– Γέροντα, όποιος έχει φιλότιμο το καταλαβαίνει ο ίδιος;
– Εσύ έχεις; Αυτό φαίνεται, ευλογημένη!
-Γέροντα, μερικές φορές οι πειρασμοί έρχονται ο ένας πάνω στον άλλον και δεν αντέχω.
-Να σου πω μια λύση, για να τους αποφύγεις; Θα την δεχθείς;
Γνώρισα τόν π. Παϊσιο στά 1992 από επίσκεψή μου στό Αγιο Ορος μαζί μέ έναν τυφλό φίλο μου. Τόν βρήκαμε στό κελλί του νά συνομιλεί μέ δύο άτομα. Μόλις τελείωσε, ήρθε κοντά μας καί μάς χαιρέτισε μέ τά μικρά μας ονόματα, άν καί τόν βλέπαμε γιά πρώτη φορά!
Γέροντας Παΐσιος, για το θέμα της Κύπρου μας είπε.
Αγαπώ πολύ την πατρίδα μου και λυπούμαι πολύ που σήμερα τα Ελληνόπουλα ντρέπονται να πουν πως είναι Έλληνες. Η λέξη «Έλληνας» δεν αποδίδει φυλετισμό.
Η λέξη «Έλληνας» αποτελεί φυλετισμό για κάθε άλλον πλην των Ελλήνων. Τώρα όμως δεν είμεθα Έλληνες, είμεθα Ρωμαίοι, είμεθα Βυζαντινοί, είμεθα Θεανθρωπιστές. Ανεβήκαμε πιο ψηλά.
Mια εκπληκτική πρόρρηση του του Αγιου, πλέον, Γέροντα της Ορθοδοξίας, Παΐσιου, που δείχνει να επιβεβαιώνεται σήμερα.
Κανείς πριν χρόνια δεν μπορούσε να καταλάβει τι σήμαιναν τα λόγια αυτά του Γέροντας Παΐσιου διότι δεν ταίριαζε με κάποιο μέρος της πολιτικής πραγματικότητας της εποχής.
Κατ’ εμέ η αγάπη είναι τριών ειδών: η σαρκική αγάπη, η οποία είναι γεμάτη πνευματικά μικρόβια,
η κοσμική αγάπη, η οποία είναι φαινομενική, τυπική, υποκριτική, δίχως βάθος,
η πνευματική αγάπη, η οποία είναι η αληθινή, η αγνή, η ακριβή αγάπη. Αυτή η αγάπη είναι αθάνατη μένει «εις αιώνας αιώνων».
– Πώς θα καταλάβω, Γέροντα, αν έχω αληθινή αγάπη;
