Ένας θίασος από νεαρά αγόρια και κορίτσια με δροσερές και λαμπερές φωνές, φορώντας δερμάτινα μπουφάν, μπότες, φούστες, λαμέ σορτσάκια και ψηλά τακούνια, παίζουν χορεύουν και τραγουδούν, με φόντο έναν τοίχο από κούτες που, καθώς μετακινούνται, αποκαλύπτουν τον λονδρέζικο υπόκοσμο.
Στο βάθος, μισοκρυμμένοι πίσω από τα χαρτόκουτα, οι μουσικοί της ορχήστρας παρακολουθούν άγρυπνα ένα ανελέητο παιχνίδι ανάμεσα σε πόρνες και προαγωγούς, κλέφτες και κλεπταποδόχους, προδότες και προδομένους.
Το πρωτότυπο αναγεννησιακό κείμενο έχει «φρεσκαριστεί» με επίκαιρες νύξεις για το Brexit, το παραεμπόριο, ακόμα και τις selfies, ενώ η αυθεντική μουσική του έργου ηχεί… έντονα jazzy!
Η «Όπερα του ζητιάνου», μια εκρηκτική παραγωγή με διεθνή πορεία και εγκωμιαστικές κριτικές, ανεβαίνει μόνο για δύο παραστάσεις, την Πέμπτη 1 και την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου στις 8:00 το βράδυ, στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη (στα αγγλικά με ελληνικούς υπέρτιτλους). Ένα μουσικοθεατρικό θέαμα που υπογράφουν δύο μετρ του είδους: ο σκηνοθέτης Robert Carsen και ο William Christie, ο μαέστρος και ιδρυτής του Συνόλου Les Arts Florissants.
Η σατιρική όπερα-μπαλάντα του γερμανού συνθέτη Johann-Christoph Pepusch [Γιόχαν-Κρίστοφ Πέπους] και του άγγλου θεατρικού συγγραφέα και ποιητή John Gay [Τζον Γκέυ] ενέπνευσε κορυφαίους συγγραφείς και συνθέτες του 20ού αιώνα, όπως τους Μπέρτολτ Μπρεχτ και Κουρτ Βάιλ, οι οποίοι βασίστηκαν στην «Όπερα του ζητιάνου» για να γράψουν τη γνωστή σε όλους μας «Όπερα της πεντάρας» (1928).
Η πρώτη μουσική κωμωδία της ιστορίας (1728), στην κατά Carsen και Christie εκδοχή της, διανθισμένη με γνωστές μπαλάντες και μελωδίες των αρχών του 18ου αιώνα και εμπλουτισμένη με χορογραφίες, αποκτά ένα κείμενο, προσιτό και κατανοητό στο σημερινό κοινό, χάρη στη νέα προσαρμογή των Ian Burton [Ίαν Μπάρτον] και Robert Carsen [Ρόμπερτ Κάρσεν].
Διάρκεια: 1 ώρα και 50 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Eισιτήρια
210 72 82 333, megaron.gr
