Φρένο στο πειρατικό ωράριο των φαρμακείων, δηλαδή στο άνοιγμά τους μόνο τις πιο εμπορικές ώρες και ημέρες της εβδομάδας επιχειρεί να θέσει το υπουργείο Υγείας σε συμφωνία με τους θεσμούς.
Το επόμενο διάστημα το υπουργείο Υγείας πρόκειται να καταθέσει προς ψήφιση στη Βουλή νομοθετική ρύθμιση με την οποία θα καθιερώνεται για τα φαρμακεία ελάχιστη υποχρεωτική λειτουργία 40 ωρών την εβδομάδα, υποχρεωτική συμμετοχή στις διημερεύσεις και διανυκτερεύσεις και συνεχής λειτουργία σε μια περιοχή, ώστε να μην παρατηρείται το φαινόμενο φαρμακεία να ανοίγουν σε νησιά τους καλοκαιρινούς μήνες και να κλείνουν τον χειμώνα όταν δεν υπάρχει τουριστική κίνηση. Oσοι δεν τηρούν αυτές τις υποχρεώσεις τους, θα απειλούνται με αφαίρεση της άδειας λειτουργίας.
Αρνητικά υποδέχονται την ελάχιστη υποχρεωτική λειτουργία οι φαρμακευτικοί σύλλογοι της χώρας που ζητούν κοινό ωράριο για όλους
Ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής, Κωνσταντίνος Λουράντος, μιλώντας στην «Κ» προειδοποιεί ότι εφόσον ισχύσει το ελάχιστο υποχρεωτικό ωράριο θα μειωθούν δραστικά οι διανυκτερεύσεις των φαρμακείων, αφήνοντας το βράδυ το Λεκανοπέδιο με τέσσερα μόλις διανυκτερεύοντα. Σήμερα, στο Λεκανοπέδιο διανυκτερεύουν 70 φαρμακεία –τα 30 είναι στην Αθήνα– και είναι σύμφωνα με τον κ. Λουράντο τα περισσότερα σε όλη την Ευρώπη. «Για όλο τo Παρίσι διανυκτερεύουν μόλις τρία φαρμακεία», αναφέρει ενδεικτικά. Αντίθετα, υπέρ των νέων ρυθμίσεων εμφανίζονται οι εκπρόσωποι των φαρμακείων με διευρυμένο ωράριο. Οπως ανέφερε η πρόεδρος του Φαρμακευτικού Αναπτυξιακού Ινστιτούτου Ελλάδος, Μαίρη Λυβίζου, «αυτή τη στιγμή ανοίγει όποιος θέλει, όποιες ώρες θέλει. Εμείς δεν ταχθήκαμε ποτέ κατά μιας ομαλοποίησης αυτής της κατάστασης».
Αυτή τη στιγμή, με βάση το πλήρες απελευθερωμένο ωράριο, έχουν διαμορφωθεί τρεις βασικές κατηγορίες φαρμακείων: Φαρμακεία με διευρυμένο ωράριο (ανοίγουν απογεύματα Δευτέρας, Τετάρτης και το Σάββατο, με συνεχές ωράριο έως τις 9 ή 10 ή 11 μ.μ.) το οποίο δηλώνουν στην Περιφέρεια και ακολουθούν «πιστά». Φαρμακεία που ανοίγουν όποιες ώρες βολεύει χωρίς να το δηλώνουν και χωρίς να ακολουθούν πάντα συγκεκριμένο πρόγραμμα (σε αυτό το πλαίσιο υπάρχουν φαρμακεία που ανοίγουν το Σάββατο 10 π.μ. έως 1 μ.μ. ή ανοίγουν μόνο μερικά Σάββατα τον μήνα). Πρόκειται για την πλειονότητα. Και –λίγα πλέον– φαρμακεία που συνεχίζουν να ακολουθούν το ωράριο του οικείου φαρμακευτικού συλλόγου.
Πάντως, ανοιχτό για το υπουργείο Υγείας παραμένει το θέμα της θέσπισης ενός ανώτατου ωραρίου ημερήσιας λειτουργίας φαρμακείων, που να συμβαδίζει με το ωράριο των εμπορικών καταστημάτων και το οποίο ζητεί και ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος. Οι εκπρόσωποι των θεσμών είναι μάλλον αρνητικοί σε αυτό το ενδεχόμενο και παραπέμπουν τη σχετική συζήτηση για την ερχόμενη άνοιξη. Οπως αναφέρεται στο κείμενο του επικαιροποιημένου μνημονίου, θα υπάρξει αξιολόγηση του υφιστάμενου ελεύθερου ωραρίου των φαρμακείων και εάν χρειαστεί θα γίνουν παρεμβάσεις τον Μάιο του 2018, λαμβάνοντας υπόψη τις συστάσεις του ΟΟΣΑ. Το υπουργείο υποστηρίζει ότι το απόλυτα απελευθερωμένο ωράριο δημιουργεί στρεβλώσεις, με πιο χαρακτηριστική την άρνηση φαρμακείων να ενταχθούν στο σύστημα διημέρευσης. Ηδη, από την άνοιξη του 2016 ο φαρμακευτικοί σύλλογοι βγάζουν μόνο προγράμματα διανυκτερεύσεων.
«Παράλογο επιχείρημα»
Οπως α ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου, Κυριάκος Θεοδοσιάδης, «η εφημερία είναι μια διαδικασία που ακολουθείται όταν κλείνουν τα φαρμακεία. Εάν δεν κλείνουν, δεν έχει νόημα». Ο ίδιος σημειώνει ότι δεν υπάρχει λογική στο επιχείρημα των θεσμών ότι όσο αυξάνονται οι ώρες λειτουργίας τόσο αυξάνονται η ανταγωνιστικότητα και η κίνηση της αγοράς. «Στην οδό Τσιμισκή στη Θεσσαλονίκη λειτουργούν πλέον 23 φαρμακεία. Στην αρχή, διευρυμένο ωράριο ακολούθησαν τρία. Τώρα ανοιχτά μέχρι αργά είναι και τα 23 φαρμακεία. Ομως, ούτε ο πληθυσμός 23πλασιάστηκε ούτε ο τζίρος», αναφέρει. Σημειώνεται ότι η Ελλάδα διαθέτει το πιο «πυκνό» δίκτυο φαρμακείων στην Ευρώπη. Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή, το 2016 λειτούργησαν 10.386 φαρμακεία ήτοι 9,6 ανά 10.000 κατοίκους, όταν στην Ολλανδία αντιστοιχεί ένα φαρμακείο ανά 10.000 κατοίκους, στη Σουηδία 1,4 και στην Κύπρο 5,5 ανά 10.000 κατοίκους.
