26
Απριλίου
2017
- 15:58
Τελευταία τροποποίηση στις 24 Ιανουαρίου, 2021 - 15:13
Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός περιλαμβάνει την θέση, ότι η οικονομία της αγοράς πρέπει να
έχει ζεύξη με την κοινωνική δικαιοσύνη, καθώς στόχος είναι η ισορροπία της ελευθερίας του
ατόμου και της κοινωνικής δικαιοσύνης, μέσω της ήπιας παρέμβασης του κράτους στην
οικονομία και στην κοινωνία.
Αυτό εξηγείται από το γεγονός, ότι ο κοινωνικός
φιλελευθερισμός εδράζεται στην πίστη πως ο θεσμικός ρόλος της Πολιτείας επιβάλλεται για
την διευθέτηση κοινωνικών ζητημάτων, όπως η μόρφωση, η υγειονομική περίθαλψη, η
ανεργία κλπ.
Άρα, η ωφέλεια της κοινωνίας δεν έρχεται σε σύγκρουση με την ελευθερία του ατόμου.
Για παράδειγμα, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, το δίχτυ κοινωνικής προστασίας που
εξασφαλίζει ο κοινωνικός φιλελευθερισμός με την μορφή κοινωνικών υπηρεσιών και
πρόνοιας, παρά την μείωση των οικονομικών πόρων, συγκρατεί από την περιθωριοποίηση
και την απόλυτη φτώχεια τις κοινωνικά αδύναμες ομάδες πληθυσμού και ειδικά σε τομείς
όπως η παιδεία, η υγεία και η πρόνοια.
Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός είναι η ιδεολογία της κοινωνικής αλληλεγγύης και της
ελευθερίας. Δεν τον διακρίνει η κοινωνική μονομέρεια, ούτε οι ιδεολογικές ταυτίσεις, αλλά η
στέρεη βάση της επιδίωξης των κοινωνικών στόχων σε ένα κοινό πεδίο συναίνεσης.
Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός αναζωογονεί την πολιτική μας πραγματικότητα,
εμβαθύνει και δυναμώνει το δημοκρατικό και ευρωπαϊκό κεκτημένο και συμβάλλει στην
υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η Χώρα μας, ώστε να δοθεί ένα τέλος στις
αδυναμίες και στις παθογένειες που μας αναστέλλουν, έχοντας πάντα στον πυρήνα της
πολιτικής τον Άνθρωπο.
Ο Αριστοτέλης έχει επηρεάσει – με την κοινωνική φιλοσοφία του – την θεωρία του
φιλελευθερισμού. Η ηθική, η πολιτική και κοινωνική φιλοσοφία του Αριστοτέλη στις μέρες
μας αναδύεται έντονα στην οικονομική και πολιτική επικαιρότητα. Η άποψή του περί
μεσότητας και μέτρου είναι καταλυτική.
Πιστεύω ότι ο κοινωνικός φιλελευθερισμός αναχαιτίζει τον ανεξέλεγκτο καπιταλισμό,
είναι η ουμανιστική οδός που τον διακρίνει από τον καταπιεστικό σοσιαλισμό.
Κατά τον Αριστοτέλη, η μεσότητα είναι ο κανόνας κάθε ανθρώπινης αρετής. Αυτή είναι
η αρχή και η στάση της Ελληνικής σοφίας και του ελληνολατινικού ουμανισμού.
Η κοινωνικά φιλελεύθερη πολιτική επιδιώκει μεν το μικρότερο κράτος, αλλά δεν
ενστερνίζεται το «κράτος νυχτοφύλακα». Αντιθέτως, πρεσβεύει ότι το άτομο κατέχει το
απαραβίαστο δικαίωμα, το οποίο βασίζεται στην δικαιοσύνη και το οποίο ούτε η ευημερία του
συνόλου της κοινωνίας δεν μπορεί να υπερβεί.
Υπό την έννοια αυτή, ο κοινωνικός φιλελευθερισμός είναι η μόνη διέξοδος στην κρίση
και το τέλος της φτώχειας, αφού διευθετεί αποτελεσματικά κοινωνικά ζητήματα όπως είναι η
παιδεία και η υγεία, τα οποία παρέχει με την μορφή κοινωνικών υπηρεσιών και πρόνοιας στις
ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες και στους ασθενέστερους οικονομικά και κοινωνικά πολίτες.
Άρα, η αριστοτελική προσέγγιση, περί μέτρου και μεσότητας, δεν μπορεί παρά να είναι
η ενδεδειγμένη συνταγή στην βάση της ευδαιμονίας μιας κοινωνίας, η οποία ταλαιπωρήθηκε
στην μέση δύο κακών, της υπερβολής και της έλλειψης.
απελευθέρωση των πολιτικών από την υποταγή στον ανεξέλεγκτο καπιταλισμό.
