Συγκίνηση προκαλεί η ανάρτηση στο Facebook του Μορφίτη Επαρχιακού Γραμματέα Λευκωσίας-Κερύνειας του ΑΚΕΛ Χρίστου Χριστοφίδη αναφορικά με την απαράδεχτη απόφαση των κατοχικών Αρχών να παρεμποδίσουν την πραγματοποίηση των Ακολουθιών του Εσπερινού και των Θείων Λειτουργιών στον καθεδρικό ναό του Αγίου Μάμαντος στην κατεχόμενη Μόρφου, την 1η, 2α και 3η Σεπτεμβρίου.
Ο κ. Χριστοφίδης αναφέρει ότι κάθε χρόνο μεταβαίνει στην κατεχόμενη Μόρφου μαζί με δεκάδες άλλους συμπολίτες τους για την γιορτή του Αγίου Μάμαντος, περιγράφοντας της γλυκόπικρες αναμνήσεις τους να περιδιαβαίνουν στα πάτρια εδάφη, τα οποία βρίσκονται υπό κατοχή, αλλά και την οργή και αγανάκτηση που προκαλεί σε όλους τους Μορφίτες η απόφαση των κατοχικών αρχών.
Διαβάστε αυτούσια την ανάρτηση
«Οργή και αγανάκτηση για τις κατοχικές αρχές που απαγόρευσαν τη λειτουργία στον Άη Μάμα. Εσσώψυχος πόνος για τη Μόρφου μας που απομακρύνεται.
Από το 2003 που ξεκίνησε να λειτουργείται ο Άης Μάμας στη γενέθλια μου πόλη, στην κατεχόμενη Μόρφου, δεν έχασα μια χρονιά λειτουργίας, είτε στον εσπερινό της προηγούμενης της γιορτής, είτε την ίδια τη μέρα. Το ζήτημα δεν ήταν μόνο θρησκευτικό. Η σύναξη των μορφιτών και μορφίτισσων, όπως και πολλών άλλων με μαζικότητα στην πόλη τους, ήταν ένα αναβάπτισμα. Ένα αναβάπτισμα εμπειριών, αγάπης, θέλησης για επιστροφή και λύτρωση.
Πριν ή μετά τη λειτουργία έβλεπες μπουλούκια μπουλούκια μορφιτών να περπατούν στις γειτονιές του Μόρφου, να θυμούνται τις γειτονιές τους, να θυμούνται περιστατικά (διότι ο τόπος εν ο άδρωπος) να ξεναγούν τους νεότερους, να επικοινωνούν και να κοινωνούν με την πόλη τους. Να συνομιλούν με απλούς τουρκοκύπριους, γνωστούς, φίλους, συγχωριανούς. Ακόμα και σε συνθήκες κατοχής, ακόμα υπό τα βλέμματα των κατοχικών δυνάμεων, ήταν αυτή μια διαδικασία αναγέννησης.
Φέτος οι κατοχικές αρχές κόβουν ακόμα ένα λώρο που συνδέει τους μορφίτες με την πόλη μας. Απαγόρευσαν τη λειτουργία επικαλούμενοι αστείες δικαιολογίες. Είναι το μπαιράμι λέει. Ε και; Η βαναυσότητα της κατοχής.
Πέρα από το συναισθηματισμό και τον πόνο που προκαλεί αυτή η νέα μαχαιριά, μας βασανίζει και η κοινή λογική. Τούτη που λέει ότι η Μόρφου απομακρύνεται. Τούτη που λέει ότι οι κατοχικές αρχές εμβαθύνουν τη διχοτόμηση γιατί νιώθουν ότι μπορούν να το κάνουν στην παρούσα συγκυρία. Αποθρασύνονται ενώ η διεθνής κοινότητα σφυρίζει αδιάφορα. Τούτη η λογική που μετρά απόντες μορφίτες σε κάθε λειτουργία, οι οποίοι φεύγουν με το καημό της επιστροφής. Τούτη η σκληρή λογική που επισημαίνει νέα "έργα ανάπτυξης" σε κάθε εκκλησιασμό στον Άη Μάμα.
Έχουμε υποχρέωση σε αυτούς που έφυγαν, σε όσους έδωσαν τη ζωή τους για λευτεριά και δημοκρατία, κυρίως προς στις νέες γενιές, να μην παραδοθούμε, να μην παίξουμε το παιχνίδι της κατοχής. Έχουμε υποχρέωση να συνεχίσουμε την προσπάθεια, όσο δυσκολότερες και εάν γίνονται οι συνθήκες. Χρειάζεται όμως να αλλάξουν πολλά...».
