Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος και ο Γιώργος Παπαγιάννης αποτελούν, δίχως αμφιβολία, δύο από τα μεγαλύτερα πρότζεκτ του ελληνικού μπάσκετ και του Παναθηναϊκού, που έχει τη χαρά, την τύχη, αλλά και την ικανότητα να διαθέτει και τους δύο παίκτες στις τάξεις τους.
1 ομάδα, 2 πρόσωπα
Ο «Χαραλαμπό», ο MVP του πρόσφατου Ευρωμπάσκετ U18 που βρήκε την Εθνική Εφήβων πρωταθλήτρια Ευρώπης, φαίνεται να βρίσκεται ένα βήμα πιο μπροστά από τον νεαρό σέντερ από τα Μέγαρα.
Ωστόσο, και οι δύο δεν παίζουν πολλά λεπτά στον φετινό Παναθηναϊκό...
Για την ακρίβεια και να μιλάμε με στατιστικά, ο 18χρονος φόργουορντ μετράει στο φετινό πρωτάθλημα επτά συμμετοχές με 15:22 ανά ματς (4,8π., 2,8ρ., 1,3ασ.). Στην Euroleague, ο Βασίλης, που έχει κινήσει το ενδιαφέρον ομάδων του ΝΒΑ, έχει μέχρι στιγμής τέσσερις εμφανίσεις με 09:53 μέσο όσο (1,8π., 1,8ρ., 0,5ασ.).
Από την άλλη, ο συμπαίκτης του «Χαραλαμπό» στη χρυσή Εθνική Εφήβων, Παπαγιάννης, βρίσκεται σταθερά στη δωδεκάδα του «τριφυλλιού», όπως άλλωστε του είχε υποσχεθεί το καλοκαίρι ο Σάσα Τζόρτζεβιτς, όμως παίρνει ακόμα λιγότερο χρόνο. Στην Α1 ο ύψους 2,17μ. σέντερ έχει πέντε συμμετοχές με 06:53 παρουσία στο παρκέ (6π., 1,2ρ., 0,4ασ., 0,8 κοψ.). Στην Euroleague, ο 18χρονος σέντερ που τράβηξε το καλοκαίρι το ενδιαφέρον των κορυφαίων κολεγίων των ΗΠΑ, έχει παίξει δύο φορές φέτος με 05:17 ανά εμφάνιση (0π., 1ρ.).
Τα παραπάνω στατιστικά κάνουν κάποιους να... γκρινιάζουν και να ζητούν από τον «Σάλε» να χρησιμοποιήσει ακόμα περισσότερο τους δύο Έλληνες παίκτες. Φυσικά, ο Τζόρτζεβιτς, όπως και κάθε άλλος προπονητής θέλει να αναδείξει νέους παίκτες, όμως για να τους δώσει την ευκαιρία πρέπει να είναι σίγουρος για μία σειρά πραγμάτων.
Σε κάθε περίπτωση, το θετικό είναι ότι τα δύο μεγάλα πρότζεκτ του μπάσκετ της χώρας μας βρίσκονται σε «καλά χέρια» και από τα 18 τους (γεννημένοι το 1997 και οι δύο) παίρνουν χρόνο συμμετοχής, αγωνιστικά λεπτά, παραστάσεις και εικόνες από την Α1 και την Euroleague.
Τα πράγματα ήταν αλλιώς παλιά
Για να κάνουμε πιο κατανοητό το πόσο σημαντικό είναι ότι αυτοί οι δύο παίκτες μπαίνουν από τώρα στη... φωτιά, ας δούμε πού βρίσκονταν όταν έκλειναν τα 18 έτη ζωής πέντε παίκτες που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στον χώρο.
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης (γεν. 1980) όταν ενηλικιώθηκε ήταν ακόμα στην Καστοριά (1994-1999) και δεν είχε κάνει καν το βήμα για τον Ηρακλή (1999-2004). Εννοείται πως τα «μεγαλεία» του Παναθηναϊκού, στον οποίον μετακόμισε το 2004 έμοιαζαν με μακρινό σενάριο το 1998, όταν ο «3D» έκλεινε τα 18. Σε παρόμοια κατάσταση βρισκόταν και ο Βασίλης Σπανούλης (γεν. 1982). Το 2000 ο «Kill Bill» έγινε 18 ετών και ακόμα φορούσε τη φανέλα της τοπικής Λάρισας. Δεν είχε πάει καν στο Μαρούσι (2001-2005), δεν είχε βρεθεί ούτε στα... όνειρά του στο «τριφύλλι (2005-2006).
Αντίστοιχη είναι η περίπτωση και του Θοδωρή Παπαλουκά (γεν. 1977). Ο «Τεό» όταν έκλεισε τα 18 ήταν παίκτης του Α.Ο. Αμπελοκήπων (1995-1997). Αργότερα ήρθε η Δάφνη (1997-1999), μετά ο Πανιώνιος (1999-2001) και πολύ πιο μετά ο Ολυμπιακός (2001-2002).
Η περίπτωση του Νίκου Ζήση (γεν. 1983) δεν διαφέρει ιδιαίτερα. Στα 18 του ο Ζήσης (2001) ήταν στους... rookie της ΑΕΚ, στην οποία είχε υπογράψει στο 2000 και θα έμενε ως το 2005. Επίσης, ο αρχηγός της Εθνικής στο έπος του Ευρωμπάσκετ του 2005, Μιχάλης Κακιούζης (γεν. 1976), τη χρονιά που ενηλικιώθηκε φορούσε τη φανέλα του Ιωνικού Νέας Φιλαδέλφειας (1994). Πιο μετά ήρθε η ΑΕΚ (1995-2003) και ακόμα πιο μετά η καταξίωση στα παρκέ της Ευρώπης...
Με άλλα λόγια, τα παραδείγματα πέντε περιπτώσεων από τους χρυσούς πρωταθλητές Ευρώπης του 2005 λένε πολλά... Διαμαντίδης, Σπανούλης, Παπαλουκάς, Ζήσης και Κακιούζης «έγραψαν ιστορία», χωρίς να χρειάζεται να πρωταγωνιστούν από τα 18 τους! Χαραλαμπόπουλος και Παπαγιάννης παίρνουν ήδη παραστάσεις από το κορυφαίο επίπεδο και μακροπρόθεσμα όλο αυτό μόνο καλό μπορεί να τους κάνει.
Άλλωστε, με τον χρόνο συμμετοχής που τους δίνει ο Παναθηναϊκός, οι δύο νεαροί σταρ δεν «καίγονται»...
Τι συμβαίνει στην Ευρώπη
Η έρευνα του SDNA είχε παρουσιάσει πριν από μερικές ημέρες τι συμβαίνει με την... ευρωπαϊκή U19, που αγωνίζεται στα παρκέ της Γηραιάς Ηπείρου και δεν έχει ακολουθήσει τον δρόμο για τις ΗΠΑ και το NCAA. Από τους αστέρες «πρώτης γραμμής» που έχουν γεννηθεί το 1997, οι μόνοι που έχουν ρόλο στο ροτέισιον κορυφαίων ομάδων είναι ο Φουρκάν Κορκμάζ (Αναντολού Εφές) και ο Ντράγκαν Μπέντερ (Μακάμπι Τελ Αβίβ).
Στις πρόσφατες διοργανώσεις της FIBA, πάντως, οι δυο τους δεν φάνηκε να βρίσκονται πολύ πιο μπροστά από τους Χαραλαμπόπουλο - Παπαγιάννη.
Η ατάκα του Νοβίτσκι
Τα παραπάνω στοιχεία δείχνουν πως η «νέα γενιά» μπορεί να κάνει μακροπρόθεσμα τη διαφορά. Οι rising stars των «πρασίνων» βρίσκονται σε καλύτερο επίπεδο από αυτό που ήταν στην ηλικία τους οι τωρινοί... ζωντανοί θρύλοι του μπάσκετ της Ελλάδας.
Η κατάσταση αυτή μπορεί να συμπυκνωθεί σε ένα αντίστοιχο παράδειγμα: ο Ντιρκ Νοβίτσκι αντιμετώπισε τον 20χρονο «διάδοχό» του, Κρίσταπς Πορζίνγκις, στα παρκέ του ΝΒΑ και δήλωσε μετά την αναμέτρηση με νόημα: «Οι συγκρίσεις είναι απόλυτα λογικές και σωστές. O Πορζίνγκις είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακός. Όταν εγώ ήμουν 20 ετών έτρεμα από τον φόβο μου. Έχει μέσους όρους double double, οπότε η σύγκριση μάλλον τον αδικεί!».
