Μια συνέντευξη που έχει διάρκεια 30 ωρών και ένα κομμάτι της είδαμε το βράδυ της Τετάρτης, το βράδυ της ημέρας που σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος αποχαιρέτησε για πάντα τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Επί έξι μήνες γίνονταν τα γυρίσματα της συνέντευξης που παραχώρησε ο πρώην πρωθυπουργός στον Αλέξη Παπαχελά και στον ΣΚΑΙ. Είχε υποσχεθεί ότι θα μιλούσε για όλους και για όλα αλλά είχε θέσει έναν όρο: η συνέντευξη θα έβγαινε στον αέρα μετά το θάνατό του.
Έτσι κι έγινε. Σε μια ειδική εκπομπή το βράδυ της Τετάρτης και ενώ στα Χανιά, στη γενέτειρά του γινόταν η αγρυπνία του πριν από την ταφή του, σήμερα, στο νεκροταφείο του Αργουλιδέ δίπλα στη Μαρίκα του, παρουσιάστηκε ένα μέρος, σχεδόν 6 λεπτά, από αυτή την πολύωρη συνέντευξη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του τελευταίου των μεγάλων που γνώρισε η Ελλάδα.
Μίλησε για όλους ο Μητσοτάκης σε αυτές της 30 ώρες. Σε μια συνέντευξη που παραχώρησε πριν από 10 (!) χρόνια. «Με τον Ανδρέα δεν είχα επαφές, αλλά σε κρίσιμες στιγμές, μίλησα μαζί του» είπε για τον μεγάλο του αντίπαλο. Και για τη Χούντα μίλησε, «την έβλεπα να έρχεται», είπε.
«Καμία στιγμή δεν υπολόγισα το πολιτικό κόστος. Δεν υποσχέθηκα τίποτα στον λαό», τόνισε και αναφέρθηκε στην κυβέρνησή του και κυρίως στους λόγους που την έριξαν. «Ήθελα να δουλεύουμε όλοι περισσότερο. Η κυβέρνηση αυτή άρχισε από την πρώτη ώρα να κάνει μεταρρυθμίσεις και τομές. Οι υπουργοί δεν λειτουργούσαν μόνοι τους. Οι πρωτοβουλίες ήταν 100% δικές μου. Το πρωί έπαιρνα το κόκκινο τηλέφωνο και μιλούσα με τους υπουργούς αλλά και τους πιο κάτω. Ήταν κυβερνητική πολιτική και όχι πολιτική προσώπων. Είχαμε δύσκολες τομές να κάνουμε», είπε.
Αλλά "έδειξε" και εκείνους που δεν τον άφησαν να κάνει όσα ήθελε. Ανθρώπους μέσα από το ίδιο του το κόμμα. Και όχι, δεν κατονόμασε τον Αντώνη Σαμαρά. Αλλού έδειξε. «Στην κυβέρνηση αυτή δεν συμφωνούσαν όλοι με αυτά που έλεγα. Ήταν η λεγόμενη παλιά καραμανλική πτέρυγα που διαφωνούσε», είπε.
Κατά τον πρώην πρωθυπουργό, την κυβέρνησή του έριξαν τα ιδιωτικά συμφέροντα. «Το θέμα του ΟΤΕ δεν ήταν μείζον έγινε γιατί ενεπλάκησαν τα ιδιωτικά συμφέροντα που έριξαν την κυβέρνηση». Και επανέλαβε: «Δεν κάναμε κανέναν συμβιβασμό».
«Εγώ τουλάχιστον καμία στιγμή δεν υπολόγισα το λεγόμενο πολιτικό κόστος διότι είχα την πολιτική άνεση και την ηθική άνεση αν θέλετε διότι εγώ δεν είχα υποσχεθεί τίποτε στον ελληνικό λαό. Αντίθετα προεκλογικά είχα πει ότι θα βελτιώσω το επίπεδο του ελληνικού λαού όσο μπορώ αλλά θα του ζητήσω περισσότερη δουλειά, είχα ρίξει το σύνθημα οι Έλληνες να δουλεύουν περισσότερο, και υπήρχε μία προετοιμασία της κοινής γνώμης. Για αυτό η κυβέρνηση άρχισε από την πρώτη ώρα αποφασιστικά να κάνει μεταρρυθμίσεις και τομές».
«Η κυβέρνηση αυτή ήμουν εγώ, μπορώ να το πω, η πραγματικότητα είναι αυτή, οι υπουργοί δεν λειτουργούσαν μόνοι τους, κανένας υπουργός, οι πρωτοβουλίες ήταν 100% δικές μου. Εγώ τουλάχιστον κυβερνούσα διαφορετικά απ ότι τώρα κυβερνάται ο τόπος, δηλ. το πρωί που πήγαινα είχα την γενική εικόνα του τόπου και έπαιρνα στο κόκκινο τηλέφωνο 2, 3, 5 όσους χρειαζόταν υπουργούς, για να τους πω τι να κάνουν, διηύθυνα σαν το μαέστρο της ορχήστρας, διηύθυνα και τον υπουργό και τον υφυπουργό και πολλές φορές κατέβαινα και παρακάτω, σε προέδρους ή γενικούς διευθυντές ή συγκαλούσα συσκέψεις, ή πήγαινα στα υπουργεία, η πολιτική ήταν πολιτική κυβερνητική δεν ήταν πολιτική προσώπου».
«Να σας υπενθυμίσω ότι δυσκολότερη τομή από την ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών στην Αθήνα δεν υπήρχε, έπρεπε να απολύσεις 7. 500 ανθρώπους οι οποίοι είχαν συνδικαλιστικά στηρίγματα και οι οποίοι αν θυμάστε τι προβλήματα είχαν δημιουργήσει».
«Εγώ είχα πρόβλημα διότι στην κυβέρνηση αυτή δεν συμφωνούσαν όλοι στην δική μου τακτική (...) υπήρχε πάντοτε η πτέρυξ η μια, η οποία στην ουσία ήταν η παλιά καρμανλική πτέρυγα, η παλιά ελληνική δεξιά η οποία δεν συμφωνούσε τουλάχιστον στην έκταση και τους ρυθμούς που εγώ ήθελα».
«Το θέμα του ΟΤΕ δεν ήταν μείζον θέμα, το θέμα του ΟΤΕ ήταν μείζον και κατέληξε να είναι μείζον, διότι ενεπλέκοντο τα ιδιωτικά συμφέροντα τα οποία σε τελική ανάλυση έριξαν την κυβέρνηση... ήμαστε μία κυβέρνηση οποία δεν συμβιβάστηκε, καθόλου και η οποία είχε το θάρρος να παίρνει τις αποφάσεις που ωφελούσαν τον τόπο, κατά την δική μας κρίση βέβαια, αλάθητοι δεν ήμαστε, αλλά σε καμία περίπτωση δεν κάναμε κανέναν συμβιβασμό ούτε για συναισθηματικούς λόγους, φιλικούς και πολύ περισσότερο γι’ ότι τυχόν είχαμε επηρεαστεί από αντιπαροχές».
