20
Οκτωβρίου
2015
- 13:06
Τελευταία τροποποίηση στις 20 Οκτωβρίου, 2015 - 13:07
Το Πορτ Τάουσεντ, όπως λέει και το όνομά του, είναι ένα λιμάνι στην πολιτεία της Ουάσινγκτον, με τους κατοίκους να έχουν ως βασική ασχολία την αλιεία.
Και ενώ όλοι ζουν στους ρυθμούς του 21ου αιώνα, με μόνο ορισμένα κτίρια να θυμίζουν τα περασμένα χρόνια, ένα ζευγάρι αποφάσισε πως ο νέος τρόπος ζωής δεν του ταιριάζει και έτσι γύρισε τον χρόνο πίσω.
Η Σάρα και ο Γκάμπριελ Κρίσμαν είναι από πολλές απόψεις ένα ζωντανό ιστορικό έκθεμα, αναβιώνοντας τη βικτωριανή εποχή και τον 19ο αιώνα σε όλο το φάσμα της ζωής τους.
Ζούνε σε ένα σπίτι που ολοκληρώθηκε το 1889, όπως ακριβώς οι κάτοικοι της τότε εποχής. Φορούν ρούχα της βικτωριανής εποχής, μαγειρεύουν σε φούρνο με ξύλα συνταγές του 19ου αιώνα, κοιμούνται στο πουπουλένιο κρεβάτι που έφτιαξαν μόνοι τους, χρησιμοποιούν κηροζίνη για να ανάψουν τις λάμπες και η Σάρα ράβει μόνη της τα ρούχα τους.
Ωστόσο, από το σπίτι δεν λείπει το Wi-Fi, το οποίο χρησιμοποιεί η Σάρα μόνο για να κλείνει τα ραντεβού της ως μασέρ, μια πρακτική που χρησιμοποιούσαν εκείνη την εποχή, όπως τονίζει. Ο Γκάμπριελ, από την άλλη, χρησιμοποιεί αυτοκίνητο για να πάει στη δουλειά του σε κατάστημα ποδηλάτων στο νησί Μπέινμπριτζ.
Η προσπάθειά τους να ζουν όπως στο παρελθόν, όπως λένε, είναι τόσο για τη δική τους μελέτη όσο και για να βοηθήσουν τους άλλους να μάθουν γι' αυτό. Μάλιστα, η Σάρα έχει γράψει δύο βιβλία για την εμπειρία της, ενώ το ζευγάρι κάνει παρουσιάσεις σχετικά με τον πολιτισμό του 19ου αιώνα.
«Θέλουμε να δείξουμε κάτι διαφορετικό, έναν αλλιώτικο τρόπο συμμετοχής στην ιστορία, έτσι ώστε όταν μιλάμε όταν δίνουμε διαλέξεις δεν προσποιούμαστε πως είμαστε κάποιοι άλλοι», τονίζει ο Γκάμπριελ.
«Είμαστε ακριβώς οι ίδιοι και προσπαθούμε να εξηγήσουμε την Ιστορία μέσα από τις δικές μας αλληλεπιδράσεις», συμπληρώνει.
Και οι δύο ενδιαφερόντουσαν για την Ιστορία και γοητεύονταν από την βικτωριανή εποχή. Ετσι, πριν από έξι χρόνια άρχισαν να αλλάζουν μικρά πράγματα στην καθημερινότητά τους. Η Σάρα, για παράδειγμα, άρχισε να φοράει κορσέ, και σιγά-σιγά και άλλα ενδύματα της εποχής.
Παρά την εμπειρία και τη γνώση τους, η τοπική ιστορική κοινωνία αρνείται την προσφορά τους να εργαστούν εθελοντικά. Κάποιοι τους θαυμάζουν, όπως λένε, για τον τρόπο ζωής, που έχουν υιοθετήσει. Αλλοι πάλι κρατούν αρνητική στάση ή απλά τους κριτικάρουν.
Οι Κρίσμανς δεν δίνουν σημασία και συνεχίζουν τη ζωή τους στην εποχή του 19ου αιώνα, ενσωματώνοντας διαφορετικούς ρυθμούς σε ταχείς καιρούς.
