της Μαρίας Γιαχνάκη από το newsbomb.gr
Τα σύνορα της Ελλάδας βρίσκονται σε αναβρασμό σε μια εποχή που η χώρα αναζητά λύσεις επιβίωσης και η πολιτική κατάσταση εξελίσσεται ανώμαλα, με χτυπήματα από όλες τις πλευρές για την κυβέρνηση που καθημερινά αποδεικνύεται μικρότερη των περιστάσεων.
Το προσφυγικό και το θέμα των αγροτών έχει ξεγυμνώσει στην κυριολεξία τη χώρα που στέκεται ανήμπορη να αντιμετωπίσει την παραμικρή δυσκολία που προκύπτει, από την άτακτη καθημερινότητα, γυρνώντας την πλάτη της σε όλα τα προβλήματα. Την ίδια ώρα αφήνει τους πολίτες, τις μη κυβερνητικές ομάδες και τους εργαζόμενους σε αρμόδια πόστα να λειτουργούν κατά συνείδηση με βάση το ελληνικό φιλότιμο.
Στα Ελληνοσκοπιανά και στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα εξελίσσεται μια σκληρή πραγματικότητα από όπου το κράτος απουσιάζει σε θέματα ασφάλειας, υγιεινής, στρατιωτικής παρουσίας και σε θέματα οργάνωσης! Η παρουσία των συνοριοφυλάκων επιβάλει την τάξη, δείχνοντας απλώς το φιλάνθρωπο πρόσωπο του Έλληνα στους πρόσφυγες, σε πόστα που η επίσημη κυβέρνηση δεν φαίνεται να αναγνωρίζει. Είναι γεγονός ότι πέρα από την επίσκεψη του υφυπουργού μετανάστευσης κυρίου Μουζάλα μια νύχτα στην Ειδομένη, οι Έλληνες συνοριοφύλακες δέχονται τις «χειραψίες» μόνο των Σκοπιανών στρατηγών και υπευθύνων, οι οποίοι είναι οι μόνοι που επισκέπτονται την περιοχή.
Βρεθήκαμε στα Ελληνοσκοπιανά και στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα καταγράφοντας την αληθινή εικόνα, αυτή που όταν σβήνουν τα φώτα της δημοσιότητας μπορεί κανείς να δει με πιο καθαρή μάτια!
Το θέμα των προσφύγων δεν σταματά με το πέρασμά τους, από τα σύνορά μας, στα σύνορα της άλλης χώρας. Το προσφυγικό θα μας έχει καθηλωμένους για καιρό, δημιουργώντας σε λίγο, ακόμη και εμφύλιο μέσα στην Ευρώπη. Αλλά και το θέμα των αγροτών με τα καθημερινά τους μπλόκα έχει δημιουργήσει ήδη ανισορροπία στη χώρα προκαλώντας διπλωματικό επεισόδιο με την Βουλγαρία που ήδη άρχισε τους αντιπερισπασμούς κλείνοντας κι εκείνη τα σύνορά της για την διέλευση των ελληνικών φορτηγών...
Ξημερώματα και ο δρόμος για τα σύνορα Ελλάδας Σκοπίων είναι μακρύς! Όποιος τον διαπερνά, το κάνει με μεγάλες ταχύτητες για να προλάβει το πρώτο μπλόκο των αγροτών που θα διακόψει την κυκλοφορία λίγο μετά το ξημέρωμα!
Σε μικρή απόσταση από την Ειδομένη και αφού έχει κανείς προλάβει να ξεκλέψει μερικές ματιές από το ήσυχο τοπίο που απλώνεται δεξιά κι αριστερά του δρόμου, την πρώτη αταίριαστη εικόνα στην αρμονία της φύσης, την συναντάμε στα πρατήρια βενζίνης. Εκεί έχουν στηθεί οι πρώτοι καταυλισμοί των προσφύγων που φτάνουν κάθε μέρα με τα πούλμαν από την Αθήνα για να συνεχίσουν το μακρύ ταξίδι.
Τα λόγια των μικρών παιδιών που προσπαθούν να ζεσταθούν σε βαρέλια που καίνε χαρτόκουτα, κρύβουν τη αλήθεια μέσα σε ένα παράπονο: «Δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε φίλους. Αλλάζουμε συνέχεια σκηνές και χωριζόμαστε. Μετά κουραζόμαστε και μετά φοβόμαστε γιατί βλέπουμε τη μαμά να κλαίει κρυφά από εμάς».
Τα λεωφορεία που έρχονται αδειάζουν και φεύγουν, άλλα πάλι φορτώνουν τους πιο παλιούς και τους μεταφέρουν στον επόμενο καταυλισμό λίγο πιο κοντά στα σύνορα.
Ο πατέρας ενός μικρού από την Συρία, που κλαίει ακατάπαυστα όταν βλέπει ένστολο, τον δικαιολογεί:
«Στην Τουρκία μας κακομεταχειρίστηκαν πολύ, μέχρι μπουνιές έφαγα από τους Τούρκους, για αυτό φοβάται το παιδί. Κι εγώ τους φοβάμαι τους Τούρκους. Δεν ήμασταν σίγουροι αν θα φτάναμε στον προορισμό μας».
Τρεις νεαροί που έγιναν φίλοι στην πορεία του ξεριζωμού τους σχεδιάζουν να πάνε στη Γερμανία για δουλειά. Όμως ανησυχούν διότι ακούν ότι η Γερμανία δεν είναι φιλόξενη χώρα και νιώθουν ανασφάλεια γι αυτό το ταξίδι αλλά δεν έχουν άλλη επιλογή.
Στα σύνορα με τα Σκόπια, η Ειδομένη, το μικρό χωριό που τον τελευταίο καιρό πήρε μεγάλη δημοσιότητα εξαιτίας του φράχτη, μοιάζει σιωπηλό.
Οι λίγοι κάτοικοί του, πουλούν φρούτα και σάντουιτς στους προσφυγές. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς δοξάζουν τον Θεό που «οι πρόσφυγες ξεσπιτώθηκαν» κι όλη η περιοχή κινήθηκε λίγο οικονομικά.
Δεκάδες λεωφορεία παραταγμένα στη σειρά. Οι πρόσφυγες κάθονται υπομονετικά, μέχρι να τους δοθεί η άδεια να αποβιβαστούν, για να μεταφερθούν στον καταυλισμό, να μείνουν λίγες μέρες ώσπου να περάσουν οι πιο παλιοί και μετά να έρθει η σειρά τους για την έξοδο από την Ελλάδα.
«Τα σύνορα με τα Σκόπια δεν είναι πάντα ανοικτά οπότε μένουμε και πέντε μέρες, όχι μόνο οι πρόσφυγες αλλά και εμείς οι οδηγοί που τους μεταφέρουμε! Αν δεν αδειάσουμε δεν φεύγουμε», μας λένε οι οδηγοί που βρίσκονται σε απόγνωση πολλές φορές από την πολυήμερη αναμονή.
Περνώντας την τσίκνα από τα φαγητά της καντίνας περνάμε κατά μήκος από τον χώρο του καταυλισμού που κάποτε ήταν στρατώνας! Οι σκηνές παραταγμένες δίπλα στις σιδηροδρομικές γραμμές είναι ασφυχτικά γεμάτες από οικογένειες με μικρά παιδιά! Άνθρωποι μιας μεσαίας τάξης της Συρίας που λίγο πριν γίνουν θύματα μιας πολιτικής κόντρας που κατέληξε σε πόλεμο ήταν στα γραφεία τους, στα λογιστήριά τους, στα σχολεία τους κάνοντας μια κανονική μεσοαστική ζωή.
«Οι πολύ πλούσιοι έφυγαν νωρίς με τις οικογένειές τους, οι πολύ φτωχοί έμειναν να υπομείνουν την μοίρα τους στην Συρία και οι μεσαίοι μαζέψαμε ότι είχαμε και δεν είχαμε σε χρήμα για να φύγουμε», μας λέει μια Σύρια πρόσφυγας που διατηρούσε λογιστικό γραφείο στην χώρα της.
Κάποιοι ξαπλωμένοι στον ήλιο άλλοι κλεισμένοι μέσα στην ασφάλεια της σκηνής και κάποιοι άλλοι με τα σακίδια στον ώμο, περιμένουν στην ουρά να περάσουν τα σύνορα μόλις τους δώσουν το σήμα οι Σκοπιανοί!
Τα Ηνωμένα Έθνη και κάποιες μη κυβερνητικές οργανώσεις, βοηθούν στην μεταφορά και στην επικοινωνία μεταξύ του ελέγχου και των προσφύγων.
Στο πέρασμα των συνόρων, Έλληνες συνοριοφύλακες με βάρδιες βρίσκονται σε ένα αυτοσχέδιο πόστο μιας και δεν έχουν συγκεκριμένη αρμοδιότητα για την μεταφορά των μεταναστών!
Αντιθέτως οι Σκοπιανοί κάνουν εξονυχιστικό έλεγχο στην πύλη και σε πολλούς δεν επιτρέπουν την είσοδο.
Την ίδια ώρα ο στρατός των Σκοπίων σε συνεργασία με Σέρβους και Αυστριακούς στρατιώτες φροντίζουν για την ασφάλεια φτιάχνοντας μάλιστα τον νέο φράχτη που θα εμποδίσει τα λαθραία περάσματα.
Οι αρχές των Σκοπίων, στρατηγοί, υπουργοί, αρμόδιοι για θέματα ασφαλείας βρίσκονται καθημερινά στο νευραλγικό πόστο των συνόρων, φροντίζοντας για την διαχείριση των προσφύγων την ώρα που πριν καιρό είχαν καταγραφεί ως οι υπαίτιοι μιας απάνθρωπης συμπεριφοράς που τραυμάτισε αθώους πρόσφυγες που έψαχναν διαφυγή!
Η ελληνική πλευρά βρίσκεται στο έλεος χωρίς ενδιαφέρον, φροντίδα ούτε καν προστασία αν ουσιαστικά υπάρξει ανάγκη. Τα φυλάκια του στρατού που κάποτε υπήρχαν εκεί τώρα είναι ερειπωμένα. Οι ακτιβιστές και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ είναι οι μόνοι φορείς που βρίσκονται εκεί για να λύσουν προβλήματα με χαρτιά και επικοινωνίες και προβληματικές περιπτώσεις προσφύγων, όπως αντιμετωπίζουν συνεχώς με όσους προέρχονται από το Κουρδιστάν ή τους Παλαιστινιακούς καταυλισμούς της Συρίας.
Ο Γκεόργκι Ιβάνοφ μιλάει στο Newsbomb
Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας των Σκοπίων Γκεόργκι Ιβάνοφ, μετά την σύσκεψη των αρχηγών κρατών στο Λονδίνο για το προσφυγικό, επισκέφθηκε και πάλι τον νέο φράκτη στα σύνορα της Ειδομένης. Ο φράκτης άλλωστε προχωρά με γοργούς ρυθμούς.
Σε δηλώσεις που έκανε για το newsbomb.gr, ο πρόεδρος των Σκοπίων, για το προσφυγικό τόνισε ιδιαίτερα την συνεργασία που πρέπει να έχει η Ελλάδα με τα Σκόπια.
«Είμαστε πλέον σε συνεργασία με την χώρα σας. Οι πρόσφυγες θα έχουν μια καλή προώθηση με νόμιμους τρόπους! Από την άλλη πλευρά εμείς πρέπει να προστατεύσουμε τα σύνορα μας και πρέπει εμείς να το αποφασίσουμε αυτό! Ο φράκτης για μας είναι ασφάλεια γι αυτό και επεκτείνεται όπως είδατε.
Με τον κύριο Τσίπρα θα έχουμε μια καλή συνεννόηση για το θέμα αυτό, άλλωστε τα είπαμε και στο Λονδίνο. Είμαστε οπτιμιστές και ρεαλιστές.
Τώρα που ο καιρός καλυτερεύει θα υπάρχει πιο σύντομη προώθηση των προσφύγων.
Όπως βλέπετε έχουμε κι εμείς εδώ καταυλισμούς στα σύνορά μας. Οπότε φεύγοντας από τους δικούς σας, μεταφέρονται στους δικούς μας γίνεται η ταξινόμηση και μετά μπαίνουν στα τρένα και προωθούνται στα μέρη που έχουν επιλέξει κατά ομάδες, άλλοι φεύγουν για την Σλοβακία, άλλοι για την Γερμανία...»
Δυόμισι χιλιάδες άτομα κάθε μέρα περνούν από την Ελλάδα στα Σκόπια. Οι πρόσφυγες αυτοί δεν προωθούνται αμέσως, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται οι περισσότεροι από αυτούς να σπαταλούν τα χρήματά τους στην διακίνηση και στην διατροφή της διαμονής τους. Φεύγοντας με ένα ικανό ποσό χρημάτων από την χώρα τους φτάνουν στον τελικό τους προορισμό μη έχοντας τελικά ούτε για τα πιο απαραίτητα.
«Αν σκεφτείτε ότι έχουμε να πληρώσουμε αυτούς που θα μας φτιάξουν τα χαρτιά, τις βίζες, αυτούς που θα εξασφαλίσουν να είναι μαζί όλα τα μέλη της οικογένειας, τον τρόπο που θα φύγουμε από την χώρα μας, τα πρακτορεία που μας βάζουν στα λεωφορεία για να μας στείλουν εδώ, ακόμη και την διατροφή μας στους τόσους καταυλισμούς που μένουμε μέχρι να φτάσουμε, αν φτάσουμε τελικά στον προορισμό μας, θα είμαστε πολύ τυχεροί», μας λέει ο πατέρας μιας πολυμελούς οικογένειας.
Τα υπόστεγα έξω από το συνοριακό πέρασμα δεν αδειάζουν ποτέ, 70 άτομα ή 100 βάζουμε στο κάθε γκρουπ και περνούν από την Ελλάδα στα Σκόπια. Η αγωνία όλων όσων περιμένουν στη σειρά είναι έκδηλη. Στέκουν σιωπηλοί όταν έρχεται η ώρα τους. Με παγωμένη έκφραση κοιτά ο ένας τον άλλον. Θα είναι εντάξει τα χαρτιά; Αναρωτιούνται. Θα περάσουμε και αυτό το εμπόδιο; σκέπτονται. Κρατούν σφιχτά τα παιδιά τους από το χέρι και κάποια από αυτά που δεν έχουν ακόμη χάσει το χαμόγελό τους έμαθαν να λένε "hello!!!" ίσως για να καλοπιάσουν τους συνοριοφύλακες ή τους απέναντι ένστολους.
Όταν πια περάσουν στο Σκοπιανό έδαφος είναι ακόμη πιο σιωπηλοί και περιμένουν για να τους δώσουν μια θέση στην άλλη σκηνή του άλλου καταυλισμού που μόλις έφτασαν για να μείνουν κι εκεί μερικές μέρες ώσπου να έρθει η ώρα να μπουν στο τρένο για το υπόλοιπο ταξίδι τους.
Η ελληνική κυβέρνηση που ως τώρα προσπαθεί να στήσει τα hotspot στα νησιά, μοιάζει να αγνοεί την σοβαρότητα της Ειδομένης.
Όσοι δεν είναι εντάξει στα χαρτιά τους δεν περνούν τα σύνορα και παραμένουν στο ελληνικό έδαφος ώσπου να βρουν πια από μόνοι τους μια λύση. Όμως φαίνεται ότι ακόμη και για τον φράκτη που έφτιαξαν και φτιάχνουν οι Σκοπιανοί τον οποίο θεωρούν απαράδεκτο, δεν έχουν τρόπο να αντιμετωπίσουν αφού μετά από τον πάταγο των δηλώσεών τους, δεν ασχολήθηκαν ξανά με την Ειδομένη. Δεν ασχολήθηκαν καν με το θέμα της καθαριότητας, το οποίο είναι βασικό στην περιοχή που εγκαταλείπεται από τους προηγούμενους πρόσφυγες και σε λίγο έρχονται οι επόμενοι για να βρουν την περιοχή γεμάτη σκουπίδια και αργότερα γεμάτη ενδεχομένως μικρόβια.
Την ίδια ώρα που στα Ελληνοσκοπιανά σύνορα οι αναστεναγμοί των προσφύγων στοιχειώνουν την περιοχή στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα στον Προμαχώνα, οι αγρότες συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις παρά του ότι άνοιξαν από το μεσημέρι και μετά για να μπορέσουν οι νταλίκες με τα προϊόντα να απεγκλωβιστούν.
Αποστάσεις της μιας ώρας μετατρέπονται σε αποστάσεις των 3 ωρών. Οδηγοί στην προσπάθειά τους να βρουν άλλον τρόπο μετακίνησης αναγκάζονται να οδηγούν μέσα στα βουνά και από χωριά που βρίσκονται σε παράπλευρους προορισμούς. Οι ουρές των αυτοκινήτων είναι παντού τεράστιες.
Άλλωστε 10 χιλιόμετρα ουρές, σχημάτιζαν οι νταλίκες που περίμεναν για να μπουν στην Βουλγαρία. Εκτός όμως από τους οδηγούς των φορτηγών αρκετοί πολίτες λογομαχούσαν στα σύνορα για την άδικη όπως χαρακτηρίζουν αναμονή για να πάρουν την απάντηση από τους αγρότες ότι αν δεν δικαιωθούν δεν πρόκειται να κάνουν πίσω.
Όμως εκτός τον Προμαχώνα που άνοιξε προς το παρόν, τα σύνορα του Κυπρίνου και του Ορμενίου παραμένουν κλειστά αποκόπτοντας τελείως την σύνδεση Ελλάδας Βουλγαρίας προμηνύοντας νέο πονοκέφαλο για την κυβέρνηση που δεν ξέρει από που θα έχει πια να φυλαχτεί. Οι αγρότες πάντως δήλωσαν στο newsbomb ότι τα τρακτέρ τους δεν πρόκειται να μετακινηθούν από το μπλόκα και θα είναι σε ετοιμότητα να ξανακλείσουν τα σύνορα μέχρι η κυβέρνηση να καταλάβει ότι δεν θα κάνουν πίσω στα αιτήματά τους.
Παίρνοντας «φωτιά» τα σύνορα της Ελλάδας από κάθε πλευρά, φαίνεται ότι κανένα θέμα δεν θα κλείσει τόσο εύκολα και το χειρότερο από όλα είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει ουσιαστικά κανένα σχέδιο λύσης ελπίζοντας σε ένα θαύμα.
