12
Αυγούστου
2015
- 18:25
Τελευταία τροποποίηση στις 12 Αυγούστου, 2015 - 18:25
Μετά τους υδρογονάνθρακες η κυβέρνηση βάζει στο Ταμείο της… αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας και τον περίβολο χώρο της Ακροπόλεως προκειμένου να συγκεντρώσει τα 50 δισ. ευρώ που έχει συμφωνήσει με τους δανειστές σε βάθος 30ετίας. Είναι άραγε το πρώτο βήμα για να δώσουν στους δανειστές ακόμη και τον Παρθενώνα;
Είναι το μόνο που απομένει να κάνει η κυβέρνηση μετά το «βάρβαρο» μνημόνιο που φέρνει στη Βουλή για ψήφιση παραμονές του Δεκαπενταύγουστου, παραδίδοντας την κυριαρχία της χώρας στους Γερμανούς και στους χαρτογιακάδες των Βρυξελλών.
Σύμφωνα με πληροφορίες στην αξιοποίηση (έτσι τη βαπτίζουν, όπως την τρόικα-θεσμούς) της δημόσιας περιουσίας για να μπούν χρήματα στα ταμεία έχουν υπολογίζει και τους χώρους που βρίσκονται πέριξ του Ιερού Βράχου της Ακροπόλεως και ανήκουν στο Δημόσιο.
Διαψεύδουν κατηγορηματικά από την κυβέρνηση πώς υπάρχει έστω και μία πιθανότητα να πωληθεί το οτιδήποτε, δεδομένου ότι αυτό το Ταμείο δεν έχει τη δομή του ΤΑΙΠΕΔ, αλλά το ερώτημα είναι ποιος μπορεί πλέον να πιστέψει αυτούς που μέχρι πρότινος έλεγαν πώς θα σκίσουν τα μνημόνια και τελικώς υπέγραψαν το τρίτο και χειρότερο. Και υπάρχει και συνέχεια…
Περίμενε κανείς πώς η κυβέρνηση της Αριστεράς θα δώσει γη και ύδωρ στους δανειστές δεδομένων των προεκλογικών δεσμεύσεων της; Κι όμως συνέβη, όπως και το γεγονός ότι ενέταξε την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων στο συγκεκριμένο Ταμείο.
Σημειώνεται πώς αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που το Βερολίνο ήθελε το Ταμείο αυτό να έχει έδρα στο Λουξεμβούργο και όχι στην Αθήνα. Για να μπορεί να διαχειρίζεται εκείνο τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στο Αιγαίο, στην Κρήτη και στο Ιόνιο χωρίς να δίνει απολύτως κανέναν λογαριασμό στην κυβέρνηση. Κάπου εκεί, λέγεται, τα χάλασαν ή υπήρξε έντονη αντίδραση από τις ΗΠΑ.
Ο κ. Τσίπρας μπορεί να καυχιέται πώς τελικώς το Ταμείο έχει έδρα στην Αθήνα, αλλά οι πάντες γνωρίζουν πώς και από εδώ οι δανειστές μπορούν να το «τρέχουν» μια χαρά, όπως άλλωστε δίνουν στις κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια τα νομοσχέδια έτοιμα και απλά τα μεταφράζουν πριν τα φέρουν στη Βουλή να τα ψηφίσουν.
Αν συνεχίσει λοιπόν η κυβέρνηση την ίδια τακτική, την τακτική παράδοσης στους δανειστές, τότε δεν αποκλείεται να δούμε να υψώνεται και πάλι η γερμανική σημαία στην Ακρόπολη. Αυτή τη φορά δεν θα έχει γίνει με τα τάνκς, αλλά μέσω της οικονομικής κυριαρχίας και της κερκόπορτας που άνοιξε η κυβέρνηση δια του συγκεκριμένου Ταμείου.
Στο Ταμείο αυτό, όπως έχει προγραμματισθεί θα περιέλθουν περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου, μετοχές των κρατικών επιχειρήσεων, υποδομές, καθώς και ακίνητα του ελληνικού δημοσίου. Η ένταξη περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου στο Ταμείο δεν σημαίνει απαραίτητα και πώλησή τους, σε αντίθεση με τα ακίνητα του ΤΑΙΠΕΔ που είναι προς πώληση.
Η λέξη απαραίτητα τα λέει όλα. Μπορούν δηλαδή και να πωληθούν, για ορισμένα να υπάρξουν μακροχρόνιες παραχωρήσεις και άλλα να δημιουργούν εισόδημα που θα εισρέει στο Ταμείο. Ο χρόνος ζωής που θα έχει το Ταμείο είναι 30 χρόνια και μέσα σε αυτά θα πρέπει να έχει αποδώσει 50 δισ. ευρώ από τα οποία το 50% θα χρησιμοποιηθεί ως εγγύηση των τραπεζών ενώ το υπόλοιπο 50% θα πάει σε ανάπτυξη και χρέος.
Η έδρα του Ταμείου μπορεί να είναι στην Αθήνα, αλλά η Κομισιόν θα έχει την εποπτεία. Κι αυτό όλοι μπορούν να αντιληφθούν τη σημαίνει. Πόσο μάλλον όταν ο κ. Σόιμπλε θέλει να ψαλιδίσει και τις αρμοδιότητες της Κομισιόν.
