«Την ήξερα. Εγώ είμαι από την Ορεστιάδα, εκείνη από το Διδυμότειχο, ούτε μισή ώρα απόσταση και ήρθαμε σ΄ ένα μακρινό τόπο.
»Αν ήμασταν από την Κρήτη, δεν θα το έλεγα αυτό ότι η Ρόδος είναι μακρινός τόπος, αλλά ο Έβρος είναι άλλο», δήλωσε μια συμφοιτήτρια της Ελένης Τοπαλούδη στην εφημερίδα «Ροδιακή» και πρόσθεσε:
«Κάποιες κουβέντες λέγαμε κάθε φορά που τύχαινε να συναντηθούμε. Έβλεπα ότι ήταν ενεργή στο Πανεπιστήμιο.
»Ήταν σε σεμινάρια, ήταν σε ομάδες εργασίας, ήταν σε διάφορα.
»Είμαι μεγαλύτερη από εκείνην, αλλά ήταν κι αυτή στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών όπως κι εγώ. Ξέρω επίσης ότι το καλοκαίρι ήταν στην Αθήνα όπου έκανε την πρακτική της».
Αναφερόμενη στην Ελένη η συμφοιτήτρια της είπε πως ήταν άνθρωπος με χιούμορ και «με όλα τα καλά που μπορεί να έχει ένα κορίτσι στην ηλικία της».
«Κάτι καλό ξεκίνησε και αλλιώς κατέληξε. Από μία βόλτα να συμβεί όλο αυτό… Πρέπει να είσαι υποψιασμένη για να μπορείς να επιβιώσεις κάπου.
»Η Ελένη ήταν αφελής, ένα κορίτσι από καλή οικογένεια, μαζεμένη, και δεν πήγαινε το μυαλό της. Έπρεπε να προσέχει.
»Ποιος ξέρει τι είχε στην ψυχούλα της αυτή η κοπέλα. Μπορεί να ξεκίνησε μια σχεσούλα.
»Όταν την είδαν αφελή και ευκολόπιστη έγινε ό,τι έγινε. Ξεκίνησε από βόλτα κι έγινε φόνος.
»Αν τη ζόρισαν να κάνει κάτι που δεν ήθελε… Ήταν απαράδεκτο να τη χτυπήσουν.
»Αντιστάθηκε και έγινε ό,τι έγινε. Οι παρέες που θα βρεις να κάνεις είναι πολύ σημαντικός παράγοντας.
»Από την άλλη οι δύο αυτοί ήταν μεν εξωσχολικοί, αλλά ίδιας ηλικίας με το κορίτσι.
»Πού να φανταστεί τι θα γινότανε, κι ότι άτομα της ηλικίας της θα της έκαναν κακό!» πρόσθεσε.
«Θα ήθελα να μείνω μετά τις σπουδές μου στη Ρόδο γιατί μ΄ αρέσει το νησί. Και είναι ήσυχα, παρόλα αυτά. Αλλά εν τέλει, πουθενά δεν είναι ήσυχα, το κακό μπορεί να γίνει παντού», επισήμανε.
