Ο απολογισμός της έκρηξης σε μια υφαντουργία του Μπανγκλαντές αυξήθηκε χθες στους 13 νεκρούς, ενώ οι τραυματίες είναι πάνω από πενήντα από τη νέα καταστροφή που έπληξε τη βιομηχανία ρούχων του Μπανγκλαντές, η οποία έχει έσοδα που υπολογίζεται ότι ανέρχονται συνολικά σε 30 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο.
Δεκάδες εργαζόμενοι βρίσκονταν το βράδυ της Δευτέρας στο εξαώροφο εργοστάσιο που λειτουργεί σε μια βιομηχανική ζώνη στην περιφέρεια της Ντάκας όταν ένας καυστήρας εξερράγη. Η ανατίναξή του προκάλεσε την κατάρρευση μέρους του κτιρίου.
Οι αρχές τερμάτισαν την επιχείρηση έρευνας για επιζώντες, η οποία διήρκεσε σχεδόν 22 ώρες, αφού τα σωστικά συνεργεία ανακάλυψαν δύο πτώματα μέσα στις τουαλέτες, κοντά στην αίθουσα όπου βρισκόταν ο καυστήρας. Το μακάβριο εύρημα αύξησε στους 13 τον απολογισμό των νεκρών.
«Οι πυροσβέστες μας ολοκλήρωσαν τις έρευνες στο σύνολο του τμήματος του κτιρίου όπου βρίσκονταν τα συντρίμμια», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ένας τοπικός αξιωματούχος, ο Μαχμούντ Χάσαν.
Η έκρηξη σημειώθηκε κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης του καυστήρα, ενώ οι περισσότεροι από τους 5.000 εργαζόμενους στο εργοστάσιο έλειπαν, λόγω της αργίας του Έιντ αλ Φιτρ.
Αν το δυστύχημα «γινόταν σήμερα, θα είχαμε μάλλον πολύ περισσότερους νεκρούς», δήλωσε χθες στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Μεσμπά Φαρούκι, διευθυντής του εργοστασίου.
Ένας από τους εργάτες που τραυματίστηκαν, που νοσηλεύεται σε νοσοκομείο, κατηγόρησε τη διεύθυνση του εργοστασίου για «αμέλεια» επειδή δεν είχε αντικατασταθεί ο καυστήρας, παρότι, όπως τόνισε, «ηχούσαν ασταμάτητα προειδοποιήσεις» ότι υπήρχε κίνδυνος αν συνεχιζόταν η λειτουργία του.
Η αιτία της καταστροφής δεν έχει γίνει σαφής επισήμως. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι συγκροτήθηκε μια επιτροπή έρευνας για το δυστύχημα.
Το εργοστάσιο, στη βιομηχανική περιοχή του Γκαζιπούρ, ανήκει στην εταιρεία Multifabs, η οποία παράγει ενδύματα για ευρωπαϊκές εταιρείες όπως η Aldi και η Littlewoods, σύμφωνα με τον ιστότοπό της.
Τον Απρίλιο του 2013, η κατάρρευση του Ράνα Πλάζα στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 1.100 ανθρώπους, φέρνοντας στο φως το ανθρώπινο κόστος των φθηνών ενδυμάτων στα δυτικά πολυκαταστήματα κι αναζωπυρώνοντας τον διάλογο για τον τρόπο που επιλέγουν υπεργολάβους οι πολυεθνικές της βιομηχανίας ρούχων. Μεγάλες εταιρείες δεσμεύονταν τότε ότι η ασφάλεια αυτής της βιομηχανίας θα βελτιωνόταν.
