Το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα κέρδισε τις εκλογές στην Ισπανία χθες και θα πάρει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, με τα «παζάρια» να ξαναβγαίνουν πλέον στην επικαιρότητα.
Ο Μαριάνο Ραχόι εξέφρασε πάντως σήμερα την ελπίδα πως τα κόμματα θα καταλήξουν σε συμφωνία μέσα σε έναν μήνα προκειμένου να καταστεί δυνατή μια κυβέρνηση του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματός (PP) του.
"Πρέπει να προσπαθήσω να εξασφαλίσω μια πλειοψηφία για να κυβερνήσω γιατί χωρίς αυτήν, είναι πολύ δύσκολο, πολύ πολύπλοκο", δήλωσε ο Ραχόι στον ραδιοφωνικό σταθμό Cope μετά την ανάδειξη του κόμματός του στην πρώτη θέση στις δεύτερες βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν σε διάστημα έξι μηνών, αλλά χωρίς να εξασφαλίζει την πλειοψηφία.
"Πιστεύω πως μέσα σε έναν μήνα μπορούμε να έχουμε μια συμφωνία για τα βασικά. Θα ήταν ανοησία να χάσουμε χρόνο για πολλούς άλλους μήνες", είπε ακόμη.
Αποτελέσματα
Με το σύνολο των ψήφων καταμετρημένο, στη Βουλή των 350 εδρών, με όριο αυτοδυναμίας τις 176 έδρες, το Λαϊκό Κόμμα (PP) του Μαριάνο Ραχόι βρίσκεται πλέον στις 137 έδρες (ή στο 33%, ενισχυμένο κατά 14 έδρες από το Δεκέμβριο), οι Σοσιαλιστές του PSOE υπό τον Πέδρο Σάντεθ στις 85 έδρες (στο 22,6%, αποδυναμωμένοι κατά 5 έδρες), η συνεργασία Podemos-IU στις 71 έδρες (21,1%, ενισχμένοι κατά μόλις 2 έδρες) και οι Ciudadanos του Ριβέρα στις 32 (στο 13,05% αποδυναμωμένοι κατά 8 έδρες).
Στη Γερουσία των 208 μελών, το PP έχει 130 έδρες, το PSOE 43, ενώ αρκετά πίσω βρίσκονται τα υπόλοιπα κόμματα (οι Podemos-IU στις 8, μετά το καταλανικό ERC, και οι Ciudadanos στις 2).
Το χθεσινό αποτέλεσμα προσεγγίζει αυτό των εκλογών του Δεκεμβρίου, όταν ο κατακερματισμός των ψήφων μεταξύ των τεσσάρων κομμάτων οδήγησε σε πολιτικό αδιέξοδο και στην προκήρυξη νέων εκλογών σε έξι μήνες.
Η συμμετοχή στις εκλογές κυμάνθηκε στο 69,84%.
«Κερδίσαμε τις εκλογές, και απαιτούμε το δικαίωμα να κυβερνήσουμε» είπε ο Μαριάνο Ραχόι τη νύχτα προς Δευτέρα, σε μία εμφάνιση σε πανηγυρικό κλίμα -κλίμα που τον παρέσυρε σε μία σχετικά σπάνια για εκείνον «έκρηξη συναισθήματος», φιλώντας τη γυναίκα του.
Το μήνυμα του Ραχόι ήταν δηλαδή ότι θα δεχθεί την διερευνητική εντολή, ως επικεφαλής του πρώτου κόμματος, κάτι που δεν ήταν αυτονόητο: Μετά τις εκλογές του Δεκεμβρίου, όταν η δυναμική στη Βουλή ήταν ανάλογη με την τωρινή, ο αρχηγός του PP είχε προσπεράσει την εντολή για να «παίξει» άμυνα, αφήνοντάς την να περάσει στα χέρια του PSOE με άκαρπη κατάληξη.
Το φιάσκο
Οι κάλπες έκλεισαν στις 21:00 (ώρα Ελλάδος) και τα πρώτα exit polls, που... απέτυχαν παταγωδώς να προβλέψουν τις αποφάσεις των Ισπανών ψηφοφόρων, έδωσαν τα εξής αποτελέσματα:
1. Λαϊκό Κόμμα (PP) 28,5% (117-121 έδρες)
2. Unidos Podemos 25,6% (91-95 έδρες)
3. Σοσιαλιστές (PSOE) 22% (81-85 έδρες)
4. Ciudadanos 11,8% (26-30 έδρες)
Σχεδόν μπροστά σε μία ίδια κατάσταση με εκείνη που ξημέρωσε την επαύριο της εκλογικής αναμέτρησης του Δεκεμβρίου φαίνεται να παραμένει η Ισπανία, καθώς τα επίσημα αποτελέσματα διαψεύδουν την αρχική εικόνα που προβλήθηκε από τη δημοσίευση των δημοσκοπήσεων έξω από τις κάλπες.
Τα αποτελέσματα έφεραν όντως μία ανατροπή στον συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ των Σοσιαλιστών( PSOE) και της συμμαχίας των Unidos Podemos. Μόνο που η ανατροπή τούτη αναφερόταν στην διάψευση των δημοσκοπήσεων που έφεραν την Αριστερή συμμαχία στη δεύτερη θέση και τους Σοσιαλιστές να κατακρημνίζονται και να έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη της στήριξης μίας κυβέρνησης των Podemos, ή την εξαφάνισή τους εκλογικό χάρτη.
Μιλώντας στους δημοσιογράφους από την πλατεία της Ρέινα Σοφία στη Μαδρίτη, το alter ego του Ιγκλέσιας, Ινίγο Ερεχόν, δήλωσε πως εάν «τα αποτελέσματα εάν παραμείνουν έτσι όπως είναι δεν είναι καλά, γιατί επιβραδύνουν την αλλαγή που χρειάζεται η χώρα», αλλά ακόμη υπάρχει πολύς χρόνος μέχρι το τελικό αποτέλεσμα και προτρέπει όλους να παραμένουν το τέλος αυτής της μακράς νύκτας.
Το γεγονός παραμένει ότι το θρίλερ, που είχε ξεκινήσει τον Δεκέμβριο θα συνεχισθεί πάνω στο ίδιο σενάριο. Καθώς το ΡΡ, παρά την άνοδό του, δεν συγκεντρώνει αυτοδυναμία, η ανάγκη να σχηματισθεί κυβέρνηση συμμαχίας παραμένει αδήριτη. Η μακρά σειρά των εντολών σχηματισμού (και του συνεπακόλουθου αδιεξόδου στις διαβουλεύσεις) βρίσκεται προ των θυρών, καθώς κανένα από τα κόμματα δεν πρόκειται να κάνει πίσω από τις θέσεις στις οποίες έχει περιχαρακωθεί από την προηγούμενη φορά. Και η προοπτική μίας μεγάθυμης χειρονομίας των Podemos να προσφέρει γη και ύδωρ από τις θέσεις του στους Σοσιαλιστές είναι ισχνή –δεδομένου ότι το Psoe θα θελήσει να συμμετέχουν κι οι Ciudadanos—μοιάζει πάλι μακρινή. Το ζήτημα είναι το πόσο νερό είναι διατεθειμένος να βάλει στο κρασί του ο Ιγκλέσιας—που άλλωστε είχε δηλώσει προεκλογικά ότι το κόμμα του εκπροσωπεί την ‘υγιή’ Σοσιαλδημοκρατία, εκείνη των Μαρξ κι Ένγκελς προτού οι επίγονοί τους τους χαρακτηρίσουν ‘κομμουνιστές’!
Μπροστά στο αδιέξοδο πάντως υπάρχουν άλλες λύσεις. Ίσως η πρώτη, που προτείνει το ΡΡ, μία Μεγάλη Συμμαχία με τους Σοσιαλιστές, να μη φαίνεται δυνατή, γιατί κάτι τέτοιο θα ενείχε τον κίνδυνο το Psoe να γίνει ένα δεύτερο ΠΑΣΟΚ, αλλά η λύση της ‘αποχής’ Σοσιαλιστών-Ciudadanos σε κρίσιμες ψηφοφορίες στη Βουλή, που θα κατέβαζε (και σημαντικά) το όριο της πλειοψηφίας για να περάσουν οι νόμοι, φαντάζει ένα πολύ πιθανό σενάριο.
Οι μεγάλες αλλαγές, που προοιώνιζε η προεκλογική εκστρατεία, δεν ήλθαν πάντως, ενώ το αδιέξοδο παραμένει—ίσως και λίγο πιο περίπλοκο από πριν—επιβεβαιώνοντας την ρήση του Τομάζο ντι Λαμπεντούζα, που παραφθείροντάς την για την περίσταση θα τη μεταγράφαμε ως «οι εκλογές άλλαξαν τα πάντα για να μην αλλάξει τίποτα».
