Μια από τις παραβολές που δεν δέχεται, δεν καταλαβαίνει εύκολα ένας συνεπής Χριστιανός είναι αυτή του άσωτου υιού. «Γιατί», αναρωτιούνται οι περισσότεροι, «να κάνουμε αυτό που πρέπει, να κάνουμε το καθήκον μας, να είμαστε σωστοί και να απολαμβάνουμε στο τέλος λιγότερα από τον άσωτο, τον τρωτό, τον ευάλωτο, τον αμαρτωλό;»
Υπάρχουν πειρασμοί στη ζωή μικροί, αδύνατοι, φευγαλέοι. Είναι όμως και κάποιοι δυνατοί, καθοριστικοί για τη μετέπειτα πορεία της ζωής μας. Φαίνεται πως όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποτε τέτοιου είδους πειρασμούς, ακόμα κι αν δεν συνειδητοποιούν και ορίζουν το περιεχόμενό τους ως πειρασμό αλλά το ονομάζουν δίλημμα.
Γέροντα, μόνον η ευγνωμοσύνη στον Θεό φθάνει για να μας παρακινήσει στον αγώνα κατά των παθών;
-Μόνον η ευγνωμοσύνη στον Θεό δεν φθάνει χρειάζεται και καλή διάθεση, αναγνώριση της αμαρτωλότητας μας και φιλότιμη άσκηση.
-Γέροντα, η μνήμη του θανάτου βοηθάει στην εσωτερική εργασία;
Ο διάβολος, η πηγή όλου του κακού, μας οδηγεί σε πειρασμούς ιδίως με σκέψεις απιστίας, βλασφημίας, δισταγμού, απελπισίας, υπερηφάνειας και ματαιοδοξίας.
