Για αιώνες, τα περίφημα αγάλματα στις ακτές του απομακρυσμένου νησιού του Πάσχα στο νοτιοανατολικό Ειρηνικό, έχουν γοητεύσει και προβληματίσει τους αρχαιολόγους.
Τώρα μια ομάδα αρχαιολόγων ισχυρίζεται ότι έχει απαντήσει σε ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα σχετικά με τις μυστηριώδεις πέτρινες φιγούρες: Γιατί χτίστηκαν σε αυτά τα σημεία;
Μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο Binghamton διαπίστωσε ότι η κύρια παροχή νερού για τους κατοίκους του νερού, μπορεί να είναι ο λόγος για τον οποίο τα αγάλματα εμφανίστηκαν στις ακτές του νησιού.
Η ομάδα ανακάλυψε ότι υπάρχει μόνο μια μικρή ποσότητα γλυκού νερού στη Νήσο του Πάσχα, που ονομάζεται επίσης Rapa Nui, επομένως οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί πιθανότατα βασίζονταν στα υπόγεια ύδατα στις παράκτιες περιοχές ως την κύρια πηγή πόσιμου νερού.
Η μεγάλη πλειοψηφία των περίπου 900 αγαλμάτων βρίσκεται κατά μήκος των ακτών του νησιού και η θέση τους ήταν πάντα μια πηγή σύγχυσης για τους ερευνητές. Ωστόσο, η ανακάλυψη της κύριας πηγής πόσιμου νερού των νησιωτών απαντά σε αυτό το ερώτημα, ανέφερε η ομάδα σε μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Hydrogeology Journal.
«Τώρα που γνωρίζουμε περισσότερα για την θέση των γλυκών υδάτων, η θέση αυτών των μνημείων έχει τεράστια σημασία: είναι τοποθετημένα εκεί όπου είναι άμεσα διαθέσιμο το γλυκό νερό» ανέφερε σε δήλωση ο Καρλ Λίπο, μέλος της ερευνητικής ομάδας και καθηγητής Ανθρωπολογίας στο πανεπιστήμιο του Binghamton.
Το πρώτο βήμα για την ομάδα στην ανακάλυψη της κύριας πηγής πόσιμου νερού των νησιωτών ήταν να αποκλείσει τις άλλες περιορισμένες πηγές γλυκού νερού. Το νησί έχει μόνο δύο λίμνες, οι οποίες είναι τόσο δύσκολες στην πρόσβαση, κανένα ποτάμι και μια μόνο πηγή που «συχνά μετατρέπεται σε υγρότοπο».
Η ομάδα εντόπισε επίσης την παρουσία μικρών σκαμμένων δεξαμενών στο νησί, που χρησιμοποιήθηκαν για την συλλογή του νερού των βροχοπτώσεων. Ωστόσο, συλλέχθηκαν μόνο μικρά ποσά και οι ερευνητές πιστεύουν ότι αν αυτές ήταν η κύρια πηγή γλυκού νερού, θα έπρεπε να συγκρατούν μεγαλύτερη ποσότητα νερού για να καλύψουν τις ανάγκες των κατοίκων.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση, το νησί λαμβάνει μόνο 124 εκατοστά νερού από την βροχή το χρόνο και όταν αυτό συνδυαστεί με το υψηλό ποσοστό εξάτμισης, η ομάδα κατέληξε στο συμπέρασμα πως για 317 ημέρες το χρόνο, οι δεξαμενές αυτές δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως μια βιώσιμη πηγή.
Αφού αποκλείστηκαν αυτές οι πηγές γλυκού νερού, η ομάδα δεν είδε άλλη λογική απάντηση ως προς το από που έπιναν νερό οι νησιώτες, παρά τα υπόγεια ύδατα.
«Τα πορώδη ηφαιστειακά εδάφη απορροφούν γρήγορα τη βροχή, με αποτέλεσμα την έλλειψη ποταμών και ρεμάτων» δήλωσε ο Λίπο. «Ευτυχώς, το νερό κάτω από το έδαφος ρέει και τελικά εξέρχεται από το έδαφος κατευθείαν στο σημείο στο οποίο ο πορώδης υπόγειος βράχος συναντά τον ωκεανό. Όταν οι παλίρροιες είναι χαμηλές, αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη ροή γλυκού νερού απευθείας στη θάλασσα. Οι άνθρωποι μπορούσαν έτσι να επωφεληθούν από αυτές τις πηγές γλυκού νερού, συλλέγοντας το νερό σε αυτά τα σημεία».
Ακολούθως, μια ομάδα εμπειρογνωμόνων θα συνεχίσει την μελέτη του γλυκού νερού του νησιού και θα εξετάσει πώς η θέση του συνδέεται με τις μεθόδους και τον λόγο κατασκευής των αγαλμάτων.
Η αξιοθαύμαστη ανακάλυψη της ομάδας έχει ρίξει νέο φως στην ιστορία και την ζωή των αγαλμάτων για τους νησιώτες, καθώς επίσης φέρνει τους ερευνητές ένα βήμα πιο κοντά στο να ξεκλειδώσουν όλα τα κρυμμένα μυστικά τους.
