Η Ντιλμπέρ K., 21 ετών, είναι από γνωστή για την αντιστασιακή της δράση στην πόλη του Κομπάνι, στη Ροζάβα, το Συριακό Κουρδιστάν. Είναι μαχήτρια της κουρδικής -κατά κύριο λόγο- οργάνωσης Γυναικείες Δυνάμεις Άμυνας (YPJ ).
Έχει τραυματιστεί 4 φορές στο Κομπάνι πολεμώντας τις δυνάμεις του ISIS ή του Daesh (Nτας) όπως το ονομάζουν οι Άραβες και οι Κούρδοι. «Το Ντας, όπως αποκαλούμε το Ισλαμικό Κράτος, είναι η βρωμιά του ιμπεριαλισμού. Για την Ευρώπη μπορεί να είναι κάτι καινούργιο, αλλά εμείς τους πολεμάμε εδώ και χρόνια. Ο στόχος του Ντας είναι να φοβηθεί η ανθρωπότητα και να κλονίσουν την ψυχολογία του κόσμου. Η έκρηξη στη Γαλλία ήταν αυτό ακριβώς που επιζητούσαν. Κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να επιτεθούν μετά. Στο Κομπάνι έδιναν ναρκωτικά στους μαχητές τους για να φέρουν εις πέρας τις επιθέσεις τους και να τρομοκρατήσουν τον πληθυσμό μας. Δεν τα κατάφεραν όμως, ούτε στο Κομπάνι ούτε πουθενά στη Ροζάβα. Διαστρεβλώνουν και χρησιμοποιούν το Ισλάμ για να διεξάγουν πόλεμο. Δεν είναι αυτό το Ισλάμ. Παρότι η πλειοψηφία στις περιοχές μας είναι μουσουλμάνοι δεν τα κατάφεραν, γιατί οι λαοί της Ροζάβα έχοντας ως πρόταγμα την αποδοχή όλων των θρησκειών, πέτυχαν να μη φοβηθούν το Ντας, αλλά να συμβεί το αντίθετο. Επίσης, το Ντας μισεί τις γυναίκες. Οι γυναίκες ήταν πάντα καταπιεσμένες στη Μέση Ανατολή και το Ισλάμ ήρθε να καλύψει μέχρι και τα μάτια τους. Ενάντια σε αυτό δώσαμε τον όρκο μας, οι γυναίκες, να αποκαλυφθούμε και να κερδίσουμε την ελευθερία μας. Η αρχή του δικού μας αγώνα ήταν ο αγώνας των γυναικών. Αυτή η ηρωική αντίσταση έχει βαφτεί με το χρώμα και τη θυσία των γυναικών, παράδειγμα είναι η Αρίν Μιρκάν. Το YPJ έχει αναλάβει να διαπαιδαγωγήσει τις γυναίκες πως ότι ήταν μέχρι στιγμής προνόμιο των ανδρών, είναι δικαίωμα των γυναικών.» «Σε εμάς το συμβούλιο αποφασίζει ζητήματα τακτικής πολέμου και ιδεολογικά ζητήματα. Ο στρατός των ανδρών έχει ακριβώς το ίδιο σύστημα. Μια γυναίκα διοικήτρια μπορεί να δώσει διαταγή σε έναν άντρα αλλά όχι και το αντίστροφο. Κάθε 10 μέρες γίνονται ιδεολογικές και φιλοσοφικές συζητήσεις. Ακόμα και στις χειρότερες μέρες του πολέμου, αυτές οι συζητήσεις θα γίνουν. Σκοπός δεν είναι να επαναλαμβάνουμε πράγματα που έχουμε ήδη μάθει, αλλά να μαθαίνουμε καινούρια και να ανοίγουμε νέες συζητήσεις διευρύνοντας τους ορίζοντές μας.» «Τα όπλα του Ντας που παίρναμε όταν τους νικούσαμε στις μάχες ήταν βαρέα όπλα, υψηλής ποιότητας που τους παρείχαν οι ΗΠΑ. Το 70% των όπλων που πήραμε από το Ντας ήταν τουρκικά όπλα, και πάρα πολλές ταυτότητες που βρήκαμε ήταν τουρκικές όπως και ο νοσοκομειακός εξοπλισμός, τα ιατρικά μηχανήματα και τα ασθενοφόρα. Όταν οι μαχητές του Ντας τραυματίζονταν, περιθάλπτονταν σε δημόσια νοσοκομεία της Τουρκίας. Για εμάς δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο. Έξι τραυματίες του YPJ φτάσανε στην Άγκυρα παράνομα και το αριστερό συνδικάτο εκπαιδευτικών, βοήθησε για την περίθαλψή τους. Το Τουρκικό κράτος τους έπιασε και τους παρέδωσε στην Αλ-Νούσρα. Αυτή ήταν η κατάσταση με τους τραυματίες. Από το Τουρκικό Κουρδιστάν περνούσαν γιατροί εθελοντές, αλλά χωρίς νοσοκομειακό εξοπλισμό υπήρχε μεγάλο πρόβλημα και τα χειρουργεία γίνονταν σε σπίτια. Το αποτέλεσμα ήταν πως όσοι από τις δικές μας γραμμές είχαν τραυματιστεί βαριά να πεθαίνουν. Γι αυτό, ο πρώτος στόχος του Ντάες όταν έφτασε στο Κομπάνι ήταν να χτυπήσει τα νοσοκομεία της Ροζάβα.» «Πολλές εθελόντριες και εθελοντές δεν ήξεραν τίποτα για μας. Όταν έρχονταν πάθαιναν ένα σοκ. Όταν έβλεπαν όμως πως ήταν οι δομές και πόσο δυνατές ήταν οι σχέσεις μας, ηρεμούσαν. Αυτό που τελικά τους έκανε να μπαίνουν με δύναμη στη μάχη ήταν ακριβώς η συντροφικότητα στις σχέσεις μας και η ιδεολογία μας. Η δικαιοσύνη που υπήρχε ανάμεσα στα δικά μας τάγματα. Μοιράζονται στα καντόνια της Ροζάβα όταν φτάνουν με απόφαση του κεντρικού στρατιωτικού συμβουλίου και συγκροτούνται ως διεθνής ταξιαρχία. Όλες οι διεθνείς μονάδες μένουν στη Σενγκάλ και στη Ροζάβα. Πολλοί και πολλές από τις διεθνείς μονάδες έχουν χάσει τη ζωή τους στις μάχες. «Το όραμα του YPJ για τη Συρία είναι μια κοινωνία ελευθερίας, δικαιοσύνης, μια κοινωνία που όλα θα ξεκινάνε από το άτομο, το οποίο μαζί με τα άλλα άτομα θα συναποφασίζουν τη ζωή τους. Προωθούμε την ενότητα των δημοκρατικών δυνάμεων της Συρίας για τη ενιαία πάλη τους, με βάση το όραμα για μια ενωμένη δημοκρατική Συρία. Σήμερα αυτό το δημοκρατικό μέτωπο των δυνάμεων της Συρίας διευρύνεται και αποκτά υπόσταση. Ο αγώνας μας δεν είναι μόνο αγώνας των Κούρδων. Πολεμάμε για όλους τους λαούς της Συρίας, τους Άραβες, τους Ασσύριους κ.τλ. Πιστεύουμε ότι ο αγώνας μας αγγίζει και τους λαούς της Ευρώπης και όπου πολεμάνε οι άνθρωποι για την ελευθερία. Δεν παλεύουμε μόνο για την ελευθερία των Κούρδων γυναικών αλλά όλων των γυναικών του κόσμου. Και όσο υπάρχει έστω και μια γυναίκα που δεν είναι ελεύθερη, ο αγώνας μας δεν θα έχει τελειώσει. Ο αγώνας μας επίσης δε θα έχει τελειώσει αν δεν απελευθερωθεί ο Αμπτνουλάχ Οτσαλάν, γιατί όλες αυτές οι ιδέες προέρχονται απ’αυτόν. «Ήρθα στον κόσμο στο Κομπάνι το 1994. Μεγάλωσα μαθαίνοντας για τη γυναίκα, για την απελευθέρωση και για τον κοινό μας αγώνα. Ποτέ δε σκέφτηκα τον εαυτό μου έξω από το σύνολο και ποτέ δε σκέφτηκα τη δική μου ζωή σαν κάτι ξεχωριστό από τη ζωή του λαού μου. Το καπιταλιστικό σύστημα εκμεταλλεύεται και καταπιέζει τις γυναίκες, και μόνο χωρίς αυτό οι γυναίκες θα είναι ελεύθερες. Εμείς σταθήκαμε στα πόδια μας και πολεμήσαμε για να έχουν οι γυναίκες τη ζωή που τους αξίζει. Ένας κόσμος που οι γυναίκες δε θα φοβούνται είναι ένας όμορφος κόσμος.» *Αποσπάσματα από την συνέντευξη που έδωσε στους Κώστα Αρβανίτη, Θάνια Βέζου και Κώστα Γούση [Πηγή: www.doctv.gr]
