Πώς γίνεται να τρως ένα κιλό μέταλλο τη μέρα και να μην παθαίνεις τίποτα;
«Ιατρικό αξιοπερίεργο», κατέληξαν τόσοι και τόσοι γαστρεντερολόγοι και σταμάτησαν τελικά να ασχολούνται μαζί του, μιας και ο τύπος φαινόταν να ανατρέπει όλα όσα ξέραμε για τη φυσιολογία και τις διατροφικές συνήθειες του ανθρώπου!
Ένα 16χρονο αγόρι από την Γκρενόμπλ της Γαλλίας άρχισε να καταβροχθίζει το 1966 μέταλλα και γυαλιά, μια συνήθεια που δεν έκοψε ποτέ στη ζωή του, μιας και τελικά έβγαζε τα προς το ζην από το τουλάχιστον ιδιαίτερο χόμπι του.
Οι ακτινογραφίες του στομάχου του έμοιαζαν με συντρίμμια ατυχημάτων, γεμάτο καθώς ήταν με ό,τι μπορεί και κυρίως ό,τι δεν μπορεί να φανταστεί κανείς, αναγκάζοντας τελικά την επιστήμη να συγκατατεθεί με τον χαρακτηρισμό του ως «μοναδικού στα χρονικά φαινομένου».
Ο «Monsieur Mangetout» αψήφησε κάθε έννοια ανθρώπινου μέτρου κατασπαράζοντας στα επόμενα 40 χρόνια πέρα από 1 κιλό μέταλλο τη μέρα για να κρατιέται σε φόρμα (900 γραμμάρια, για να είμαστε ακριβείς), 18 ποδήλατα με τις ακτίνες τους, 15 καροτσάκια σούπερ μάρκετ, εφτά τηλεοράσεις, έξι πολυελαίους, δύο κρεβάτια, ένα ζευγάρι παγοπέδιλα, έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και ένα ελαφρύ αεροπλάνο Τσέσνα (έκανε προφανώς δίαιτα τότε)!
Η περίπτωσή του ήταν μάλιστα η μόνη καταγεγραμμένη στην Ιστορία που ένα ολόκληρο φέρετρο (με τα χερούλια του) κατέληξε μέσα σε έναν άνθρωπο, αντιστρέφοντας την ίδια την κανονική ροή των πραγμάτων.
Όταν πέθανε το 2007, η ιατρική κοινότητα έμεινε για άλλη μια φορά με το στόμα ανοιχτό με το ανακοινωθέν, που τον ήθελε να φεύγει από τη ζωή από φυσιολογικά αίτια! Εκτός κι αν είχε φάει καμιά μπανάνα ή βραστό αυγό, που όπως έλεγε του χαλούσαν το στομάχι…
Πρώτα χρόνια
Ο Μισέλ Λολίτο γεννιέται στις 15 Ιουνίου 1950 στην Γκρενόμπλ της Γαλλίας. Όλα κυλούσαν φυσιολογικά στη ζωή του μικρού μέχρι που κάποια στιγμή, ήταν δεν ήταν εννιά χρονών, έσπασε το ποτήρι που έπινε νερό στα χείλη του και βρέθηκε να μασουλά τα γυαλιά.
Βλέποντας το περίεργο του πράγματος, συνέχισε να δοκιμάζει μη βρώσιμα για τον άνθρωπο πράγματα και κάποια στιγμή οι γονείς του τον πήγαν στον γιατρό. Η διάγνωση ήταν αλλοτροφαγία, κατανάλωση μη βρώσιμων αντικειμένων δηλαδή (όπως χώμα και πλαστικό), η οποία αναγνωρίζεται πλέον από την κλινική επιστήμη ως ψυχολογικού τύπου διατροφική διαταραχή.
Η οικογένειά του ανησύχησε πολύ όταν τον είδε μια μέρα να κατασπαράζει την τηλεόρασή τους! Ο μικρός συνέχισε τους πειραματισμούς με πιο επικίνδυνα πράγματα, όπως πρόκες και σπασμένα τζάμια, και έμαθε κάποια στιγμή πως τα ιδιαιτέρως σκληρά τοιχώματα του στομάχου και των εντέρων του (διπλάσιο πάχος από το φυσιολογικό) του επέτρεπαν να γεύεται τα πάντα, πηγαίνοντας προφανώς εκεί που κανένας άνθρωπος δεν είχε πάει ποτέ.
Κι έτσι σκέφτηκε να κάνει την πάθησή του επάγγελμα…
Ο «κύριος τρώω τα πάντα»
Όλα ξεκίνησαν όταν σκέφτηκε να κόψει το μέταλλο σε μικρά κομματάκια και να το καταπιεί, λιπαίνοντας τον οισοφάγο του με ορυκτέλαιο! Σύντομα τελειοποίησε την τεχνική του, μιας και είχε όλα τα εφόδια από τη φύση για κάτι τέτοιο, και ήδη από τα 16 του ανέβηκε στη σκηνή. Τώρα έτρωγε χωρίς πρόβλημα (και στομαχικές διαταραχές) μερικά κιλά μετάλλου τη μέρα, αν και ένιωθε συνεχώς πεινασμένος για μη βρώσιμα αντικείμενα, μέταλλο, γυαλί, ξύλο και λάστιχο εν προκειμένω.
Μέχρι τον θάνατό του το 2007, είχε φάει τουλάχιστον 9 τόνους μετάλλου, απέφευγε όμως τις μπανάνες και τα βραστά αυγά που τον αρρώσταιναν. Πριν φύγει βέβαια από τον κόσμο, φρόντισε να φάει ένα ολόκληρο φέρετρο, έτσι για να δείξει στον Χάρο ότι δεν καταλάβαινε από τέτοια.
Ο Monsieur Mangetout γύριζε τον κόσμο δίνοντας τις παραστάσεις που τον μετέτρεψαν σε θρύλο. Και μιας και δεν τον πίστευαν στην αρχή της καριέρας του, θεωρώντας πως επρόκειτο για ταχυδακτυλουργικό κόλπο, αυτός έτρωγε ό,τι είχε το κοινό μαζί του, σπάζοντας πλάκα με τις αντιδράσεις του κοσμάκη.
Ο ανεξίτηλος θρύλος του ιατρικού αξιοπερίεργου θα αποκρυσταλλωνόταν όταν αποφάσισε να φάει ένα αεροπλάνο Cessna 150, το οποίο του πήρε βέβαια δύο χρόνια (1978-1980) για να το κατασπαράξει ολόκληρο. Αναγκάζοντας τα Ρεκόρ Γκίνες να του αφιερώσουν σελίδες επί σελίδων, μιας και ο Λολίτο καινοτομούσε με τρόπο που κανείς δεν μπορούσε να μιμηθεί, πόσο μάλλον να ξεπεράσει.
Τα 18 ποδήλατα, τα 15 καροτσάκια σούπερ μάρκετ, οι εφτά τηλεοράσεις, οι έξι πολυέλαιοι, τα δύο κρεβάτια, το ζευγάρι παγοπέδιλα και ο ηλεκτρονικός υπολογιστής που έβαλε στο στομάχι του ήταν όλα τους παγκόσμια ρεκόρ, δικαιώνοντας απόλυτα το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο «κύριος τρώω τα πάντα».
Το επιστημονικό θαύμα με την περίπτωσή του είναι το γεγονός ότι δεν έφραξαν ποτέ τα έντερά του απ’ όλα αυτά που κατασπάραζε, μια συνήθη παρενέργεια της αλλοτροφαγίας δηλαδή. Ταυτοχρόνως, οι γιατροί ανησυχούσαν μήπως πάθει μολυβδίαση (δηλητηρίαση από μόλυβδο) από τα κιλά του μετάλλου που έτρωγε καθημερινά, αν και κάποια στιγμή σταμάτησαν να ανησυχούν μιας και ο Λολίτο δεν καταλάβαινε από ανθρώπινες αδυναμίες.
Αιχμηρά και επικίνδυνα αντικείμενα κατέβαιναν χωρίς πρόβλημα από τον οισοφάγο του και αποβάλλονταν μετά από το σύστημά του μην αφήνοντας αμυχή στον εσωτερικό του κόσμο. Κάποια στιγμή δέχτηκε τη συμβουλή του ιατρικού team που τον παρακολουθούσε να περιορίσει την ημερήσια πρόσληψη ξένων σωμάτων σε κάτω από ένα κιλό(!), κι έτσι χρειαζόταν πια αρκετές μέρες για να φάει ένα ποδήλατο. Επίσης άλλαξε το ορυκτέλαιο με απλό νεράκι, ανακουφίζοντας κάπως την επιστήμη.
Γερή κράση και καλοκουρδισμένος οργανισμός, έδειξε ότι είναι δυνατότερος και από μηχανή το 1981, όταν του επιτέθηκαν και τον μαχαίρωσαν, καταλήγοντας να δίνει τώρα άνιση μάχη για τη ζωή του. Παρά τα σοβαρά τραύματα, ανέρρωσε και βγήκε δυνατότερος από το νοσοκομείο. Τόσο δυνατότερος που τρεις βδομάδες αργότερα έφαγε ένα ρομπότ, εξάρτημα το εξάρτημα! Μιλώντας για επαγγελματισμό δηλαδή…
Ο Monsieur Mangetout όργωσε τον κόσμο δίνοντας τις πολυθρύλητες παραστάσεις του και βγήκε πολλές φορές στην τηλεόραση ως ιατρικό θαύμα με σάρκα και οστά. Στο Κεμπέκ το 1978, για παράδειγμα, το ατσάλινο στομάχι του γέμισε με ένα ποδήλατο, το οποίο καταβρόχθιζε ημερησίως σε μια περίοδο 12 ημερών. Το συνόδευσε μάλιστα με μια σειρά από περίεργα ορεκτικά, όπως 100 ξυραφάκια, δύο πιάτα και ένα ποτήρι!
Κι έτσι έσπασε το προηγούμενο δικό του ρεκόρ για κατανάλωση ποδηλάτου (15 μέρες ήταν το προηγούμενο). «Όταν ήμουν μικρός», είπε στην έκπληκτη καναδική τηλεόραση, «ήμουν εξαιρετικά αδύνατος. Κι έτσι άρχισα να τρώω, πιάτα, καρφιά και μπουκάλια», όχι για να παχύνει, αλλά «για να κερδίζω στοιχήματα». Το αγαπημένο του εξάρτημα ήταν η αλυσίδα του ποδηλάτου, μιας και «έχει ωραία γεύση».
Όταν έφυγε από τον κόσμο στις 25 Ιουνίου 2007, δέκα μέρες μετά τα 57α γενέθλιά του και δέκα χρόνια μετά το τελευταίο του σόου, το ιατρικό ανακοινωθέν έκανε ρητή αναφορά πως τα φυσιολογικά αίτια του χαμού του δεν είχαν καμία σχέση με τη μακροχρόνια συνήθειά του να γεύεται μη βρώσιμα αντικείμενα.
Ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο της γενέτειράς του στη Γαλλία ως ο άνθρωπος που έτρωγε αεροπλάνα και ποδήλατα αλλά δεν μπορούσε να χωνέψει ένα βρασμένο αυγουλάκι…
