Το σημερινό Doodle της Google είναι αφιερωμένο στον πατέρα της ινσουλίνης Frederick Banting.
125 χρόνια από τη γέννηση του Καναδού γιατρού, εφευρέτη και πατέρα της ινσουλίνης και το Doodle της Google σήμερα είναι αφιερωμένο στον Sir Frederck Grant Banting, επιστήμονα και ζωγράφο, που τιμήθηκε με το βρεβαίο Νόμπλε.
Γεννήθηκε το 1891 στο Οντάτιο του Καναδά και υπήρξε ο νεότερος από πέντε παιδιά. Έκανε τα χαρτιά του για τον καναδικό στρατό και πολέμησε κατά τη διάρκεια του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και τραυματίστηκε στη μάχη του Καμπρέ.
Επέστρεψε στον Καναδά το 1919 και σπούδασε ορθοπεδική. Ξεκίνησε να μελετά μελέτες συναδέλφων του για το πάγκρεας και μια ουσία, που τότε άρχιζε να γίνεται γνωστή και η οποία μπορούσε να ελέγξει την ποσότητα σακχάρων στο αίμα, την ινσουλίνη. Την περίοδο εκείνη, οι άνθρωποι πέθαιναν από το διαβήτη, χωρίς να μπορεί ακόμη η ιατρική κοινότητα να εξηγήσει το μυστήριο πίσω από την ασθένεια.
Η συγκεκριμένη διαδικασία στην οποία καθοριστική υπήρξε η συμβολή του Φρέντερικ Μπάντινγκ, διήρκεσε περίπου 100 χρόνια. Η διάθεση ινσουλίνης έχει σώσει μέχρι σήμερα εκατομμύρια ασθενείς όλων των ηλικιών από τον σακχαρώδη διαβήτη.
Ο Φρέντερικ Γκραντ Μπάντινγκ γεννήθηκε το 1891 στο Άλιστον, του Οντάριο. Έλαβε μέρος στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο με το απόσπασμα «Καναδών Ερυθροχιτώνων». Τραυματίστηκε σοβαρά στο χέρι το 1918 κατά τη διάρκεια της μάχης του Μάρνη.
Όταν γύρισε στον Καναδά, ο νεαρός γιατρός Μπάντινγκ, που για να τελειώσει τις σπουδές του είχε δουλέψει ακόμα και παραγιός σε αγρόκτημα, εργάστηκε στην αρχή στην Παιδιατρική Κλινική του Τορόντο.
Το πρώτο μεγάλο πρόβλημα του Φρέντερικ Μπάντινγκ ήταν να βρεθούν τα σκυλιά για τα πειράματά του.
Το επόμενο ο άνθρωπος. Ο πρώτος άνθρωπος που υποβάλλεται στη νέα θεραπεία είναι ένας σύντροφος των παιδικών χρόνων του Μπάντινγκ: ο Τζο Τζίλιριστ, διδάκτωρ της Ιατρικής, που εξαντλημένος τελείως από το διαβήτη παρουσιάζεται, στις 11 Φεβρουαρίου 1922, στο εργαστήριο. Η κατάστασή του είναι πράγματι απελπιστική. Ο Μπάντινγκ είχε ήδη πειραματιστεί στον εαυτό του με τη νησιδίνη, αποδεικνύοντας έτσι ότι είναι ακίνδυνη για τον άνθρωπο. Όμως ο Τζο Τζίλιριστ θα είναι ο πρώτος του ασθενής.
Ο ίδιος ο καθηγητής Μακλέοντ συνεργάζεται με το νεαρό Καναδό ερευνητή που είχε βρει τη λύση του προβλήματος με το οποίο είχαν ασχοληθεί ολόκληρες γενεές φυσιολόγων. Ο Μακλέοντ μετονομάζει τη νησιδίνη σε «ινσουλίνη». Χιλιάδες άρρωστοι, ως τότε αθεράπευτοι, αρχίζουν να καταφεύγουν στο Τορόντο, που γίνεται η πόλη της ελπίδας.
Στην ομάδα προστίθεται ο δόκτωρ Κόλιπ (James Bertram Collip) (1892-1965), ειδικός στις ορμόνες. Πρέπει να λυθεί ένα πρόβλημα: η παραγωγή ινσουλίνης σε μεγάλες δόσεις. Η Αμερικανική Ιατρική Εταιρεία δίνει την υποστήριξή της. Κινητοποιούνται όλα τα εργαστήρια. Η παραγωγή ινσουλίνης γίνεται σύνθημα. Η κατασκευή της σε μεγάλη κλίμακα αλλάζει τελείως την κλινική εικόνα της ασθένειας. Ως το 1922 κανένας διαβητικός δεν είχε μπορέσει να συνέλθει από το διαβητικό κώμα για να διηγηθεί την ιστορία του. όμως ο Τζο Τζίλιριστ διέρρηξε το θανατηφόρο κλοιό. Ο σακχαρώδης διαβήτης έχει νικηθεί. Ο Φρέντερικ Μπάντινγκ πήρε το 1923 το βραβείο Νόμπελ μαζί με τον καθηγητή Μακλέοντ και το 1935 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Εταίρου της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου.
Την ινσουλίνη θα παρασκευάσει αργότερα υπό κρυσταλλική μορφή ο Τζ. Τζ. Άμπελ, ο Αμερικανός φαρμακολόγος που ήδη είχε απομονώσει την αδρεναλίνη και είχε κάνει σπουδαίες μελέτες γύρω από την υπόφυση.
Όμως η μοίρα επεφύλασσε ένα άσχημο τέλος για το νομπελίστα γιατρό: στις 11 Ιουλίου 1941, ο Φρέντερικ Μπάντινγκ σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα στο κόλπο του Σαιν Λοράν στη γαλλική βορειοδυτική πλευρά του Ατλαντικού.
