Η κατάσταση αυτή, σε πρώτη ανάγνωση, χαρακτηρίζεται ως «win-win» και για τις δύο πλευρές. Από τη μια, όπως είναι λογικό, ο ανταγωνισμός μεταξύ των τριών κύριων παρόχων αλλά και άλλων μικρότερων αποβαίνει σε όφελος των καταναλωτών με τη συνακόλουθη μείωση τιμών και τη δυνατότητα εκμετάλλευσης συνδυαστικών πακέτων και προσφορών.
Οι τιμές των εισιτηρίων κινηματογράφου έχουν πέσει τόσο πολύ στις ηλεκτρονικές αγορές ώστε την περασμένη χρονιά να μπορεί κανείς να παρακολουθήσει ορισμένες από τις μεγαλύτερες χολιγουντιανές παραγωγές πληρώνοντας μόλις ένα δολάριο ή ακόμη και λιγότερο σε ορισμένες περιπτώσεις. Οι γενναιόδωρες αυτές εκπτώσεις συνέβαλαν, μάλιστα, σε μια έκρηξη του κινεζικού box office: οι πωλήσεις εισιτηρίων έφτασαν το 49% το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους με έσοδα 3,6 δισ. δολάρια, σύμφωνα με την EntGroup, μια εταιρεία ερευνών για τη βιομηχανία του θεάματος στην Κίνα.
Βάσεις δεδομένων
Από την άλλη, οι εταιρείες επενδύουν χρήματα σε μια συνεχώς αναπτυσσόμενη αγορά από την οποία έχουν σίγουρα λαμβάνειν ακόμη και αν, επί του παρόντος τουλάχιστον, φαίνεται να μην τους απασχολεί το περιθώριο κέρδους. Επιπλέον, η συλλογή προσωπικών στοιχείων των χρηστών - απαραίτητη για την πραγματοποίηση και την ολοκλήρωση της συναλλαγής - επιτρέπει στις επιχειρήσεις-παρόχους των υπηρεσιών να δημιουργήσουν βάσεις δεδομένων με τις καταναλωτικές συνήθειες των χρηστών, τις οποίες αργότερα θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν οι ίδιοι ή ακόμη και να πωλήσουν σε εταιρείες στοχευμένων διαφημίσεων.
Ένα τρίτο δυνητικό πλεονέκτημα για τις Baidu, Alibaba και Tencent είναι ότι θα μπορούσαν να αποκτήσουν μεγαλύτερη παρουσία μέσω των ιστοχώρων πώλησης εισιτηρίων σε κλάδους στους οποίους θα ήθελαν ενδεχομένως να επεκταθούν, συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της τοπικής κινηματογραφικής βιομηχανίας.
Ωστόσο, το νόμισμα έχει πάντα δύο πλευρές και ως εκ τούτου διάφορα είναι τα ερωτήματα που εγείρονται από το όλο ζήτημα και πολλές οι φωνές του κλάδου που υποστηρίζουν ότι αυτές οι πρακτικές δεν είναι βιώσιμες. Πρώτα απ' όλα, ένας τέτοιου είδους «τιμολογιακός πόλεμος» μεταξύ των μεγάλων παικτών δεν μπορεί παρά να έχει θύματα, που δεν θα είναι άλλοι από τις μικρές ιστοσελίδες ηλεκτρονικών πωλήσεων εισιτηρίων. Αναπόφευκτα, οι μικροί αυτοί παίκτες δεν θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στη συνεχή πτώση των τιμών και θα αναγκαστούν να αποχωρήσουν από την αγορά - κάτι που ενδεχομένως να οδηγήσει στη δημιουργία ολιγοπωλίου.
Συνεχείς εκπτώσεις
Επιπλέον, για τις εταιρείες ψυχαγωγίας, περιγράφει η «WSJ», η ανησυχία είναι ότι οι συνεχείς εκπτώσεις θα καθορίσουν αμετάκλητες προσδοκίες για απίστευτα χαμηλές τιμές στις ταινίες. Και όταν οι μεγάλες εταιρείες θα σταματήσουν να επιχορηγούν αυτές τις τιμολογιακές εκπτώσεις, καθώς θα έχουν ήδη αποκτήσει μια δεσπόζουσα θέση στην αγορά, το βάρος θα μετακυλισθεί στους κινηματογραφιστές ενώ οι ίδιοι οι κινηματογράφοι θα πρέπει να προσφέρουν ελκυστικές τιμές, εάν επιθυμούν να γεμίζουν οι αίθουσες.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Υπηρεσία Διανομής και Διάθεσης Ταινιών και ο Οργανισμός Παραγωγών Ταινιών Κινηματογράφου της Κίνας, δύο κρατικά ελεγχόμενες υπηρεσίες, δήλωσαν ότι οι εταιρείες θα μπορούσαν να «μπουν σε μαύρη λίστα αν φτάσουν να πωλούν εισιτήρια κάτω από μια ελάχιστη τιμή που θα έχει καθοριστεί από κοινού για κάθε ταινία από τους φορείς εκμετάλλευσης της ταινίας και τα κινηματογραφικά στούντιο».
Τέλος, οι ρυθμιστικές αρχές της χώρας φαίνεται ότι έχουν επίσης αντιληφθεί τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν και γι' αυτό στις αρχές της χρονιάς συγκάλεσαν μια συνάντηση με όλους τους επικεφαλής των τοπικών εταιρειών πώλησης ηλεκτρονικών εισιτηρίων και τους ιδιοκτήτες των κινηματογραφικών αιθουσών με στόχο να τους αποθαρρύνουν από τη διόγκωση μιας συνεχούς (και ίσως μελλοντικά ανεξέλεγκτης) κατάστασης εκπτώσεων και προσφορών.
