περιοδικό ποικίλης ύλης που δημοσιεύεται σήμερα, ανήμερα της Ημέρας της Γυναίκας, η Φώφη Γεννηματά τοποθετείται σε σημαντικά ζητήματα για το πώς βιώνει η ίδια τον ρόλο της ως πολιτικού και μητέρας.
Η κ. Γεννηματά μιλώντας στο περιοδικό HELLO, δηλώνει ότι υπάρχουν ακόμη προκαταλήψεις για τον ρόλο των γυναικών, που προσπαθούν διπλά για να πείσουν γι’ αυτά που για έναν άντρα θεωρούνται αυτονόητα.
Προσθέτει ότι δεν ήταν μονόδρομος η ενασχόλησή της με την πολιτική, αλλά χρειάστηκαν πολλά χρόνια μετά τον θάνατο του Γιώργου Γεννηματά για να πάρει την οριστική απόφαση.
Για το ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση που κρατάει από τον πατέρα της και τι την δίδαξε στη ζωή, η κ. Γεννηματά απάντησε:
«Όταν έμπαινε στο χειρουργείο, μου είπε ότι είδε όλη του τη ζωή να περνά από μπροστά του, τη μητέρα μου όταν γνωρίστηκαν σε μια βάρκα στη Σύμη, τα παιδιά του, τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές της πολιτικής του διαδρομής και ιδιαίτερα μια εμπειρία ζωής στα Κουφονήσια, που πήγε πριν φτάσει το ηλεκτρικό, με απλούς ανθρώπους που είχαν μια σοφία που τον άγγιξε, το ΕΣΥ όπου έλεγε ότι άφησε ένα κομμάτι από την ψυχή του και την Αυτοδιοίκηση που ερωτεύτηκε. Η αισιοδοξία που ξεπηδούσε από τα λόγια του με συντροφεύει μέχρι σήμερα».
Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επισημαίνει, ότι οι γυναίκες μπορούν να πετύχουν στην πολιτική και πως έχει κάνει λάθη. Μιλάει για τη σχέση της με τα παιδιά της, λέγοντας ότι ως μητέρα είναι: «Αγχώδης, υπερπροστατευτική, όχι καταπιεστική, αυστηρή όταν πρέπει, αλλά θέλω να τα αγκαλιάζω, να τα φιλάω, να τα στηρίζω, χαίρομαι να τα βλέπω να ανοίγουν σιγά -σιγά τα φτερά τους».
Επίσης, η Φώφη Γεννηματά αναφέρεται ανοικτά στην περιπέτεια της υγείας της, υπογραμμίζοντας: «Με τα παιδιά τόσο μικρά, η κατάσταση ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Δεν έχασα όμως ποτέ το θάρρος και την αισιοδοξία μου. Δεν το έβαλα κάτω ούτε στιγμή. Πάλεψα σκληρά και σήμερα είμαι εδώ και συνεχίζω να παλεύω γι’ αυτά που αξίζουν στη ζωή.
Αυτό που με δίδαξε, είναι ότι η ζωή είναι ωραία. Έμαθα να μην χάνω στιγμές. Να απολαμβάνω το σήμερα. Να βλέπω τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Να προσβλέπω στο αύριο. Ζω σε ρυθμούς τρέλας στην καθημερινότητα μου, αλλά είναι επιλογή μου.
Μίλησα ανοιχτά γιατί πιστεύω ότι πρέπει να σπάσουμε τα ταμπού, γιατί έτσι βοηθάμε άλλες γυναίκες πριν από όλα να έχουν το νου τους στην πρόληψη και ταυτόχρονα πολλές που μπαίνουν σε αυτή την ιστορία έχουν ανάγκη να ακούσουν κάτι θετικό, ότι δεν τελείωσαν όλα. Βρήκα μεγάλη βοήθεια και διδάχθηκα πολλά από άλλες γυναίκες που είχαν περάσει τα ίδια και όμως ήταν όρθιες, γερές και συνέχιζαν τη ζωή τους. Πρόληψη και αισιοδοξία».
