Οσο περνάει η ώρα έρχονται στο φως νέες συγκλονιστικές μαρτυρίες από τους ανθρώπους που έκαμναν τα πάντα για να γλιτώσουν από τη φωτιά στη Ραφήνα, με πολλούς να πέφτουν στη θάλασσα και να κολυμπούν για ώρες.
Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του κυρίου Νίκου Σταυρινίδη, ο οποίος περιέγραψε τα όσα συγκλονιστικά έζησε. Έπεσε στη θάλασσα και κολυμπούσε για 4 ώρες. Από τη Ραφήνα βρέθηκε στη Λούτσα, ενώ όση ώρα ήταν στην θάλασσα είδε ανθρώπους να πνίγονται.
Διαβάστε την περιγραφή του για όσα έζησε
«Πνίγονταν άνθρωποι δίπλα μας και δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Πέσαμε στη θάλασσα στον Κάβο Ραφήνας λίγο μετά τις 7 . Πήγαμε πολύ μέσα, αλλά είχε πολύ ρεύμα. Δεν βλέπαμε τίποτα, ένα σκοτάδι παντού. Αφεθήκαμε στο ρεύμα και στις 11 τη νύχτα μας μαζέψανε στη λούτσα με μια μηχανότρατα.
Ημασταν πολλές ώρες στη θάλασσα. Χάσαμε ανθρώπους! Ήμασταν 6, χάσαμε μια κυρία κι ένα παλικάρι. Την ώρα που κολυμπούσαμε είδαμε ένα πτώμα. Μία μεγάλη γυναίκα με άσπρα μαλλιά επέπλεε διπλά μας. Δεν μπορούσαμε να βοηθήσουμε κανέναν».
Διαβάστε την μαρτυρία του Νίκου Καραμπουρνιώτη του ανθρώπου που μαζί με αιγύπτιους ψαράδες έσωσαν κόσμο με τα καΐκια τους.
«Πιάνω βάρδια στη Ραφήνα 2 το μεσημέρι και μαθαίνω ότι καίγεται η Κινέτα. Κοιτάζω ψηλά και βλέπω την κάπνα η οποία είχε φτάσει πάνω από το λιμάνι. Μόλις φεύγει το Μαρμαριώτικο, μου λέει ένας καβοδέτης μετά από μια ώρα ότι πρέπει να καίγεται και η Πεντέλη. Δεν περνάνε 10 λεπτά και βλέπω και από τη μεριά του Μαραθώνα καπνό. Μέσα σε μισή ώρα δεν βλέπαμε απέναντι την Εύβοια. Ξαφνικά ο καπνός έγινε τόσο έντονος που μύριζε η ατμόσφαιρα και κατάλαβα ότι πλησιάζει. Σε μισή ώρα μέσα καιγόταν οι γύρω περιοχές της Ραφήνας και αμέσως πήραμε τα σκάφη να πάμε στις παραλίες να σωσουμε κόσμο.
Την ώρα που ξεκινάμε από την κάπνα δεν είχαμε ορατότητα στα 10 μέτρα, περνάμε το λιμενικό μας καταφύγιο και στο μισό μίλι δεν μπορούσαμε από τον καπνό να πλησιάσουμε, δεν βλέπαμε που είναι η στεριά. Ήταν ακριβώς σκηνικό όπως όταν γίνεται είσοδος ομάδων στο γήπεδο και είσαι στο πέταλο. Ακριβώς! Δεν μπορούσαμε και τα 15 σκάφη να πλησιάσουμε. Ούτε εμείς ούτε οι ιδιώτες που ήρθαν με τα σκάφη τους να βοηθήσουν. Γυρνάμε πίσω και βλέπουμε να καίγεται το λιμάνι. Παντού φλόγες, ορατότητα μηδέν, δεν έβλεπα το φυλάκιο της εισόδου από την προβλήτα. Μου λυποθυμουσε κόσμος από τις αναθυμιάσεις και δεν ήξερα ποιον να πρωτοπιασω.
Νυχτώνει σε λίγο και μπαίνω στο καΐκι ΑΡΜΕΝΙΣΤΗΣ μαζί με δύο καταπληκτικους Αιγυπτίους ψαράδες. Πάμε στο Μάτι να δώσουμε κόσμο. Μέσα στη νύχτα με τους φακούς να ουρλιάζουμε μήπως βρούμε κανένα. Ξάφνου βλέπουμε σινιάλα από διάφορες ακτές και ουρλιαχτά σε βοήθεια. Καιγόταν μέχρι και η άμμος, σπίτια, δένδρα, αυτοκίνητα, φορτηγά. Πλησιάζουμε και φορτώνουμε κόσμο με χίλια ζόρια αφού ήταν γεμάτο ξέρες το μέρος και δεν μπορούσαμε να πλησιάσουμε. Κλάματα ο κόσμος, ουρλιαχτά "καιγόμαστε σας παρακαλώ θα σας δώσω όλη την περιουσία μου",ο ένας, "σας παρακαλώ ψάχνω τα δύο μωρά μου και τη γυναίκα μου" ο άλλος. Μνήμες μικρασιατικης καταστροφής.
Ίδιες κουβέντες, ίδιες λέξεις, ίδιες αγωνίες. Μετά στο λιμάνι να έρχονται οι συνάδελφοι με τα σκάφη κάθε ένα λεπτό με κόσμο. Στην προβλήτα άλλοι αγκαλιαζονταν, άλλοι φώναζαν επίθετα δικών τους, αλλοι έβγαιναν καμμένοι στο σώμα, στο πρόσωπο, άλλοι ούρλιαζαν για την περιουσία τους. Ξέρετε κάτι; Δεν έχω γράψει δημόσια ποτέ για τη δουλειά μου. Η μάλλον όταν πήγα και βοηθούσα πρόσφυγες στον Πειραιά κάτι είχα γράψει. Όμως σήμερα σώσαμε τόσο κόσμο, τόσο κόσμο που θα πέθαινε 100%.
Θελω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στους συναδέλφους μου και στους Αιγυπτίους ψαράδες. Σήμερα ένιωσα ακόμα μια φορά ότι αξίζει τον κόπο να κάνεις αυτή τη δουλειά. Λυπάμαι όμως που 8 ένας εκ των νεκρών ήταν ο Πάτερ Σπυρος από τον Άγιο Νικόλα Χαλανδρίου. Καλό παράδεισο παπά Σπύρο.... Α και κάτι άλλο. Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει ότι η φωτιά μπήκε για να κάνουν οικόπεδα τα δάση. Αυτοί οι εμπρισμοι είναι διαφορετικοι.... Από αλλού. Καλή δύναμη και μην αναρωτιέστε τι θα γίνει τώρα. Θα ξαναφτιαξουμε την καμμένη γη, θα ξαναφυτεψουμε, θα ξαναχτισουμε. Τι είπε ο Χριστός; Δέκα φορές θα πέσεις δέκα θα ξανά σηκωθείς. Δεν υπάρχει άλλη λύση.... Αλλά κι άλλη υπομονή... Αυτό κρατήστε το...»
Στο Κόκκινο Λιμανάκι μία γυναίκα είδε ένα 13χρονο κορίτσι να πηδάει από το γκρεμό στη θάλασσα και να σκοτώνεται.
Η ίδια ήταν δύο ώρες μέσα στη θάλασσα προσπαθώντας να γλιτώσει από την πυρκαγιά.
Η επόμενη ημέρα της πυρκαγιάς στην Ανατολική Αττική φανερώνει τη φρίκη που διαδραματίστηκε το βράδυ της Δευτέρας. Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία της κυρίας Μαρίας Πάτσιου, η οποία πήδηξε στη θάλασσα να σωθεί και έμεινε στο νερό για 2 ώρες. Η κυρία Πάτσιου είπε στους δημοσιογράφους ότι είδε μία κοπέλα 13 ετών να πηδάει από το γκρεμό προκειμένου να γλιτώσει από τη φωτιά και σκοτώθηκε.
Μάλιστα είπε πως το φόρεμα του κοριτσιού είχε πιάσει φωτιά.
«Η φωτιά ξεκίνησε πάνω από εμάς, υπήρχε μόνο ένα ελικόπτερο, μετά ήρθε άλλο ένα, αλλά η φωτιά έφτασε εδώ πολύ γρήγορα.
Στο οικόπεδο δεν ξέρω τι έγινε. Είδα μία κοπελίτσα 13 ετών που πήδηξε από το γκρεμό. Καιγόταν, στην απελπισία της πήδηξε. Προφανώς δεν μπορούσε να δει λόγω του καπνού».
Συγκλονισμένος είναι και ο διεθνής Τύπος με τα όσα άφησαν πίσω τους οι πυρκαγιές στην Αττική και συγκεκριμένα στο Μάτι.
Έλληνες πολίτες μίλησαν στον βρετανικό Τύπο περιγράφοντας το καμένο σκηνικό που είδαν με τα μάτια τους καθώς και το πώς η ίδιοι έτρεξαν να γλιτώσουν.
Συγκλονιστική ήταν και η μαρτυρία του κάτοικου Κώστα Λαγανού ο οποίος παρομοίασε τα όσα έζησε με την έκρηξη στην Πομπηία.
«Ευτυχώς κοντά μας βρισκόταν η θάλασσα και τρέξαμε προς τα εκεί, αλλά οι φλόγες «έτρεχαν» πίσω μας μέχρι το νερό. Πραγματικά αυτή η φωτιά μου θύμισε την έκρηξη στην Πομπηία»,ανέφερε ο Κώστας Λαγανός μιλώντας στο Sky News.
Ο κύριος Λαγανός συνέχισε την συγκλονιστική περιγραφή του αναφέροντας πως η φωτιά του έκαψε την πλάτη την ώρα που ο ίδιος έτρεχε να σωθεί προς την παραλία.
«Καιγόταν η πλάτη μας πριν μπούμε μέσα στην θάλασσα. Ήταν απαίσιο» είπε χαρακτηριστικά ο κάτοικος του Μάτι.
Δείτε τα συγκλονιστικά βίντεο....
