Δύσκολη η ισορροπία απέναντι στην Άγκυρα στην τελευταία σύνοδο κορυφής της ΕΕ: από τη μία πλευρά πολλά κράτη-μέλη, μεταξύ αυτών και η Γερμανία, ήθελαν να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα στην Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που ολισθαίνει στον αυταρχισμό, αλλά από την άλλη πλευρά δεν ήθελαν να κόψουν τους διαύλους επικοινωνίας.
Η Αλεξάντρα Στίγκλμαιερ, πολιτική επιστήμων και πρώην δημοσιογράφος, υποστηρίζει ότι είναι διχασμένο το Συμβούλιο, δηλαδή τα κράτη-μέλη, συνεπώς είναι δύσκολο να βρεθεί κοινός παρονομαστής.
Κατά την Άνγκελα Μέρκελ επελέγη η λύση να περικόψει η Κομισιόν τα κονδύλια προενταξιακής βοήθειας που δίνονται στην Τουρκία. Είναι μία σαφής ένδειξη δυσθυμίας, η οποία όμως σε τελική ανάλυση δεν έχει σοβαρές οικονομικές συνέπειες, δεν 'πονάει' την Τουρκία και σίγουρα δεν προκαλεί ανατροπές στις πολιτικές ισορροπίες στη χώρα". Πρόσφατα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε μη δεσμευτικό ψήφισμά του, είχε ζητήσει την επίσημη διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Άγκυρα, οι οποίες ούτως ή άλλως έχουν περιέλθει σε τέλμα τα τελευταία χρόνια. Αυτό θα ήταν όντως ένα ηχηρό μήνυμα με ισχυρή συμβολική σημασία. Ωστόσο θα ήταν και μία λανθασμένη επιλογή, εκτιμά η Αλεξάντρα Στίγκλμαιερ. Και αυτό για πολλούς λόγους: «Υπάρχει η συμφωνία για το προσφυγικό, η οποία λειτουργεί, με αποτέλεσμα να έρχονται όλο και λιγότεροι πρόσφυγες στην ΕΕ μέσω Τουρκίας. Επιπλέον η Τουρκία είναι ο πέμπτος σε όγκο συναλλαγών εμπορικός εταίρος της Ευρώπης, ενώ αντιστρόφως για την Τουρκία η ΕΕ είναι ο μεγαλύτερος εταίρος. Από την Ευρώπη προέρχεται τουλάχιστον το 50% των ξένων επενδύσεων στην Τουρκία. Πολλοί Τούρκοι ζουν μόνιμα στην ΕΕ. Εκτός αυτού χρειαζόμαστε την Τουρκία στην προσπάθεια για την καταπολεμηση της τρομοκρατίας, αλλά και στην ευρωπαϊκή ασφάλεια και άμυνα...».
Για την Frankfurter Allgemeine Zeitung «η ΕΕ και η καγκελάριος έπιασαν επιτέλους το μαστίγιο προς την Τουρκία, αν και όχι αυτό που πονά πολύ», όπως γράφει χαρακτηριστικά, περιγράφοντας και το δίλημμα της ΕΕ. «Μια Ευρώπη που διστάζει, είναι μια αδύναμη Ευρώπη για τον Ερντογάν. Εάν η Ένωση χρησιμοποιούσε το μαστίγιο που πραγματικά πονάει υπό τη μορφή εγγυήσεων για τις εξαγωγές, δεν θα πλήττονταν μόνο ο Tούρκος πρόεδρος, αλλά και οι Τούρκοι που επιθυμούν μια μετριοπαθή Τουρκία. Εκείνο που πονάει περισσότερο την Τουρκία είναι ότι δεν ελήφθησαν αποφάσεις για την διεύρυνση της τελωνειακής ένωσης που ισχύει από το 1996».
Κατά την άποψη του αρθρογράφου της Reutlinger General-Anzeiger η Ευρώπη εξέπεμψε διπλό μήνυμα. «Από τη μια η προενταξιακή οικονομική βοήθεια θα μειωθεί, αλλά θα συνεχιστεί η χρηματοδότηση για τους πρόσφυγες» γράφει η εφημερίδα, η οποία θεωρεί αριστοτεχνικό τον τρόπο που έγινε αυτός ο συμβιβασμός. «Γιατί επιτρέπει στην ΕΕ να αντιδρά αναλόγως της πολιτικής κατάστασης. Δεν μπορεί κανείς να αγνοεί παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, φυλακίσεις και προκλήσεις του Ερντογάν, χωρίς να δίνει την εντύπωση ότι τις ανέχεται. Παράλληλα όμως η Ευρώπη χρειάζεται την Τουρκία στον αγώνα εναντίον των λαθρέμπορων και γι αυτό δεν πρέπει να κόψει το νήμα του διαλόγου. Όποιος θέλει να βοηθήσει τους φυλακισμένους μπορεί να το κάνει μόνο μέσω πολιτικού διαλόγου. Κι αυτό γίνεται μόνο όταν δεν κλείσουν όλες τις πόρτες. Κι αυτό επέτυχε η ΕΕ», καταλήγει η εφημερίδα.
Χτίζει γέφυρες η ΕΕ
Αντίθετα η Norwest-Zeitung χαρακτηρίζει ως γελοίο το συμβιβασμό των Βρυξελλών και επισημαίνει: «Ο Ερντογάν και οι μπράβοι του παίρνουν σωρηδόν γερμανούς πολίτες ως ομήρους και η Μέρκελ χρησιμοποιεί επαίνους για να εκθειάσει τη ‘επίδοση' της Τουρκίας. Ούτε μία ξεκάθαρη λέξη για τους δεκάδες χιλιάδων πολιτικούς κρατούμενους, θύματα της καταπάτησης της ελευθεροτυπίας, τις δολοφονικές επιχειρήσεις εναντίον των Κούρδων στην ίδια τη χώρα και τις κατακτητικές εκστρατείες στη Συρία. Με αυτά τα δεδομένα υπάρχει μία μόνο λύση: να σταματήσουν τα εμβάσματα προς την Τουρκία και να διακοπεί ο προενταξιακός διάλογος» υποστηρίζει ο αρθρογράφος.
