Εικόνες εξαθλίωσης.
Άθλιες συνθήκες διαβίωσης, ανθρώπους να κοιμούνται πάνω σε παλέτες που μεταφέρονται ψάρια, μικρά παιδιά να κυκλοφορούν χωρίς παπούτσια ανάμεσα σε λάσπες και χώματα, στρώματα τοποθετημένα πάνω σε λασπόνερα, βρεγμένα ρούχα απλωμένα πάνω στα τείχη του κάστρου και όχι μόνο και μικρές διάσπαρτες εστίες φωτιάς που αποτελούν το μοναδικό μέσο θέρμανσης προσφύγων και μεταναστών συνθέτουν την εικόνα του καταυλισμού της Σούδας μετά την πρώτη βροχή της Παρασκευής.
Μία απλή επίσκεψη στον χώρο είναι αρκετή για να κατανοήσει κανείς ότι ακόμα και οι παραγκουπόλεις της Βραζιλίας φαντάζουν πολυτελείς απέναντι σε αυτό που βιώνουν καθημερινά οι μετανάστες στη Σούδα.
Δύο – τρεις εργαζόμενοι σε Μ.Κ.Ο., απλοί παρατηρητές απέναντι στην αθλιότητα, στέκονται μέσα στους οικίσκους που απέμειναν μετά την πρόσφατη πυρκαγιά, αρνούμενοι να μιλήσουν σε οποιονδήποτε τους απευθύνει ερώτηση. «Κανονικά δεν επιτρέπεται να είστε εδώ», είναι το μοναδικό που λένε σε όποιον επιχειρήσει να φωτογραφίσει τον χώρο αναδεικνύοντας την αθλιότητα που επικρατεί σε έναν καταυλισμό που αν υπήρχε κράτος πρόνοιας θα έπρεπε να είχε κλείσει προ πολλού.
Όμως η πρώτη βροχόπτωση έφερε στην επιφάνεια τον επόμενο προβληματισμό, που έχει να κάνει με την υγεία όσων προσφύγων και μεταναστών διαμένουν στον καταυλισμό. Ήδη μερικά από τα παιδιά, των οποίων τα ρούχα βράχηκαν εκδήλωσαν συμπτώματα πυρετού. Αγανακτισμένοι γονείς αναζητούσαν γιατρό και βοήθεια απεγνωσμένα. «Πάρτε μας από εδώ», έλεγαν και ξανάλεγαν σε μία προσπάθεια να βρεθεί λύση.
Και όχι άδικα. Με το επίπεδο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας να έχει πιάσει πάτο, με ένα κράτος να αδιαφορεί επιδεικτικά επί σειρά μηνών και τις περισσότερες Μ.Κ.Ο. να αρνούνται στην παχυλή χρηματοδότησή τους, μία νέα εξέγερση φαντάζει το πιο πιθανό σενάριο.
Μοναδική λύση πλέον η μεταφορά των 700 ατόμων της Σούδας, σε κέντρα της ηπειρωτικής Ελλάδας. Δήμος, Περιφέρεια και Κυβέρνηση έχουν ευθύνες. Ας τις αναλάβουν…
