Άλλος ένας τελικός του UEFA CHAMPIONS LEAGUE, ολοκληρώθηκε χθες(26/5/2018), με πανάξια νικήτρια την Ρεάλ Μαδρίτης απέναντι στην Λίβερπουλ.
Η <<Βασίλισσα της Ευρώπης>> μ' αυτήν της την κατάκτηση, έφτασε στα 13 ευρωπαϊκά πρωταθλήματα στην ιστορία του θεσμού(τόσο στο κύπελλο Πρωταθλητριών όσο και στο UEFA CHAMPIONS LEAGUE), και τις τρείς συνεχόμενες κατακτήσεις. Ο τελικός αυτός, στιγματίστηκε από τον τραυματισμό του σεληνιασμένου εφέτος Σαλάχ, τα <<παιδικά>> λάθη του Κάριους και φυσικά την επινόηση του Ζιντάν, να ρίξει στον αγώνα τον Ουαλό, Γκάρεθ Μπέιλ.
Κι ενώ, όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι ασχολούνται με την ''ουσία'', δηλαδή το παιχνίδι και πως διατηρήθηκε η πρωταθλήτρια Ευρώπης στο θρόνο της, έρχεται ο κλασικός Ελληνάρας. Ο τελευταίος ασχολείται με το ατσούμπαλο μαρκάρισμα του αρχηγού της Ρεάλ, Σέργιο Ράμος επάνω στον εν πολλοίς φετινό MVP, Μοχάμεντ Σαλάχ. Μια <<λαβή>> που προκάλεσε τον τραυματισμό του τελευταίου και την αντικατάσταση αυτού, από τον Λαλάνα.
Ο κλασικός Ελληνάρας λοιπόν, αν και ζητά επιτακτικώς εξυγίανση, αλλαγές στα εθνικά του πρωταθλήματα και θέαμα, δεν λέει να αλλάξει ο ίδιος πραγματικά. Τρανό παράδειγμα, αν και σίγουρα θα υπάρξουν κι άλλα πολλά(έρχεται και η γιορτή του ποδοσφαίρου άλλωστε σε λιγότερο από ένα μήνα, που ακούει στο όνομα World Cup) αποτελεί το χθεσινό παιχνίδι. Θεωρώ πως μετά από ένα τέτοιο μεγάλο παιχνίδι, αντικείμενο σχολιασμού θα έπρεπε να ήταν το ίδιο το παιχνίδι. Οι προσεγγίσεις του αγώνα από τους δύο προπονητές, τα δύο ολέθρια, όπως αποδείχθηκαν, λάθη του πολλά υποσχόμενου Κάριους, η πολύτιμη αλλαγή που έκανε ο Ζιζού, και ακούει στο όνομα Γκάρεθ Μπέιλ. Και φυσικά τα γκολ, το πρώτο γκολάρα, το οποίο ίσως είναι και το ομορφότερο που έχει επιτευχθεί σε τελικό, νεοεισερχόμενου, Γκάρεθ Μπέιλ.
Αντί αυτού, ο μέσος Έλληνας βλέπει ''σημεία και τέρατα''. Δεν βάζει στην πρώτη θέση το ποδόσφαιρο, αλλά στέκεται σε ένα από τα πολλά <<βρώμικα>> μαρκαρίσματα του Ράμος και του κάθε Ράμος, και κάνει υποθέσεις, με το ποια θα ήταν η έκβαση του τελικού, αν συνέχιζε το αστέρι από την Αίγυπτο. Με λίγα λόγια, χάνει την ουσία!
Αν πραγματικά, θέλουμε να δούμε ως λάτρεις του ποδοσφαίρου, ένα δυνατό ελληνικό πρωτάθλημα, πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς. Να αποβάλλουμε από μέσα μας, όσο δύσκολο κι αν είναι, την ίντριγκα και την καχυποψία. Να αφήσουμε επιτέλους, τους ποδοσφαιριστές να παίξουν τη <<μπάλα>> τους, τους προπονητές να καταστρώνουν τα σχέδια τους, και τους διαιτητές να σφυρίζουν αυτά που βλέπουν. Και που είστε; Αν γίνονται λάθη από μέρος τους, μην ξεχνάτε πως κι αυτοί είναι άνθρωποι, και οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Ουδείς αλάνθαστος...
Y.Γ. Αν θέλετε κάπου να σταθείτε, σταθείτε στο χειροκρότημα των αγνών οπαδών της Λίβερπουλ, στο μοιραίο Κάριους. Αν και ο τελευταίος στέρησε ένα τρόπαιο, όπως είναι η κούπα με τα <<μεγάλα αυτιά>>, και ίσως έμπαινε τέλος στη λειψανδρία χρόνων, εκείνοι ήταν εκεί να τον στηρίξουν. Τήρησαν το YNWA! Ενώ εδώ όλοι τρέξανε να τον <<φάνε>>...
Ευστράτιος Δ. Κοκκινέλλης
Φοιτητής Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, Τμήμα Φιλολογίας
& Υπότροφος Φοιτητής Δημοσιογραφίας της NEW MEDIA STUDIES BY STAMATIS MALELIS
