Ο άνθρωπος που πούλησε πάνω από 1 δισεκατομμύριο δίσκους στην καριέρα του και έκανε 33 ταινίες έμελλε να γίνει ο πρώτος σουπερστάρ του ροκ & ρολ.
Φιγούρα-σύμβολο για την Αμερική, πήρε στους «δονούμενους γοφούς» του όλο τον συντηρητισμό της δεκαετίας του '50 και τον έκανε μουσική απελευθέρωση.
Ο λευκός Νότιος που τραγουδούσε το περίεργο αυτό κράμα μπλουζ και κάουντρι μουσικής, φιλοτεχνημένη με ήχους γκόσπελ, έμελλε να ενώσει τα δύο άκρα του «χρωματικού» φάσματος της αμερικανικής μουσικής και να την ντύσει με απαράμιλλο σεξουαλικό μαγνητισμό, γινόμενος είδωλο της νεολαίας και πρότυπο για τις κατοπινές γενιές των εξεγερμένων νιάτων.
Για τα χρηστά ήθη της εποχής ήταν βέβαια «χυδαίος και πρόστυχος» ή απλώς «κακή επιρροή», χαρακτηρισμοί που γιγάντωναν απλώς τον μύθο του ως κινητήριος δύναμη της κοινωνικής αλλαγής που ευαγγελιζόταν η μουσική του.
Κι ενώ αναμφίβολα άλλοι καλλιτέχνες προηγήθηκαν του Έλβις στην εξέλιξη του ροκ & ρολ, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Νότιος ήταν ο «βασιλιάς», με την εικόνα και την επιρροή του να μην έχουν όμοιά τους στη μουσική βιομηχανία.
Από τη γέννησή του στις φτωχογειτονιές του Μισισίπι μέχρι και τον θάνατό του στην έπαυλη του Μέμφις, με ενδιάμεσους σταθμούς τον αγώνα του για επιβίωση και τους θριάμβους του, η βιογραφία του Έλβις είναι πράγματι μια συναρπαστική ιστορία.
Παρά τις δεκαετίες που έχουν περάσει από τον θάνατό του, υπάρχουν ακόμη πράγματα να μάθουμε για τον άνθρωπο που επηρέασε καθοριστικά τις ζωές τόσων πολλών...
Πρώτα χρόνια
Ο μουσικός και ηθοποιός Έλβις Άρον Πρίσλεϊ γεννιέται στις 8 Ιανουαρίου 1935 στο Τουπέλο του Μισισίπι (θα αλλάξει αργότερα την ορθογραφία του μεσαίου ονόματός του στο βιβλικότερο «Ααρών»). Ο δίδυμος αδερφός του χάνεται στη γέννα, την ώρα που η οικογένειά του παλεύει να τα βγάλει πέρα στη ζωή.
Μεγαλωμένος σε περιβάλλον αγάπης και στοργής μέσα στην οικογένεια της εργατικής τάξης, οι γονείς του πάσχιζαν για το καθημερινό φαγητό, αναγκαζόμενοι να αλλάζουν συχνά τόπο κατοικίας. Ο Έλβις λάτρευε τη μητέρα του, Γκλάντις, την ίδια στιγμή που ανατράφηκε με αισθήματα αφοσίωσης στον Θεό. Στον αδιάλειπτο κυριακάτικο εκκλησιασμό της οικογένειάς του είναι που θα έρθει σε επαφή ο νεαρός Έλβις με την γκόσπελ μουσική, η οποία θα αποτελέσει έκτοτε σημαντική επιρροή στις μουσικές του αναζητήσεις.
Πρώιμα βήματα στη μουσική
Ο Πρίσλεϊ αποκτά την πρώτη του κιθάρα σε ηλικία 10 ετών, παίρνοντας πολύ σύντομα την πρώτη γεύση της μουσικής επιτυχίας: κερδίζει σε μουσικό διαγωνισμό ταλέντων σε Γυμνάσιο του Μέμφις!
Αποφοιτώντας από το σχολείο το 1953, θα κάνει μια σειρά από δουλειές του ποδαριού, κυνηγώντας παράλληλα το όνειρο. Θα κόψει τον πρώτο του δοκιμαστικό δίσκο την ίδια χρονιά (που αργότερα θα γίνει γνωστός ως Sun Studio), με τον ιδιοκτήτη της μικρής δισκογραφικής, Σαμ Φίλιπς, να μένει ικανοποιημένος και να αποφασίζει να τον πάρει υπό τη σκέπη του.
Σύντομα ο Πρίσλεϊ θα ξεκινήσει τις περιοδείες και δειλά-δειλά τη δισκογραφία, πασχίζοντας για τη μεγάλη επιτυχία. Το πρώτο του σινγκλ, με ημερομηνία κυκλοφορίας 1954, είναι το «That's All Right Mama»...
Πρώτες επιτυχίες
Την επόμενη χρονιά, το 1955, ο Έλβις θα δει τους οπαδούς της μουσικής του να αυξάνονται καθοριστικά: το ιδιόρρυθμο μουσικό του στιλ, οι προκλητικά κινούμενοι «γυροσκοπικοί» γοφοί του και η ελκυστική του εμφάνιση άρχισαν να μαγνητίζουν τα πλήθη.
Την ίδια χρονιά θα υπογράψει συμβόλαιο με την RCA Records, συμφωνία που ήρθε έπειτα από τις προσπάθειες του μάνατζέρ του, συνταγματάρχη Τομ Πάρκερ. Το όνομά του άρχισε να ακούγεται ολοένα και περισσότερο, με την πρόσκαιρη φήμη να του φέρνει το πρώτο No 1 σινγκλ, το «Heartbreak Hotel», το πρώτο No 1 άλμπουμ, το «Elvis Presley», καθώς και συμβόλαιο με την Paramount Pictures για κινηματογραφικές ταινίες. Κι όλα αυτά το 1956!
Παρά το πανδαιμόνιο στα κοριτσάκια και τον κοινωνικό αναβρασμό στους ενηλίκους που επέφεραν οι προκλητικές χορευτικές του φιγούρες, ο Έλβις θα εμφανιστεί συχνά στην τηλεόραση την ίδια εποχή, γινόμενος ένας από τους αγαπημένους «μαϊντανούς» των ψυχαγωγικών προγραμμάτων.
Σύντομα ο Έλβις θα είναι παντού: σε ραδιόφωνο, τηλεόραση και κινηματογραφικό πανί, ενσαρκώνοντας ιδανικά τη διπλή του ικανότητα στο τραγούδι και την ηθοποιία. Η πρώτη του κινηματογραφική προσπάθεια, το «Love Me Tender» του 1956, θα γίνει αμέσως επιτυχία. Όλα έμοιαζαν ευοίωνα για τον νεαρό ερμηνευτή από τον αμερικανικό Νότο...
Στρατιωτική θητεία
Ακόμα και ο περιορισμός που έθετε η στρατιωτική θητεία στην καριέρα του δεν στάθηκε ικανός να ανακόψει την ακμάζουσα πορεία του «βασιλιά». Ο Έλβις θα λάβει το χαρτί κατάταξης το 1957 και θα παρουσιαστεί στον Στρατό τον επόμενο Μάιο, όπου θα υπηρετήσει τη θητεία του στη Γερμανία για τον επόμενο ενάμιση χρόνο.
Λίγο πριν φύγει για την Ευρώπη, η πολυαγαπημένη του μητέρα θα πέθαινε, γεγονός που καθυστέρησε την αναχώρησή του για τις ανάγκες της κηδείας. Βαθύτατα λυπημένος για τον χαμό της, ο Έλβις αναχωρεί αποκαρδιωμένος για τη Γερμανία, με την ελπίδα ωστόσο να ανατέλλει και πάλι όταν γνώρισε τη νεαρή έφηβη Πρισίλα Μπολιέ.
Επιστροφή στη δόξα
Ολοκληρώνοντας τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις το 1960, ο Πρίσλεϊ θα επιστρέψει σύντομα στην κορυφή, με το σάουντρακ της ταινίας του «GI Blues». Η καριέρα του θα συνέχιζε την ανοδική της πορεία γράφοντας μουσική και πρωταγωνιστώντας στις ταινίες «Blue Hawaii» (1961), «Girls! Girls! Girls!» (1962) και «Viva Las Vegas» (1964). Παρά το γεγονός ότι τα φιλμ του δεν έτυχαν πάντα της καλύτερης υποδοχής από κοινό και κριτικούς, του απέφεραν σημαντικές οικονομικές απολαβές, με τα σάουντρακ των ταινιών να γνωρίζουν πάντα επιτυχία.
Κάπου στα τέλη της δεκαετίας του '60 όμως ο αινιγματικός ερμηνευτής φάνηκε να χάνει το μαγικό του άγγιγμα, με την αποτυχία να του χτυπά για πρώτη φορά την πόρτα. Αποδεικνύοντας βέβαια ότι ήταν ακόμα ο «βασιλιάς του ροκ & ρολ», θα ηχογραφήσει τον πρώτο του «τηλεοπτικό» δίσκο το 1968 (από εμφάνισή του στην τηλεόραση), ο οποίος θα χαρακτηριστεί κοινώς ως η «Επιστροφή του '68»: ο Πρίσλεϊ άφησε άφωνο το κοινό με την ερμηνεία του και το άπλετο ταλέντο του ως μουσικός και κιθαρίστας...
Προσωπικά εμπόδια
Την ίδια εποχή, η προσωπική ζωή του Πρίσλεϊ φάνηκε να γνωρίζει ανάκαμψη: παντρεύτηκε την Πρισίλα το 1967 και τον επόμενο χρόνο ήρθε η κόρη τους, Λίζα Μαρί, χαρίζοντας στον «βασιλιά» ανείπωτη ευτυχία. Δυστυχώς, η χαρούμενη αυτή περίοδος δεν έμελλε να κρατήσει και μέχρι τις αρχές του '70 ο γάμος του έπνεε τα λοίσθια.
Το ζευγάρι θα πάρει διαζύγιο το 1973, με την Πρισίλα να παίρνει την επιμέλεια της κόρης τους και τον Έλβις να παίρνει πλέον την κάτω βόλτα. Ανάμεσα στη μάχη με άλλα προσωπικά προβλήματα, ο «βασιλιάς» είχε να σκεφτεί και τον ολοένα και αυξανόμενο εθισμό του στα συνταγογραφούμενα χάπια. Ο άλλοτε λεπτός ροκ σταρ αντιμετώπιζε πλέον πρόβλημα με τα κιλά του, την ίδια στιγμή που ο αυτοκαταστροφικός τρόπος ζωής του θα συνέβαλε καθοριστικά στην πτώση του: ήταν η εποχή που θα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο με προβλήματα υγείας που ήρθαν ως αποτέλεσμα της χρόνιας χρήσης ναρκωτικών ουσιών.
Η περίοδος αυτή θα έμενε γνωστή ως «Εποχή του Βέγκας», με τον ξεφτισμένο πλέον θρύλο να βρίσκει μια νέα αγκαλιά στην περίφημη καζινούπολη των ΗΠΑ. Με νέα περσόνα πάνω στη σκηνή, ο Έλβις θα εμφανιστεί στα νυχτερινά κέντρα των καζίνο (και σε περιοδείες), παραμένοντας δημοφιλής στις ορδές των τουριστών που συνέρρεαν για να απολαύσουν το πάλαι ποτέ αστέρι του ροκ & ρολ.
Η τελευταία του συναυλία θα δοθεί τον Ιούνιο του 1977 στην Ιντιανάπολις, με τον ίδιο να επιστρέφει στην περίφημη έπαυλή του στο Μέμφις, την «Graceland», για να ξεκουραστεί μέχρι τις επόμενες υποχρεώσεις του...
Θάνατος
Ο Έλβις Πρίσλεϊ πέθανε κάποια στιγμή το πρωινό της 16ης Αυγούστου 1977 από καρδιακό επεισόδιο, με την αιτία του θανάτου του να συνδέεται ευθέως με την πολυετή χρήση χαπιών. Ήταν στα 42 του όταν συνέβη το μοιραίο, με τη σορό του να ενταφιάζεται στον κήπο της «Graceland», δίπλα στην τελευταία κατοικία της μητέρας, του πατέρα και της γιαγιάς του.
Χιλιάδες κόσμου συνέρρευσαν στη βίλα του «βασιλιά» για να αποχαιρετίσουν για τελευταία φορά το ίνδαλμά τους...
Κληρονομιά
Σε μια μουσική καριέρα που λίγοι έχουν ευτυχήσει να επαναλάβουν, ο Έλβις κατάφερε να εγκαθιδρύσει το ροκ & ρολ ως μουσική τάση των νέων, την ώρα που το έντυσε με την απαραίτητη σεξουαλική απελευθέρωση.
Κατέκτησε επίσης τρία βραβεία Γκράμι για τις γκόσπελ ηχογραφήσεις του και είδε 18 σινγκλάκια του να κατακτούν την κορυφή, μεταξύ των οποίων τα περίφημα «Don't Be Cruel», «Good Luck Charm» και «Suspicious Minds». Οι πολυάριθμοι χρυσοί και πλατινένιοι δίσκοι του θα τον αναγόρευαν σε έναν από τους πρώτους ερμηνευτές που «εγκαταστάθηκε» στο Hall of Fame του ροκ & ρολ (1986).
Η συνεισφορά του ωστόσο στα άλλα μουσικά είδη δεν μπορεί να παραγνωριστεί, γι' αυτό και μετά τον θάνατό του θα κατακτούσε και το Hall of Fame της κάουντρι μουσικής (1998), ενώ τρία χρόνια αργότερα σειρά είχε το Hall of Fame της γκόσπελ.
Παρά τον πρόωρο θάνατό του, ο Πρίσλεϊ έμεινε ως μια από τις πλέον εμβληματικές μουσικές φιγούρες του 20ού αιώνα, με χιλιάδες κόσμου να επισκέπτονται κάθε χρόνο τη θρυλική έπαυλή του, ιδιαίτερα στις επετείους των γενεθλίων και του θανάτου του.
Τέτοια είναι η επίδρασή του στα μυαλά των οπαδών του που λίγοι σκληροπυρηνικοί φαν του έχουν αποδεχτεί ακόμα και σήμερα το οριστικό τέλος του «βασιλιά»: οι θεωρίες συνωμοσίας δίνουν και παίρνουν για το μέλλον του Πρίσλεϊ, όταν και εξαφανίστηκε από τη δημόσια ζωή, καθώς ο «βασιλιάς» δεν γίνεται να πεθάνει...
