Η ιστορία επαναλαμβάνεται και εκδικείται. Και ως τραγωδία και ως φάρσα θα λέγαμε τώρα που η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την έξοδο από τα μνημόνια. Μπορεί να μην έγιναν οι σχεδιαζόμενες φιέστες, λόγω της εθνικής τραγωδίας, όμως, είναι φανερό ότι είτε γιατί το πιστεύουν είτε γιατί πρέπει να ασκήσουν προπαγάνδα, είτε γιατί είναι η μοναδική διέξοδος επιβίωσης, δείχνουν να το χαίρονται πολύ.
Ειδικά ο πρωθυπουργός που, βεβαίως, ξεχνά ορισμένα βασικά σημεία της δικής του πολιτικής διαδρομής. Και τα ξεχνά εσκεμμένα γιατί αποδεικνύουν ότι η αριστερά που υπηρετεί δεν έχει καμιά σχέση με την αριστερά που πολύ πίστεψαν και υπηρέτησαν πριν από αυτόν.
Ξεχνά βεβαίως ότι αυτό που τελειώνει σε λίγες ώρες δεν είναι το μνημόνιο της… επάρατης δεξιάς. Είναι το πρόγραμμα που υπέγραψε ο ίδιος μετά από 17 ώρες διαπραγμάτευση.
Και ξεχνά ότι είναι το πιο σκληρό απ’ όλα τα μνημόνια διότι αποτελεί την είσοδο σε μια μεταμνημνονιακή εποχή η οποία δεν θα έχει λεφτά, δεν θα έχει ευνοϊκή μεταχείριση και χαμηλά επιτόκια δανεισμού, δεν θα έχει καν «κούρεμα» χρέους (όπως ζητούσε ο Τσίπρας με τις προτροπές προς όλους για μια ευρωπαϊκή ή παγκόσμια σύσκεψη για το χρέος και ρύθμιση ανάλογη αυτή της Γερμανίας μετά τον πόλεμο).
Τι άλλο δεν θέλει να θυμάται και να μνημονεύει ο πρωθυπουργός; Δεν θέλει να θυμάται ότι για τουλάχιστον 40 χρόνια θα είμαστε υπό σκληρή εποπτεία. Ότι δέσμευσε τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια.
Ότι οι ελληνικές τράπεζες καταστράφηκαν μετά το πρώτο εξάμηνο του 2015 και διασώθηκαν χάρη στο αίμα και τις θυσίες του ελληνικού λαού.
Δεν θέλει να θυμάται ότι η περικοπή στις συντάξεις και η μείωση του αφορολόγητου δείχνουν ότι το μνημόνιο δεν τέλειωσε, όπως ευαγγελίζονται.
Δεν θέλει να θυμάται ότι με δική του υπογραφή η χώρα θα πρέπει να πετυχαίνει απίστευτα πλεονάσματα για πάρα πολλά χρόνια. Πλεονάσματα που όπως εύστοχα ειπώθηκε, μόνο πετρελαιοπαραγωγές χώρες μπορούν να πετυχαίνουν για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
Εν πάση περιπτώσει, περισσότερο απ’ όλα αυτές τις ώρες ο πρωθυπουργός και διάφορα κυβερνητικά στελέχη που έχουν βγει στη γύρα και διαφημίζουν την «επιτυχία» τους, θέλουν όσο τίποτε να υπήρχε ένας «διορθρωτής» και να σβήσει όλα όσα έλεγαν την εποχή της αυταπάτης (ή και της απάτης). Να διαγράψει δηλώσεις, βίντεο και πύρινες ομιλίες κατά των μνημονίων, κατά της Μέρκελ, κατά των «αιματηρών πλεονασμάτων» και της δημοσιονομικής προσαρμογής. Όλα όσα σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας έχει υλοποιήσει και για τα οποία πανηγυρίζει.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
Ας τους θυμίσουμε μερικά από τα περιστατικά της προηγούμενης… επαναστατικής ζωής τους, τώρα που οι ίδιοι ακριβώς χαίρονται για το τέλος του μνημονίου.
Σεπτέμβριος του 2014. Ο Τσίπρας είναι «καβάλα στ’ άλογο και καλπάζει στην εξουσία». Πάει στη ΔΕΘ, ακριβώς πριν από 4 χρόνια και κηρύσσει το τέλος της λιτότητας. Λέει μεταξύ άλλων: «Η πρότασή μας για άμεσο τερματισμό της λιτότητας και συντονισμένες ενέργειες με στόχο την ενίσχυση της ζήτησης. Οι προτάσεις μας για την αμοιβαιοποίηση του χρέους και για ένα γενναίο επενδυτικό πακέτο αναπτυξιακών επενδύσεων στη περιφέρεια, δεν αποτελούν πια φωνή βοώντος στην έρημο. Αλλά τη μόνη ρεαλιστική πρόταση για τη βιώσιμη έξοδο από την κρίση και τη δημοκρατική ανασύνταξη της Ευρώπης».
Και συνεχίζει:
Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία και ισχυρή εντολή διαπραγμάτευσης, με στόχο:
1. Τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους, ώστε να γίνει βιώσιμο. Έγινε για τη Γερμανία το 1953. Να γίνει και για την Ελλάδα το 2014.
2. «Ρήτρα ανάπτυξης» στην αποπληρωμή του υπόλοιπου, έτσι ώστε να εξυπηρετείται από την ανάπτυξη και όχι από το πλεόνασμα του προϋπολογισμού.
3. Περίοδο χάριτος, δηλαδή «moratorium», στην εξυπηρέτησή του, για την άμεση εξοικονόμηση πόρων για την ανάπτυξη.
4. Εξαίρεση του προγράμματος δημόσιων επενδύσεων από τους περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.
5. Συμφωνία για «Ευρωπαϊκό New Deal», με δημόσιες επενδύσεις για την ανάπτυξη και χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.6. Ποσοστική χαλάρωση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων.
Ακόμη, επανέλαβε πως ο ΣΥΡΙΖΑ διαφωνεί με το θέμα του κατοχικού δανείου».
Αν απ’ όλα αυτά είδατε εσείς να υλοποιείται κάτι…
Μάιος 2014 και ο Τσίπρας πριν από τις δημοτικές εκλογές δίνει συνέντευξη στο Εθνος αναφέροντας:
Και συνεχίζει: «Θα σκίσουμε τα μνημόνια. Και θα είναι μέρα μεσημέρι. Η διαφορά μας με το σύστημα που καταρρέει είναι ότι εμείς δεν λέμε και μετά ξεχνάμε. Το μνημόνιο τελειώνει την πρώτη μέρα της κυβέρνησης της αριστεράς. Ακριβώς επειδή οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος, σε αγαστή συνεργασία με τους δανειστές, φρόντισαν να δέσουν την χώρα χειροπόδαρα, επειδή έκαναν καθεστώς το μνημόνιο, θα πιάσουμε μετά έναν- έναν από τους 400 εφαρμοστικούς νόμους που πέρασαν και μας γύρισαν στις αρχές του εικοστού αιώνα».
Αρχές Ιανουαρίου 2015, λίγο πριν κερδίσει τις εκλογές: «Διεκδικώντας μέσα από μια ειλικρινή αλλά αποφασιστική διαπραγμάτευση, με κόκκινη γραμμή το συμφέρον του λαού μας, τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.
Διότι το χρέος δεν είναι απλώς δυσβάστακτο. Είναι αντικειμενικά αδύνατον να αποπληρωθεί.
Δεν γίνεται η Ελλάδα να παίρνει δανεικά για να ξεπληρώνει δανεικά.
Είναι αντικειμενικά αναγκαίο να μπει τέρμα σ’ αυτό τον καταστροφική φαύλο κύκλο».
Ο,τι ακριβώς έκανε δηλαδή και ό,τι ακριβώς δέσμευσε τη χώρα να κάνει.
11/11/2014 στο twitter ο Αλέξης Τσίπρας: «Η μόνη ρεαλιστική και σωτηρία εναλλακτική πρόταση – έλεγε – είναι η κατάργηση με ένα νόμο και σε ένα άρθρο, όλων των μέτρων λιτότητας».
Φεβρουάριος 2015 και ο Αλέξης Τσίπρας κάνει προγραμματικές δηλώσεις, όντας πλέον πρωθυπουργός. Λέει μεταξύ άλλων:
«Η νέα Κυβέρνηση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν δικαιούται να ζητήσει παράταση του μνημονίου, γιατί δεν δικαιούται να ζητήσει παράταση του λάθους και της καταστροφής.
Ούτε και είναι δυνατό να ζητείται σήμερα από τη νέα ελληνική Κυβέρνηση, στο όνομα τεχνικών δυσκολιών, η επέκταση ενός προγράμματος που αποδοκιμάστηκε πρόσφατα, πριν λίγες μέρες, από τον ελληνικό λαό. Και μάλιστα αυτό να ζητείται μόνο και μόνο προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο τακτικός ελιγμός και οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες πολιτικών δυνάμεων εντός της χώρας.
Αυτό που η ελληνική Κυβέρνηση επιδιώκει στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους είναι μια νέα συμφωνία σε ένα πρόγραμμα-γέφυρα, όπως το ονομάζουμε, μέχρι και τον Ιούνιο. Ούτως ώστε να έχουμε το δημοσιονομικό χώρο που απαιτεί μια ειλικρινής διαπραγμάτευση για την αναδιάρθρωση του χρέους, που είναι αναγκαία, και για ένα νέο πρόγραμμα συνεργασίας και ανάπτυξης μεταξύ της Ελλάδας και των Ευρωπαίων εταίρων»
Ο λαϊκισμός, όμως, είχε κι άλλη στόχευση. Λέει στην ίδια ομιλία: «Εμείς ήρθαμε για να καταργήσουμε προνόμια και να περάσουμε την εξουσία εκεί από όπου πηγάζει, δηλαδή στον ελληνικό λαό.
Άμεσα λοιπόν αποσυμφορούμε τη δημόσια διοίκηση από τις στρατιές συμβούλων και μετακλητών υπαλλήλων των Υπουργών. Καταργούμε σπατάλες προκλητικές. Μειώνουμε σχεδόν κατά το ήμισυ τον στόλο των επτακοσίων περίπου αυτοκινήτων στα Υπουργεία.
Δίνουμε εντολή να πουληθούν κυβερνητικά αυτοκίνητα που κοστίζουν προκλητικά ποσά, άνω των 700.000 ευρώ, τη στιγμή που ο μέσος Έλληνας πολίτης υποφέρει.
Δίνουμε εντολή να πουληθεί αρχικά το ένα από τα τρία κυβερνητικά αεροσκάφη, γιατί το παράδειγμα του λιτού βίου πρέπει να ξεκινήσει από εμάς, από την ίδια την Κυβέρνηση.
Στην ίδια κατεύθυνση θα ζητήσω από την Πρόεδρο της Βουλής –ξέρω, μπορεί να στεναχωρήσω κάποιους- να επανεξετάσει και να καταργήσει το προνόμιο του βουλευτικού αυτοκινήτου, διότι δεν πιστεύω ότι οι Βουλευτές μας στερούνται της οικονομικής δυνατότητας να μετακινούνται με τα δικά τους έξοδα.
Είμαστε αποφασισμένοι να επιβάλλουμε ένα νέο ύφος και ήθος εξουσίας. Και αυτό πρέπει να ξεκινά από την κορυφή. Πρώτο παράδειγμα της νέας αντίληψης είναι ο περιορισμός του προσωπικού του Μεγάρου Μαξίμου κατά 30% και η μείωση της φρουράς ασφαλείας, της αστυνομικής φρουράς του Πρωθυπουργού, κατά 40%».
Πλεονάσματα
Δεκέμβριος 2014 και ο Τσίπρας βγάζει πύρινο λόγο στα Ιωάννινα. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε το πλεόνασμα «δυστυχίας. Τραγωδίας. Ακόμα και αίματος».
Δεν έχουν περάσει ούτε τέσσερα χρόνια. Δείτε τις διαφορές: ««Εμείς, η αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ, είμαστε περήφανοι για άλλα πλεονάσματα. Για το πλεόνασμα μας σε αγώνες. Για το πλεόνασμά μας σε αγωνιστές που έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους για την υπόθεση του λαού. Για το πλεόνασμά μας σε αλήθειες. Για το πλεόνασμά μας στις μάχες κατά των μνημονίων και όσων ανέλαβαν να τα επιβάλουν στη χώρα μας, ντόπιους και ξένους».
