Ανάμεσα στα χιλιάδες παιδιά που “γιόρτασαν” εχθές, 5 Οκτωβρίου, την Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού, ξεχώρισε ένα: η μικροσκοπική Νιόβη Δρυμούση, το κορίτσι που με όπλο την διαφορετικότητά του, μας έκανε να καταλάβουμε πως είμαστε ικανοί για τα πάντα. Αρκεί να το πιστέψουμε βαθιά...
Εάν τύχαινε να βρεθείς, το χθεσινό πρωινό, έξω από το 9ο Δημοτικό Σχολείο Αλίμου, ο αντίλαλος παιδικών φωνών που ταξίδευε παντού την φράση “Για μας θα είσαι πάντα νικήτρια” θα' σου έκοβε το βήμα συντροφιά μ' εκείνον τον αέρα απατηλής ματαιοδοξίας που κουβαλάς μέσα σου. Η Νιόβη Δρυμούση, το κορίτσι που τον περασμένο Ιούλιο κατάφερε να κερδίσει το χάλκινο μετάλλιο στο άθλημα της Ιππασίας, στα Special Olympics του Los Angeles, στέκει χαμογελαστή ανάμεσα σε δεκάδες παιδιά που της ζητούν αυτόγραφο, σαν να' ναι μια πραγματική σταρ. Και πράγματι. Αν το καλοσκεφτείς κι αν γνωρίσεις την προσωπική της ιστορία, θα καταλάβεις ότι η Νιόβη είναι μία πραγματική σταρ, ακόμη κι αν το προσωπικό της “αστέρι” ήταν από την στιγμή της γέννησής της πολύ διαφορετικό από εκείνο των άλλων παιδιών...
Το κορίτσι που έσπασε κάθε ρεκόρ επιμονής
Η Νιόβη γεννιέται μία Πέμπτη του 1997. Είναι το δεύτερο παιδί της οικογένειας του Γιάννη και της Μιμής Δρυμούση καθώς έχουν ήδη ένα τρίχρονο αγοράκι, τον Ίωνα. Τον πρώτο χρόνο της ζωής της, η Νιόβη, πέρα από μία υπερκινητικότητα, δεν παρουσιάζει καμία ένδειξη ικανή να θορυβήσει τους γονείς της: “Η Νιόβη γεννήθηκε μικρόσωμη, ελλιποβαρής αλλά αυτό από μόνο του δεν ήταν άξιο ανησυχίας”, λέει η μητέρα της και συνεχίζει: “Ένα χρόνο μετά την γέννησή της αντιληφθήκαμε ότι κάτι δεν πάει καλά. Το παιδί είχε ελλειπή ανάπτυξη σε σχέση με εκείνα της ηλικίας του, έλλειψη πόνου _ μπορεί να καιγόταν το χεράκι του και να μην παρουσίαζε καμία αντίδραση _ και αδυνατούσε να κατανοήσει τα συναισθήματα των άλλων.” Οι ειδικοί ωστόσο, την περίοδο εκείνη αποφαίνονται ότι δεν υπάρχουν “σημαντικά ευρήματα” για την κατάσταση της Νιόβης και πως δεν μπορούν να κάνουν κάποια επίσημη γνωμάτευση.
Όταν η μικρή πηγαίνει στο νηπιαγωγείο, η αδυναμία της να ενταχθεί στην ομάδα, υποχρεώνει τους γονείς της να απευθυνθούν σε κάποιο Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο ξεκινώντας θεραπευτικές επεμβάσεις, με την επίσημη γνωμάτευση πως η Νιόβη έχει νοητική αναπηρία και εγκεφαλική παράλυση να φτάνει στα χέρια τους όταν εκείνη φοιτά πλέον στο δημοτικό: “Όσο απίστευτο κι αν σας ακούγεται, η Νιόβη, δεν ένιωσε ποτέ άσχημα απέναντι στα υπόλοιπα παιδιά, κάτι το οποίο το χρωστάμε στον τότε διευθυντή και στους δασκάλους του ένατου δημοτικού σχολείου αλλά και στα ίδια τα παιδιά”, λέει ο πατέρας της και συνεχίζει:
“'Οταν έλεγε μάθημα, οι συμμαθητές της έκαναν ησυχία για να ακουστεί, ποτέ δεν την υποτίμησαν, ποτέ δεν αντιμετώπισαν ως κάτι διαφορετικό. Κι αυτό είναι τουλάχιστον συγκινητικό”. Ωστόσο, ακόμη κι αν όλοι την αντιμετωπίζουν με τρόπο ισότιμο, η ίδια η Νιόβη νιώθει την διαφορετικότητά της. Έτσι, όταν φτάνει η στιγμή να γραφτεί στο λύκειο, ζητά η ίδια από τους γονείς της να πάει σε κάποιο ειδικό σχολείο στο οποίο και φοιτά μέχρι σήμερα: “Αυτό που ευχόμαστε για την Νιόβη μας είναι να βρει μία δουλειά για να μην είναι βάρος στην κοινωνία. Δεν μας αρέσει να κάνουμε προγνώσεις, γιατί η κόρη μας έχει σπάσει κάθε προγνωστικό. Η δύναμη της ψυχής της είναι τόσο μεγάλη που κανείς ανθρώπινος νους δεν είναι ικανός να συλλάβει...”, λένε με μία φωνή ο Γιάννης και η Μιμή Δρυμούση.
Δις Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Ιππασίας των Special Olympics!
Η Νιόβη από τότε που είναι ακόμη μωρό έχει πάθος με τα άλογα. Κάθε φορά που οι μεγάλοι την ρωτούν τι δώρο θέλει, εκείνη απαντά “ένα αλογάκι” ενώ το παιδικό της δωμάτιο είναι γεμάτο από κάθε λογής λούτρινα αλογάκια. Η πρώτη φορά που έρχεται σε επαφή μ' ένα αληθινό άλογο είναι στα οκτώ της χρόνια, σε κάποιες οικογενειακές διακοπές στην Αγία Άννα Ευβοίας και έκτοτε γνωρίζει καλά πως η ζωή της θα εκτυλίσσεται γύρω πάνω και δίπλα σε αυτά: “Τότε, ήταν που έκανε και το πρώτο της μάθημα”, λέει η μητέρα της και συνεχίζει: “Τον χειμώνα της ίδιας χρονιάς βρήκαμε έναν ιππικό όμιλο στην Βαρυμπόμπη, όπου έκανε ιππασία μία φορά την εβδομάδα, από τον οποίο αποχώρησε περισσότερο για συναισθηματικούς λόγους όταν έφυγε η προπονήτριά της. Δύο χρόνια μετά, όταν μάθαμε ότι στον Ιππικό Όμιλο Μεσογείων γίνονται μαθήματα θεραπευτικής ιππασίας, δεν το σκεφτήκαμε στιγμή: μιλήσαμε με την εξαιρετική προπονήτρια, την κυρία Ειρήνη Κάπαρη, και κάπως έτσι, η Νιόβη ξεκίνησε μαθήματα θεραπευτικής ιππασίας”.
Ένα χρόνο μετά, και συγκεκριμένα τον Ιούνιο του 2011, η Νιόβη λαμβάνει μέρος στα Special Olympics που πραγματοποιούνται στην Αθήνα κατακτώντας ένα χρυσό κι ένα ασημένιο μετάλλιο και κάπως έτσι ξεκινά η διαδρομή της στην αγωνιστική ιππασία. Στη συνέχεια, λαμβάνει μέρος σε όλους τους Πανελλήνιους Αγώνες Special Olympics, καταφέρνει να ανέβει κατηγορία, το 2012 δίνει εξετάσεις και παίρνει την άδεια αθλήτριας ιππασίας, το καλοκαίρι του 2015 κατακτά στα Special Olympics του Los Angeles το χάλκινο μετάλλιο ενώ αυτή την στιγμή είναι η μοναδική αθλήτρια στην Ελλάδα που έχει το δικαίωμα να αγωνιστεί τόσο στα Special Olympics όσο και στους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Κι αν την ρωτήσεις, θα σου πει πως όταν μεγαλώσει θα γίνει βοηθός προπονήτριας θεραπευτικής ιππασίας, πως η ζωή είναι ωραία και πως όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε αρκεί να το πιστέψουμε. Κι έχοντας ως παράδειγμα την Νιόβη, είναι βέβαιο πως δεν μπορούμε πλέον να κάνουμε διαφορετικά...
