Από τον Απρίλιο του 2009, οι τοπικές αρχές στο Medicine Hat - μια πόλη στην Αλμπέρτα του Καναδά, έχουν δημιουργήσει ένα πρόγραμμα, μέσω του οποίου παρέχουν επιδοτούμενη μόνιμη κατοικία στους άστεγους της περιοχής.
Από τους 1000 συνολικά άστεγους που ζουν στην πόλη, οι 885 έχουν ήδη εγκατασταθεί σε δικό τους σπίτι. Αν όλα πάνε καλά, μέχρι το τέλος του 2015 δεν θα υπάρχει κανένας άστεγος!
Το φιλόδοξο σχέδιο των αρχών του Medicine Hat φαίνεται πως ξέφυγε - ευτυχώς - από την στερεοτυπική αντίληψη που έχουμε για τους άστεγους. Μια λανθασμένη αντίληψη, που θέλει αυτούς τους ανθρώπους να μένουν δίχως στέγη επειδή είναι τεμπέληδες ή απλά άτυχοι και ότι η "ελεημοσύνη" τους υποστηρίζει να συνεχίσουν αυτό τον τρόπο ζωής. Αυτό το παγιωμένο στερεότυπο αγνοεί συστημικά ζητήματα που εμποδίζουν τους ανθρώπους να συντηρήσουν αξιοπρεπώς τους εαυτούς τους, όπως οι φυλετικές διακρίσεις, ο ρατσισμός, η ελλιπής πρόσβαση σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας και η εισοδηματική ανισότητα.
Οι άνθρωποι δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη, ότι η στήριξη των αστέγων από την πολιτεία κοστίζει πολλά περισσότερα χρήματα στους φορολογούμενους από ότι η επιδοτούμενη στέγασή τους.
Το Υπουργείο Ανθρωπίνων Υπηρεσιών της Αλμπέρτα εκτιμά ότι χρειάζονται περίπου 100.000 καναδικά δολάρια ανά έτος για τη στήριξη ενός και μόνο άστεγου με τις απαραίτητες παροχές περίθαλψης, τις υγειονομικές υπηρεσίες καθώς και τα πιθανά νομικά έξοδα. Αντίθετα, η παροχή στέγης στους άστεγους κοστίζει λιγότερο από 35.000 δολάρια ετησίως, ενώ βοηθάει στην επανένταξη των ανθρώπων στην κοινωνία και τελικά στην εξάλειψη του προβλήματος. Αυτός ο απλός υπολογισμός ήταν που ώθησε τον - υποστηριζόμενο από τους Συντηρητικούς - δήμαρχο του Medicine Hat να υιοθετήσει το σχέδιο παροχής στέγης στους άστεγους της πόλης.
Μέσω του συγκεκριμένου προγράμματος, η φροντίδα των ανθρώπων, που για χρόνια πάλευαν στους δρόμους με την φτώχεια, τους εθισμούς και τις ψυχικές διαταραχές, γίνεται ακόμα πιο οργανωμένη και αποδοτική. Η προσφορά ενός σπιτιού από την πολιτεία, βοηθάει στην ψυχική ανάταση των αστέγων αλλά και στην ευκολότερη πρόσβαση σε υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξης και που θα τους βοηθήσουν στην πλήρη επανένταξή τους στην κοινωνία.
